Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Έντονες αντιδράσεις, από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου, προκάλεσε η απόφαση Μητσοτάκη να ανοίξει, πριν από μερικές μέρες, το ζήτημα της νομοθέτησης του γάμου και της τεκνοθεσίας για τα ομόφυλα ζευγάρια. Πολύ σοβαρές οι ενστάσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας της ίδιας της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και της πλειοψηφίας της εκλογικής βάσης του κόμματος, καθώς και της κοινωνίας στο σύνολό της.
Σε σχετική συζήτηση που πραγματοποιήθηκε πριν μερικές μέρες τη Βουλή, τα κόμματα, αν και δεν άνοιξαν όλα τα χαρτιά τους σχετικά με τη στάση που θα κρατήσουν, όταν θα έρθει προς ψήφιση το νομοσχέδιο, άσκησαν σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση, το κάθε ένα για δικούς του λόγους.
Δε θα σταθώ σήμερα στην ουσία του σοβαρού αυτού κοινωνικού θέματος. Ίσως το κάνω όταν έρθει προς διαβούλευση το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Θα ήθελα όμως να αναφερθώ στη στάση και τη συμπεριφορά του κομματικού κόσμου στο σύνολό του σε ό,τι αφορά το ζήτημα αυτό.
Από τη μία, τα στελέχη της συμπολίτευσης εφευρίσκουν επιχειρήματα, αστεία και ανόητα τις περισσότερες φορές, υπέρ του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομοφυλόφιλων, προσπαθώντας προφανώς να ισορροπήσουν ανάμεσα στις κομματικές επιταγές και στη βούληση των ψηφοφόρων τους. Ανάμεσά τους και στελέχη με ακροδεξιό – σκληροπυρηνικό παρελθόν, που κάποτε, όχι πολύ παλιά, θα απέρριπταν μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε παρόμοια σκέψη.
Χαρακτηριστική η θέση της υπουργού Εσωτερικών Νίκης Κεραμέως, γνωστή για τις χριστιανορθόδοξες ιδέες της, που όμως τάχθηκε υπέρ του νομοσχεδίου δηλώνοντας:
«Έρχονται ομόφυλα ζευγάρια τα οποία είναι παντρεμένα στο εξωτερικό, φανταστείτε δύο πατεράδες, ο ένας είναι Έλληνας, ο άλλος Ισπανός, για να εγγράψουν το παιδί τους στο δημοτολόγιο. Το παιδί δεν μπορεί να εγγραφεί με δύο γονείς. Μπορεί μόνο με τον έναν. Αν κάτι πάθει ο ένας – δηλωμένος γονιός, το παιδί θα καταλήξει σε ίδρυμα. Κι αν ο βιολογικός γονιός δεν είναι Έλληνας, το παιδί δεν θα πάρει ελληνική ιθαγένεια. Εγώ κατανοώ κάποιος συνάδελφος να έχει μια ιδεολογική αντίρρηση, δεν το συμμερίζομαι, αλλά το σέβομαι. Αλλά, σε αυτή την περίπτωση, ας σκεφτεί τα δικαιώματα των παιδιών. Αυτό το παιδί δεν θα έχει ίσα δικαιώματα με ένα άλλο παιδί. Αυτό νομίζω ότι τους πιο επιφυλακτικούς, πρέπει να τους προβληματίσει».
Με λίγα λόγια, η υπουργός μας λέει πως η κυβέρνηση το κάνει κυρίως για τα δικαιώματα των ήδη υιοθετημένων στο εξωτερικό παιδιών. Θα μπορούσε όμως να υπάρξει μια νομοθετική ρύθμιση που να λύνει το νομικό αυτό ζήτημα, πολύ εύκολα και χωρίς να θεσπιστεί ο γάμος και η τεκνοθεσία. Ας μην ξεχνάμε, πως η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δίνει με πολύ εύκολες διαδικασίες την ελληνική ιθαγένεια σε κάθε εισαγόμενο (παρανόμως πολλές φορές) καρυδιάς καρύδι. Στα παιδιά αυτά θα δυσκολευόταν; Βλέπετε όμως, πρέπει να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις και να βρεθεί μια καλή δικαιολογία για τους βουλευτές, που θα κληθούν να ψηφίσουν, παρά τη θέληση των ψηφοφόρων τους, το νόμο.
Από την άλλη η αντιπολίτευση χωρίζεται κι αυτή σε στρατόπεδα. Υπάρχουν κόμματα, ακροδεξιά, ως επί το πλείστον, που διαφωνούν καθέτως. Υπάρχουν και κόμματα που συμφωνούν και ζητούν από την κυβέρνηση να επισπεύσει το νόμο. Το ΚΚΕ εξέφρασε τις επιφυλάξεις, τους προβληματισμούς και τη διαφωνία του με την ακύρωση της μητρότητας και της πατρότητας και την αντικατάστασή τους από μια «θολή γονεϊκότητα», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ κόπτονται … για τη μη επιβολή της κομματικής πειθαρχίας από τη ΝΔ προς τους βουλευτές της την ώρα της ψήφισης του νομοσχεδίου. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε!
Γιατί άραγε όλες αυτές οι διακομματικές και εσωκομματικές αναταράξεις; Πέρασαν τόσοι και τόσοι νόμοι με τους οποίους παραχωρήθηκε η εθνική μας κυριαρχία, πέρασαν τα μνημόνια, ιδρύθηκε μια ανεξάρτητη αρχή, στην οποία παραχωρήθηκε στην ουσία εξ ολοκλήρου η οικονομική πολιτική της χώρας, παραχωρήθηκε το όνομα «Μακεδονία» σε γειτονική χώρα και όλα αυτά έγιναν σχετικώς αναίμακτα και χωρίς πολλά πολλά.
Ο γάμος των ομοφυλόφιλων έμελλε να είναι το μείζων ζήτημα που πρέπει να μας απασχολεί καθημερινά; Είναι τόσο φλέγον το θέμα που δε μπορεί να περιμένει; Ή μήπως τελικά πρόκειται για την επιβολή έξωθεν μιας συγκεκριμένης ατζέντας και οι υποτιθέμενες εσωκομματικές αντιδράσεις γίνονται για αποπροσανατολισμό και για τα μάτια του κόσμου; Άλλωστε υποτίθεται πως έχουμε δημοκρατία.
Και σε μια δημοκρατία, έστω και υποτιθέμενη, πρέπει κάποιοι να φαίνονται πως λένε ναι και κάποιοι άλλοι όχι. Το αποτέλεσμα όμως είναι πάντα προκαθορισμένο από τους εμπνευστές της εκάστοτε ατζέντας.
- Επιτολή του Σειρίου: Ένα τεράστιο μυστικό ακριβώς … κάτω από την μύτη μας;;
- Κυβερνητικός εμπαιγμός οι “κρατικές επιδοτήσεις” για το ηλεκτρικό ρεύμα προς τους ελεύθερους επαγγελματίες
- Απάντηση στις διαστρεβλώσεις Χατζηδάκη, η δίκαιη φορολόγηση και η ριζική αντιμετώπιση του πληθωρισμού
- Επιτολή του άστρου του Σειρίου: Ένα “μαγικό” φαινόμενο; Τι γνώριζαν γι’ αυτό άραγε οι αρχαίοι πολιτισμοί και τι συμβαίνει σήμερα;
- Κ. Μητσοτάκης στο Economist: Μικρά πυρηνικά εργοστάσια για “πράσινη” ενέργεια και… “πράσσειν άλογα”
