Γράφει Ασημίνα Τσιριγώτη
Ως εμπαιγμός στα δικαιώματα των ΑμεΑ, χαρακτηρίζεται η απόφαση που υπεγράφη από τη Κυβέρνηση, στις 29-12-2023 και τροποποιεί τον Κανονισμό για τα Δικαιώματα Επιβατών με ειδικές ανάγκες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Αυτολεξεί ο κανονισμός αναφέρει:
«Κατ’ εξαίρεση, και προκειμένου οι μεταφορείς να συμμορφωθούν προς τις ισχύουσες απαιτήσεις ασφαλείας, που ορίζει το διεθνές, ενωσιακό, ή εθνικό δίκαιο και τις απαιτήσεις υγείας και ασφάλειας, που ορίζουν οι αρμόδιες Αρχές, ή στις περιπτώσεις, όπου ο σχεδιασμός του οχήματος ή η υποδομή, συμπεριλαμβανομένων των στάσεων λεωφορείων και των τερματικών σταθμών, ή χώρων αφετηρίας, καθιστά αδύνατη την επιβίβαση, την αποβίβαση ή τη μεταφορά του ατόμου με αναπηρία, κατά τρόπο ασφαλή και λειτουργικά εφικτό, επιτρέπεται να αρνούνται να δεχτούν κράτηση, να εκδώσουν ή να παράσχουν κατ’ άλλο τρόπο εισιτήριο ή να επιβιβάσουν άτομα λόγω αναπηρίας ή μειωμένης κινητικότητας».
Δηλαδή, η τροποποίηση του Κανονισμού, δια στόματος της υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών Χριστίνας Αλεξοπούλου, (εξυπακούεται με την σύμφωνη γνώμη του υπουργού Χρήστου Σταϊκούρα) επιτρέπει, την άρνηση επιβίβασης ΑμεΑ, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όταν και αφού τα οχήματα αυτά (τα περισσότερα δηλ.) δεν πληρούν τα μέτρα ασφάλειας, που απαιτούνται.
Η τροποποίηση αυτή, ακυρώνει και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις μόλις προ ολίγων ημερών, (πριν τη τροποποίηση), δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε σημείο που να αναρωτιόμαστε για το πόσο αφελείς μας περνά, αφού…
Αρχές Δεκεμβρίου του 2023 ο Πρωθυπουργός δήλωσε: “Υποχρέωση της Ελληνικής πολιτείας είναι τα άτομα με αναπηρία να κατακτήσουν τη θέση που δικαιούνται στη ζωή”.. . (φυσικά και είναι υποχρέωση της πολιτείας). “Στόχος της κυβέρνησης είναι μια «οριζόντια στρατηγική για την αντιμετώπιση των ανθρώπων με αναπηρία….” (χορτάσαμε οριζόντιες στρατηγικές χωρίς κανένα αποτέλεσμα)…«πετύχαμε την κωδικοποίηση της σχετικής νομοθεσίας και τη διαμόρφωση οριζόντιας στρατηγικής για τα δικαιώματα των ΑμεΑ»…. (την κωδικοποίηση;;; και εμείς καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε για άλλη μια φορά αυτά που λέει; ωχχχ…)
Στις 29 Δεκεμβρίου, λίγες μέρες μετά δηλαδή, έρχεται η τροποποίηση του κανονισμού και αποσαφηνίζεται, πώς θα πραγματοποιήσει αυτά που υπόσχεται, ο κλειδοκράτορας του Κράτους.
Βεβαίως, η τροποποίηση αυτή έγινε -και θα αποδειχθεί παρακάτω- μόνο και μόνο για να ‘’πει’’ η κυβέρνηση ότι έχει κοινωνικό πρόσωπο, εφόσον τελικά καμία ουσιώδης βελτιωτική αλλαγή δεν πρόκειται να επέλθει.
Να ξαναπάω όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να θυμηθούμε ότι το 2011, εκδόθηκε ο υποχρεωτικός για όλα τα κράτη Μέλη, υπ. αριθ, 181|2011, Κανονισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, μετά την τροποποίηση του 2006|2004, όπου εν ολίγοις λέει τα εξής:
Τα κράτη μέλη θα πρέπει να προσπαθήσουν να βελτιώσουν την υφιστάμενη υποδομή, όπου απαιτείται, προκειμένου να δοθεί στους μεταφορείς η δυνατότητα να διασφαλίζουν την πρόσβαση ατόμων με αναπηρία και ατόμων με μειωμένη κινητικότητα και να παρέχουν την κατάλληλη συνδρομή.
Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν τη συμμόρφωση προς τον παρόντα κανονισμό και να ορίσουν αρμόδιο φορέα ή φορείς, που να ασκεί καθήκοντα εποπτείας και επιβολής. Εν προκειμένω, δεν θίγεται το δικαίωμα των επιβατών να ασκούν ένδικα μέσα σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο.
Καλά ως εδώ… και συνεχίζει ο Κανονισμός:
Παρά τις διατάξεις του άρθρου 9 παράγραφος 1, οι μεταφορείς, οι ταξιδιωτικοί πράκτορες και οι διοργανωτές ταξιδίων μπορούν να αρνούνται να δεχθούν κράτηση, να εκδώσουν ή να παράσχουν κατ’ άλλο τρόπο εισιτήριο σε, ή να επιβιβάσουν, άτομα λόγω αναπηρίας, ή μειωμένης κινητικότητας:
όταν ο σχεδιασμός του οχήματος, ή η υποδομή, συμπεριλαμβανομένων των στάσεων λεωφορείων και των τερματικών σταθμών, καθιστά αδύνατο να πραγματοποιηθεί η επιβίβαση, η αποβίβαση, ή η μεταφορά του ατόμου με αναπηρία, ή με μειωμένη κινητικότητα κατά τρόπο ασφαλή και λειτουργικά εφικτό.
Τώρα καταλαβαίνουμε.. γιατί καίει κάρβουνο το τρένο του εκσυγχρονισμού!
Τους έδωσε τη δυνατότητα ο κανονισμός να μην επιτρέπουν την είσοδο των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες στα Μέσα μαζικής Μεταφοράς, αν αυτά δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την ασφάλεια τους και αντί να δημιουργήσουν τις ασφαλείς προϋποθέσεις μετακίνησης, τους απομονώνουν στα σπίτια τους. (για το καλό τους)
Οι ασφαλείς προϋποθέσεις βέβαια, απαιτούν η διοίκηση του κράτους, να βρίσκεται σε ικανά χέρια, (εδώ γελάμε πικρά) γιατί λόγω της δεινής τους ικανότητας, έχουμε τρένα, που η ασφάλεια τους, είναι είδος προς εξαφάνιση (αφού είναι αμφίβολο αν θα φτάσεις στο προορισμό σου, βλέπε Τέμπη), χωρίς καθορισμένους χώρους για αμαξίδια, χωρίς ράμπες και ανελκυστήρες, όσο για τα λεωφορεία και τα τραμ συχνά δεν διαθέτουν επαρκείς υποδομές για επιβάτες, πόσο μάλλον για επιβάτες με ειδικές ανάγκες. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι τα αστικά ή άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς, είναι τις περισσότερες φορές τόσο στοιβαγμένα με κόσμο που σίγουρα δεν θεωρείται κατάλληλο περιβάλλον για άτομα με αναπηρία.
Βλέπετε, οι Άριστοι της εξουσίας δεν φρόντισαν ούτε καν, για τον επαρκή αριθμό των οχημάτων, ώστε να εξυπηρετούνται οι πολίτες, πόσο μάλλον για την ασφάλεια και πρόληψη πολιτών με ειδικά προβλήματα που χρήζουν εφαρμογής συγκεκριμένων υποδομών.
Και δεν έχουμε μόνο ανεπάρκεια οχημάτων και έλλειψη υποδομών, σε αφετηρίες και στάσεις.Η έλλειψη πρόβλεψης και μελέτης συνεχίζεται και στα πεζοδρόμια. Στις λίγες πόλεις, που υπάρχουν αυτές οι υποδομές, είναι τόσο λάθος στημένες, που δεν έχει κανένα νόημα να υπάρχουν. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχει ο κίνδυνος τραυματισμού, για τους ανθρώπους αυτούς, καθώς μπορεί περπατώντας στην απτική πλακόστρωση, να συναντήσει ένα δέντρο και να χτυπήσει σε αυτό. Ράμπες δεν υπάρχουν και όπου υπάρχουν δε τις σέβεται κανείς . Σε πολλές περιπτώσεις στα πεζοδρόμια, υπάρχουν τραπεζοκαθίσματα από διάφορα καταστήματα, με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατη η διακίνηση των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Όλο αυτό το σαθρό οικοδόμημα υποδομών για να αλλάξει, απαιτείται πραγματική βούληση, οργάνωση και εργασία, αλλά οι έχοντες την πολιτική εξουσία, απλά δεν έχουν καμία πρόθεση να εφαρμόσουν .
Έτσι, 13 χρόνια μετά και για να μπαλώσουν τα αμπάλωτα, των σημερινών, αλλά και των παλαιοτέρων Φωστήρων Ηγετών της Χώρας, εκμεταλλεύονται τις εξαιρέσεις και τους ειδικούς όρους του Ευρωπαϊκού Κανονισμού για να έχουν έτοιμη τη δικαιολογία της απραξίας τους, απέναντι σε όλους εμάς. Στην πράξη όμως , αποδείχθηκαν ανίκανοι να μεριμνήσουν για τη βελτίωση των υποδομών, που θα έκαναν ευκολότερη την ήδη δύσκολη ζωή των πολιτών της με ειδικές ανάγκες.
Παρόλα αυτά η υφυπουργός, Χριστίνα Αλεξοπούλου, καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να προβάλλει, τον εν λόγω κανονισμό, ‘’ ως μια από τις πρωτοβουλίες, που παίρνει η κυβέρνηση, από το σύνολο σημαντικών μέτρων, για την ενίσχυση δικαιωμάτων, των Ατόμων με αναπηρία, στο τομέα των μεταφορών’’. Έτσι είπε…τουλάχιστον,
Μεγάλα Λόγια μικρών ανθρώπων, που όχι μόνο δεν πείθουν αλλά εξαγριώνουν τους ήδη θυμωμένους πολίτες με τον εμπαιγμό που υφίστανται από τους έχοντες την Εξουσία.
Μια Εξουσία, που αυτοαναιρείται, αφού κόπτεται να αποδείξει ότι είναι, μία κυβέρνηση ίσων ευκαιριών, υποσχόμενη ότι θα εξομαλύνει τα δεκάδες προβλήματα των ΑμεΑ και την ίδια στιγμή διαψεύδει τον εαυτό της.
Ίσως, γιατί όλο το βάρος το έχει ρίξει στους ΛΟΑΤΚΙ, που και σε αυτό, πιθηκίζοντας, επιχειρεί να φέρει τον εκσυγχρονισμό της πολιτισμένης Ευρώπης στην Ελλάδα, (ενόψει και των ευρωεκλογών, βολεύει, όσο να πεις… μαζεύει ψηφαλάκια) και κόπτεται να νομοθετήσει το γάμο και την υιοθέτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Και αφού καίγονται να μιμηθούν τους προοδευτικούς Ευρωπαίους, γιατί δεν τους αντιγράφουν και στον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό για τις υποδομές που διαθέτει για τους πολίτες με ειδικές ανάγκες;
Σε περίπτωση που εκεί στην κυβέρνηση έχουν ξεχαστεί, ας τους θυμίσουμε πως: Είναι υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν και να εφαρμόσουν την ίση – επακριβώς- παροχή ευκαιριών προς όλους τους πολίτες χωρίς καμία διάκριση.. (διαφορετικά να σηκωθούν από τις καρέκλες της εξουσίας, που έχουν αράξει).
Είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν σε όλους τους πολίτες ίσες δυνατότητες είτε για να μορφωθούν, είτε να εργαστούν, είτε να ψυχαγωγηθούν, με πλήρη ασφάλεια και τη συνεχή επιμέλεια του κράτους (διαφορετικά είναι επικίνδυνο να έχουν το πηδάλιο της Χώρας).
Είναι απαράδεκτο να θεωρούνται υποδεέστεροι και να περιθωριοποιούνται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Αυτό αποτελεί κατάφωρη εφαρμογή του γνωστού δόγματος ‘’ διαίρει και βασίλευε’’. Ο διαχωρισμός των πολιτών σε κατηγορίες, όχι μόνο δεν μας τιμά, αλλά και δεν εκφράζει επ ουδενί την ίδια την Δημοκρατία, αποδεικνύοντας, την ανικανότητα του κράτους, να υπηρετήσει τους πολίτες του.