Γράφει ο Νίκος Χατζόπουλος
Τώρα που κλείνει το 2023 και κάνοντας μια ανασκόπηση στα σημαντικότερα γεγονότα της πολιτικής ζωής μας , αποφασίσαμε πως η πρωτιά στα Highlights για το έτος που φεύγει, ανήκει στην εφαρμοσμένη Εξωτερική Πολιτική της Ελλάδας.
Τα φώτα, λοιπόν, να πέσουν στην περιβόητη επίσκεψη Ερντογάν στην χώρα μας, στο πλαίσιο της συνεδρίασης του 5ου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδος-Τουρκίας. Ως γνωστόν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, Μητσοτάκης – Ερντογάν, πραγματοποίησαν και κοινές δηλώσεις.
Πάμε λοιπόν να δούμε τα κύρια σημεία των δηλώσεων του Μητσοτάκη, τα οποία αντιπροσωπεύουν τον πυρήνα του στρατηγικού σχεδιασμού, για τη στάση που θα έπρεπε να τηρεί ένας ηγέτης, που επιδιώκει την απώλεια των κυριαρχικών δικαίων της χώρας του.
Βέβαια το παραπάνω ομολογεί, η διάθεση του Μητσοτάκη ήταν υπέρμετρα περιχαρής με αρκετές φιλοφρονήσεις προς την Τουρκία σε αντίθεση με τον Ερντογάν, ο οποίος είχε ένα αυστηρό και αγέλαστο ύφος.
Στην αρχή της ομιλίας του, ο Μητσοτάκης έκανε λόγο για σηματοδότηση νέων δημιουργικών δρόμων των μεταξύ μας σχέσεων. Μέσα λοιπόν σε αυτούς τους δρόμους εμφάνισε έναν οδικό χάρτη μέσα στον οποίο επικεντρώνεται σε 3 σημεία.
- Πολιτικός διάλογος……ένας διάλογος που ήδη συμβαίνει και μάλιστα σε τακτά χρονικά διαστήματα, ο οποίος όμως παραμένει επτασφράγιστο μυστικό για το ευρύ κοινό, δηλαδή όλους εμάς.
- Αναφέρει την θετική ατζέντα…..και πάλι σκοτάδι μαύρο για το περιεχόμενό της.
- Ως τρίτο σημείο αναφέρει “Μέτρα Οικοδομής Εμπιστοσύνης” χωρίς και πάλι να αποσαφηνίζεται με ποίον τρόπο θα δομηθούν αυτά…Απ’ ότι φαίνεται θα τα μάθουμε τελευταίοι με όλη αυτή την μυστικοπάθεια, να μας προϊδεάζει για άσχημα μαντάτα.
Στην συνέχεια, κάνει αναφορά των προηγούμενων συναντήσεων και μάλιστα τριών μέσα σε έξι μήνες, όλες φυσικά από Ελλάδα προς Τουρκία, όπου οργανώθηκαν τα επόμενα βήματα και αξιολόγησαν την πρόοδο, όσων συμφώνησαν. Άρα βρισκόμαστε σε εκτέλεση συμφωνιών, τις οποίες βέβαια θα μάθουμε τελευταίοι και που φυσικά θα αποδεχτούμε, θέλουμε, δεν θέλουμε.
Στην συγκεκριμένη τους συνάντηση έκαναν και αποτίμηση των προσπαθειών, που οδήγησαν σε νέες συμφωνίες, σε πολλά επίπεδα συνεργασίας, στην ηλεκτρική ενέργεια, στο εμπόριο, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και στην εκπαίδευση κ.α. ενώ έκαναν λόγο για σύσφιξη των σχέσεων, μιας που οι εμπορικές συναλλαγές έχουν ξεπεράσει τα 5 δις ευρώ, με προοπτική κάποια στιγμή να φτάσουν τα 10. Θα θέλαμε φυσικά, να ξέρουμε την αναλογία κέρδους, που υπάρχει για την χώρα μας, μέσω αυτών των συναλλαγών, κάτι το οποίο, όπως και για τα προηγούμενα, δεν υπάρχει η οποιαδήποτε εξήγηση από τον πρωθυπουργό.
Αμέσως μετά, γίνεται λόγος για μείωση των μεταναστευτικών ροών και για φύλαξη των συνόρων, πράγμα το οποίο διαψεύδεται παταγωδώς, από τα χιλιάδες βίντεο που κοινοποιούν στο διαδίκτυο οι ίδιοι οι μετανάστες.
Η επόμενη αναφορά γίνεται για την χορήγηση θεωρήσεων, προφανώς βίζας, μιας που δεν διευκρινίζει το είδος θεωρήσεων, όπου θα μπορεί η νέα γενιά – και όχι μόνο των τούρκων – να αναπτύξει στενότερες σχέσεις με την Ευρώπη. Φυσικά, οι επισκέψεις θα αφορούν μόνο την Ελλάδα και όχι κάποιο άλλο ευρωπαϊκό κράτος και μάλιστα, αυτές θα γίνονται όλον το χρόνο για επτά ημέρες σε δέκα νησιά, τα οποία αποφεύγει να κατονομάσει. Ωστόσο, αυτά τα νησιά θα έχουν όλα προσφυγικές δομές (τι σχέση έχει αυτό με την επίσκεψη τούρκων???) και πορθμειακές σχέσεις με Τουρκία….Μιλάει λοιπόν, εμμέσως πλην σαφώς, για δέκα ακριτικά νησιά…τυχαίο??? Τα οποία, βεβαίως, θα είναι και γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των δύο λαών… Θα θέλαμε πολύ να γνωρίζουμε και τις κινήσεις αμοιβαιότητας της Τουρκίας, οι οποίες παραμένουν άγνωστες μέχρι στιγμής και απ’ ότι φαίνεται, ούτε θα υπάρξουν.
Μέσα στην γέφυρα φιλίας μπαίνουν και οι μειονότητες. Πράγματι οι τούρκοι έχουν πράξει τα δέοντα, εδώ και αιώνες, σε όλες τις μειονότητες στην Τουρκία με συνεχείς διωγμούς και σφαγές, δρώντας πάντα ανεξέλεγκτα και κάτω από τα στραβά μάτια των “ανθρωπιστικών διεθνών οργανισμών”. Παράλληλα όμως, φροντίζουν να φωνάζουν για δικές τους “μειονότητες”, εντός της Ελλάδος, (η εσκεμμένη αδιαφορία όλων των ελληνικών κυβερνήσεων επέτρεψε στους τούρκους να μετατρέψουν Έλληνες Πομάκους μουσουλμάνους πολίτες σε “τουρκική μειονότητα”), ζητώντας συνεχώς δικαιώματα, τα οποία, από πλευράς Ελλάδος, δίνονται απλόχερα.
Μέσα στην ροή της ομιλίας του εμφανίζει και το κυπριακό, που βάσει των λεγομένων του, είναι η μοναδική διαφωνία που έχουμε με την Τουρκία, στην οποία υποστηρίζει την λύση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. Αλήθεια τώρα;; Μιλάμε για λύσεις του Ο.Η.Ε, την στιγμή που η Τουρκία έκανε ξεκάθαρη πολεμική εισβολή στην Κύπρο, κατέχει σχεδόν το μισό νησί και ακόμη στις μέρες μας, μετά από 50 χρόνια υπάρχουν Κύπριοι αγνοούμενοι;;;
Μετά κάνει μια ιστορική αναδρομή στο 1930 για το σύμφωνο φιλίας, που είχε υπογράψει ο Ισμέτ Ινονού και ο Βενιζέλος στην Άγκυρα και το οποίο δεν τηρήθηκε, επειδή το εμπόδισαν κάποια γεγονότα (ποια ήταν αυτά??) και ιστορικά πάθη… Το γεγονός πως ήμασταν σκλαβωμένοι 400 χρονιά στους Οθωμανούς, πράγμα το οποίο χαράχτηκε βαθιά στην μνήμη των ελλήνων και το συνεχές όνειρο των τούρκων για αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν είναι ιστορικό πάθος αλλά ιστορική αλήθεια.
Ας μην ανησυχούμε όμως. Ο κ. Μητσοτάκης, 100 χρόνια μετά την υπογραφή της Λωζάννης, (τυχαίο αυτό με τα 100 χρόνια?) περί σχέσεων και καλής φιλίας, θα ολοκληρώσει στις μέρες μας, ως οραματιστής ηγέτης κι αυτός, το όνειρο του Ισμέτ Ινονού του Βενιζέλου, αλλά και του πατέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος και αυτός είχε υπογράψει συμφωνία διακήρυξης περί σχέσεων φιλίας και καλής γειτονιάς, λαμβάνοντας και βραβείο από τους τούρκους το 1997. Κάπως έτσι, λέει ο πρωθυπουργός, θα προχωρήσουν σταδιακά και στα επόμενα βήματα με συναντήσεις των 2 αντιπροσωπειών, διευρύνοντας την περιβόητη, αλλά παντελώς άγνωστη σε μας, θετική ατζέντα.
Όταν πια ωριμάσουν οι αγκαλιές και τα φιλιά, θα πάμε και στο φλέγον κυρίαρχο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας-αποκλειστικής οικονομικής ζώνης- η οποία θα λυθεί μέσω διεθνούς δικαιοδοσίας, στο δικαστήριο της Χάγης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποδεχόμαστε τις απαιτήσεις της Τουρκίας, μιας που όλες οι χώρες σχεδόν έχουν διευθετήσει τις διαφορές τους, ασκώντας τα κυριαρχικά τους δικαιώματα, τα οποία τελικά εμείς δεν έχουμε, ή δεν θέλουν, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, να ασκήσουν.
Στην συνέχεια περιχαρής, όπως και σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας του, ανακοινώνει τις δυο συναντήσεις, που θα έχει με τον Ερντογάν, μια την άνοιξη στην Άγκυρα και μια τον Ιούλιο σε σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, για να συνεχίσουν προφανώς το σφιχταγκάλιασμα…. μιας που “η γεωγραφία και η ιστορία”, όπως λέει, “μας έταξαν να ζούμε στην ίδια γειτονιά….”
Εδώ θα πρέπει να πούμε, πως η γεωγραφία, αλλά και η ιστορία διαφωνούν κάθετα με τον Μητσοτάκη, μιας που όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά και ονομασίες περιοχών που κατέχει η Τουρκία, ως επί των πλείστων, μιλούν Ελληνικά. Όσο για τις φωνές που διαφωνούν στην όλη διαδικασία προσέγγισης των δύο χωρών, είτε από την Ελλάδα, είτε από την Τουρκία, αισθάνεται το ιστορικό χρέος να τους γράψει στα παλιά του τα παπούτσια. Χτίζοντας ένα αύριο σε ήρεμα νερά, που θα φυσήξει μάλιστα και ούριος άνεμος σε ένα αύριο ειρήνης.
Σ’αυτό το σημείο θα πρέπει να θυμηθούμε το ρητό περί ειρήνης, πως αυτός που την επιζητά θα πρέπει να είναι πάντα έτοιμος για πόλεμο. Μέχρι στιγμής, ως χώρα, κινούμαστε στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, μιας που με πρόφαση τον πόλεμο της Ουκρανίας, τεράστιο στρατιωτικό υλικό από τα ακριτικά νησιά, έχει σταλεί προς ενίσχυση των Ουκρανών (γύρω στα 240 εκατομμύρια ευρώ η αξία του), το οποίο δεν πρόκειται να αναπληρωθεί……..
Να θυμηθούμε επίσης την τοποθέτηση προσφυγικών δομών σε όλα τα συνοριακά στρατηγικά σημεία της Ελλάδος, πράγμα το οποίο, σε επίπεδο στρατιωτικό, είναι ατόπημα μεγατόνων κι αυτό, γιατί σε πολλά ακριτικά νησιά οι μουσουλμάνοι υπερέχουν πληθυσμιακά των γηγενών.
Κλείνοντας την ομιλία του λέει πως με ευθύνη και ρεαλισμό θέλει να κοιτάξει στο μέλλον γυρνώντας προς το μέρος του Ερντογάν!!!!!!!!!!!! Αυτό το μέλλον οραματίζεται ο κ.Μητσοτάκης για το αύριο της Ελλάδος; Τον Ερντογάν;;; Αυτό είναι το όραμα τελικά όλων των πολιτικών σχηματισμών που κυβέρνησαν την Ελλάδα έως σήμερα; Εχθές ήταν η παράδοση της Μακεδονίας. Σήμερα, θα ναι το Αιγαίο;
Ο οδικός χάρτης των τριών σημείων της προσέγγισης των δυο χώρων, που επικαλείται πάντως ο πρωθυπουργός, παραμένει μυστικός για το ελληνικό κοινό και σε συνδυασμό με τις υποκλίσεις του υπουργού εξωτερικών Γεραπετρίτη στον Ερντογάν, το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο.
Η χώρα μας, τα τελευταία χρόνια βιώνει μια κατάπτωση, οικονομική πολιτική και πολιτισμική, άνευ προηγουμένου. Με την αδιαφορία και την ανοχή μας, επιτρέψαμε σε όλους αυτούς τους δήθεν πολιτικούς, -η πολιτική είναι των πολιτών…δεν είναι επάγγελμα- να εκτελέσουν σχέδια, τα οποία τελικά υποθήκευσαν το μέλλον το δικό μας και κυρίως των παιδιών μας.
Είναι καιρός να τερματίσουμε την κατάσταση αυτή. Το 2024 η Εξωτερική Πολιτική της Ελλάδας να αξίζει το πρώτο βραβείο, γιατί θα αποστείλει το αυστηρό μήνυμα πως ό,τι ανήκει στην Ελλάδα παραμένει απαραίτητα εδώ, αδιαπραγμάτευτο και απρόσβλητο!