Γράφει η Ασημίνα Τσιριγώτη
Με επικοινωνιακά τερτίπια η κυβέρνηση, με επικεφαλής τη νέα υπουργό εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου, ξεκίνησε τις διαβουλεύσεις σχετικά με τον επαναπροσδιορισμό του κατώτατου μισθού.
Προσκεκλημένοι, να συμμετέχουν στις διαβουλεύσεις αυτές, τα προεδρεία των κοινωνικών εταίρων, αφενός για να προβάλλει η κυβερνητική ηγεσία ότι, υπολογίζει τη γνώμη και τις θέσεις όλων των εμπλεκομένων φορέων, και αφετέρου βάσει του πίνακα προτάσεων των συμμετεχόντων, να κάνει σαφές, ποιανού τη γνώμη μετράει!
Αξίζει να πούμε ότι, είναι σημαντικό για τον εργαζόμενο να υπάρχει ένα αξιοπρεπές νούμερο σαν βάση μισθού, αφού η αγοραστική αξία των μισθών, έχει υποστεί, 2 σημαντικές καθηλώσεις. Η μία λόγω των μνημονιακών πολιτικών και η δεύτερη λόγω της εκτίναξης των τιμών.
Με συνέπεια ο κατώτατος μισθός- που είναι το κατώφλι της ασφάλειας, που θέτει η πολιτεία, ως ελάχιστο ύψος αμοιβής της εργασίας και που θα έπρεπε να καλύπτει τουλάχιστον όλες τις ανάγκες του εργαζόμενου- τελικά, να μη του φτάνει ούτε για το φαγητό του.
Πάντως, όλοι οι παρευρισκόμενοι εταίροι, τάχθηκαν υπέρ της αύξησης του κατώτατου μισθού, αλλά με σημαντικές αποκλίσεις ως προς το ύψος αυτής της αύξησης.
Ας δούμε στο πίνακα των συμμετεχόντων στις διαβουλεύσεις αυτές, ποιές ήταν οι προτάσεις τους. Συγκεκριμένα:
Η Τράπεζα της Ελλάδος πρότεινε αύξηση μεταξύ 3% – 5%, ο ΙΟΒΕ ( Ιδιωτικός, μη Κερδοσκοπικός, Κοινωφελής, Ερευνητικός Οργανισμός) 3,2-6%, το ΚΕΠΕ (Κέντρο Προγραμματισμού, και Οικονομικών Ερευνών) έως 7,21%, ο ΣΕΤΕ ( Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων) 5,5%, η ΓΣΒΕΕ ( Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος) 8%, η ΕΣΕΕ ( Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας) 3,2 – 6%, ο ΣΒΕ ( Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδος) 5,5%, ο ΣΕΒ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών) 5-6%, η ΓΣΕΕ ( Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος) 15,8%.
Βλέπουμε ξεκάθαρα, λοιπόν, ότι τη μεγαλύτερη αύξηση και αναμενόμενη, προσδιορίζεται στο 15,8% και τη ζητά η ΓΣΕΕ και τη μικρότερη, που προσδιορίζεται στο 3-5% προτείνεται από… ( μαντέψτε! ) τη Τράπεζα της Ελλάδος!( Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;)
Η Πολιτική Εξουσία κάνοντας σαφές, ποιόν ‘’ Εταίρο’’ υπολογίζει και ποιανού τη θέση υιοθετεί, ώστε καμιά αμφιβολία να μην έχουμε για την δουλοπρεπή υπακοή της, συμφωνεί, με τις προτάσεις της Τράπεζας και κλειδώνει σε αύξηση του κατώτατου μισθού στο 5% .
Τώρα θα μου πείτε, γιατί καλέστηκαν οι υπόλοιποι εταίροι αφού δεν είχαν σκοπό να λάβουν υπόψη τους τις θέσεις που εκπροσωπούν; Ελάτε τώρα… τι νομίζετε; Είπαμε έχει επικοινωνιακή πολιτική η Εξουσία της Χώρας. Τους καλεί λοιπόν όλους, ( για να μην έχουν παράπονα) και φυσικά ακούει μόνο τα αφεντικά της, επαναπαυόμενη στην επικοινωνιακή διαχείριση και οχυρωμένη πίσω από το πρόσφατο ( σχετικά ) εκλογικό αποτέλεσμα.
Έτσι συμμορφώθηκε, με την ‘’ «λελογισμένη αύξηση» του κατώτατου μισθού στα όρια του προσδοκώμενου πληθωρισμού,( τι λένε και δεν τους δέρνουμε;;) εστιάζοντας στην ανάγκη διατήρησης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας’’. Έτσι, ακριβώς, τα γράφω όπως τοποθετήθηκε η τράπεζα.
Στη συνέχεια η κυβερνητική Εξουσία, συμπλέουσα με την πρόταση-απόφαση της Τράπεζας χαρακτηρίζει τη συμφωνία αυτή, ως χρυσή τομή, ανάμεσα σε δύο πυλώνες, όπου είναι,αφενός η ανάγκη στήριξης των εργαζομένων και ιδίως των χαμηλόμισθων που έχουν πληγεί από τον πληθωρισμό και αφετέρου, η ανάγκη να μη θιγούν οι αντοχές των επιχειρήσεων, που και αυτές επηρεάζονται από την αύξηση του κόστους παραγωγής.
Μιλάμε για κυβερνητική αλληλεγγύη όχι αστεία!
Λες και δεν γνωρίζει η κυβέρνηση ότι είναι αδύνατον να καλύψει ο κατώτατος μισθός τα έξοδα διαβίωσης, είτε τώρα είτε μετά την αύξηση, ακόμα κι αν φτάσει τα 950 ευρώ που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός μέχρι το 2027.
Και πώς να τα καλύψει αφού ο πληθωρισμός ανεβαίνει με ανεξέλεγκτους ρυθμούς και το κύμα της ακρίβειας έχει μετατραπεί σε τσουνάμι που ισοπεδώνει την αγοραστική δυνατότητα των χαμηλόμισθων;
Βεβαίως θυμόμαστε όλοι την κυβέρνηση να υποστηρίζει ότι ο πληθωρισμός είναι εισαγόμενος και σύντομα θα άρχιζε η αποκλιμάκωση του , όμως για άλλη μία φορά διαψεύστηκε. Διότι ο πληθωρισμος πλέον στην Ελλάδα καταγράφει αυξήσεις πολύ μεγαλύτερες απ΄ ότι στις άλλες χώρες της ευρωζώνης και την ίδια στιγμή οι Έλληνες είναι προ τελευταίοι στο κατά κεφαλήν εισόδημα.
Είναι πάντως, οξύμωρο σε μια χώρα τόσο πλούσια, να μιλάμε για προ τελευταία θέση στους πίνακες της ευρωζώνης, για κατώτατο μισθό και για μικρές αυξήσεις σε μισθούς πείνας.
Είναι παράδοξο η ανεργία να χτυπάει κόκκινο, σε μια χώρα προνομιούχα σε χλωρίδα, με καρπούς που ευδοκιμούν μόνο στη χώρα μας ,με απέραντες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, με πανίδα που μπορεί να φιλοξενήσει εκατοντάδες βοσκοτόπια, με ορυκτό πλούτο που θα έπρεπε να έχει αξιοποιηθεί και να μην εξαρτόμαστε από κανέναν, με πηγές ενέργειας, με τεράστια ακτογραμμή, με φυσικό και πολιτισμικό πλούτο που είναι από μόνος του μία τεράστια βιομηχανία.
Παρ όλα αυτά, καταντήσαμε να μας τάζουν 5% αύξηση στον κατώτατο μισθό και θέλουν να είμαστε και ευχαριστημένοι .
Όταν το λογικό θα ήταν- και αυτό θα έκανε μια Ελληνική Κυβέρνηση που θα σεβόταν τον εαυτό της- κατ αρχάς, να εξασφαλίζει εργασία προς όλους τους πολίτες της, όπου το 50% του μισθού τους να καλύπτει όλες τους τις βιοτικές ανάγκες, όπως τη στέγαση, την τροφή, την ένδυση, τη θέρμανση. Και το αλλο 50% να το διαθέτει όπως αυτός επιθυμεί.
Αντ΄ αυτού τι έχουμε; Μία κοινωνία που συμπεριλαμβάνει εξαθλιωμένους πολίτες, που κοιμούνται στους δρόμους, εκτεθειμένοι σε σωρεία κινδύνων. Πολίτες που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε και περιφέρονται ρακένδυτοι και ξεπαγιασμένοι, είτε γιατί δεν έχουν δουλειά, είτε γιατί δεν τους φτάνουν τα χρήματα που αμείβονται.
Και για αυτούς τους λόγους, η Εξουσία- Κυβέρνηση που διαχειρίζεται το ‘’συλλογικό μας δίκαιο’’ μόνο ντροπή και τιμωρία θα έπρεπε να εισπράττει για την πολιτική που ασκεί.
Μια παγιωμένη πολιτική που διαιωνίζει την εξαθλίωση μας και μας επιβάλλει να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα, τα ψίχουλα της ελεημοσύνης των Αρίστων, λες και αυτά που μας δίνουν είναι από τη προσωπική τους περιουσία και όχι το ελάχιστο από τα δικαιωματικά, δικά μας κεκτημένα.