Γράφει ο Χάρης Δαμίγος
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, στο σωτήριο έτος του 2024 που βρισκόμαστε, το ίντερνετ, έχει μπει για τα καλά, μέσα στα σπίτια μας, μέσα στην εργασία μας, ακόμα και μέσα στον προσωπικό μας ελεύθερο χρόνο. Μαγεμένοι, καθόμαστε μπροστά από μια οθόνη, άλλοι ψάχνουν, άλλοι χαζεύουν και άλλοι παρακολουθούν!!! Αυτοί που παρακολουθούν χωρίζονται σε 2 κατηγορίες, η μια κατηγορία είναι η απλή και αθώα παρακολούθηση, για να περάσει η ώρα, περιμένοντας κάπου ας πούμε. Η άλλη είναι η παραπλανητική, που σε δελεάζει με έναν τίτλο μικρό, που πρέπει να πατήσεις πάνω του, για να δεις όλο το άρθρο και τις περισσότερες φορές, να βλαστημάς γιατί το άρθρο ήταν κοροϊδία. Αυτό λέγεται: click and bite στην γλώσσα του ίντερνετ.
Έτσι λοιπόν την πάτησα και εγώ, παρόλο που δεν με λες και άσχετο, με την τεχνολογία και τους υπολογιστές. Διαβάζω σε ένα click and bite, “σκάνδαλο στην Γαλλία, στο στόχαστρο έρευνας…”. Ώπα λέω, τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Αμέσως, το αθώο μου μυαλό λέει: Γαλλία, έρευνα, άρα σκάνδαλο, άρα F35, άρα φρεγάτες, άρα κάποιος/α πρώην/νυν βουλευτής ή πρωθυπουργός ή παρατρεχάμενος θα είναι μπλεγμένος.
Με μεγάλη χαρά, πατάω πάνω στον τίτλο, ανοίγει το άρθρο… Σκοτείνιασε, χάθηκα, δεν έβλεπα, μέχρι να συνειδητοποιήσω σε τι αρλούμπα άρθρο έπεσα. Την πάτησα και εγώ. Τι έλεγε το άρθρο; Στην Γαλλία, που για μένα είναι ίσως η μοναδική Ευρωπαϊκή χώρα, που εφαρμόζεται η Δημοκρατία, μπήκε λέει στο στόχαστρο της Γαλλικής δικαιοσύνης, ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής, των Ολυμπιακών αγώνων του Παρισιού για το 2024. Τι λες ρε παιδί μου λέω εγώ, τι μπορεί να έκανε και τον κυνηγάνε 6 μήνες πριν ξεκινήσουν οι αγώνες;
Προτού σας πω, πρέπει να σας δώσω οδηγίες: Καθίστε αναπαυτικά σε καρέκλα, καναπέ, ντιβάνι ή όπου αλλού θέλετε, βάλτε τα χέρια μπροστά στην κοιλιά σας και κρατήστε την ελαφρώς. Έτοιμοι; Τον κυνηγάει η οικονομική εισαγγελία επειδή η ετήσια αμοιβή του ήταν 270.000€!!!! Γελάστε ελεύθερα τώρα, μέχρι δακρύων. Βρε Γάλλοι, βρε ζεβουζαβιόν, βρε τσακωμένοι με το σαπούνι και για αυτό βγάζετε αρώματα, πάτε καλά; Για 270.000€ ετησίως κυνηγάτε τον άνθρωπο;
270.000€ έκαναν τα λουκάνικα που τάιζε η δικιά μας πρόεδρος τα σκυλάκια της, 270.000€ έκαναν οι χαρτοπετσέτες όταν παρέθετε γεύμα η πρόεδρος μας, 270.000€ έκανε το φόρεμα της, που το έραψε ο Καλατράβα, το καπέλο της ήταν αντίγραφο του σκέπαστρου!!!
Βλέπετε αγαπητοί αναγνώστες, ότι το ποσό, δεν είναι και ιδιαίτερα μεγάλο και ειδικά για τα οικονομικά μεγέθη της Γαλλίας, που δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά μας. Ίσως οι λέξεις, σπατάλη, ασυδοσία να έχουν κάποιο νόημα για την Γαλλία, ενώ στην Ελλάδα, οι λέξεις αυτές, χρησιμοποιούνται σαν τίτλος ευγενείας. Πάμε τώρα να μιλήσουμε για την παραχάραξη των αγώνων αυτών και που τους έχουμε φτάσει σήμερα.
Καταρχάς να ξεκινήσουμε, με το ότι οι αγώνες αυτοί λέγονταν Ολύμπιοι αγώνες και όχι Ολυμπιακοί.
Από την εποχή που ξεκίνησαν, μέχρι και σήμερα, δεν έχουμε βρει αναφορές που να τους λένε: Ολυμπιακούς αγώνες, η Παναθηναϊκούς αγώνες, η Αεκτζήδικους αγώνες. Οι αγώνες αυτοί, ξεκίνησαν με εντολή του Διός και διεξάγονταν στην αρχαία Ολυμπία. Κάθε 7 χρόνια που γίνονταν, όλες οι πόλεις έστελναν τους καλύτερους αθλητές τους να αγωνιστούν, να αναδείξουν τα ταλέντα τους, αλλά δεν ήταν μόνο αυτός ο σκοπός τους. Ο απώτερος σκοπός τους, δεν ήταν μόνο να νικήσουν και να φορέσουν το στεφάνι ελιάς, αλλά να ανελιχθούν πνευματικά, σωματικά, πετώντας από πάνω τους την περίοδο των αγώνων, τον ατομικισμό, τον εγωισμό, τον φθόνο. Να μπορέσουν να βρίσκονται μέσα σε μια συλλογικότητα από αθλητές, που όλοι είχαν τον ίδιο στόχο και σκοπό. Ατομικά αγωνίσματα αλλά και ομαδικά, που έπρεπε όλοι να μπορέσουν να συντονιστούν, για να κερδίσουν σαν ομάδα. Αυτό ήταν και είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας πως θα έπρεπε λειτουργεί: όλοι μαζί συντονισμένοι, σε έναν στόχο και έναν σκοπό. Δεν υπήρχε 2ος και 3ος και 4ος νικητής, όλοι ήταν νικητές αφού είχαν καταφέρει και μόνο, να συμμετέχουν στους Ολύμπιους αγώνες. Η συμμετοχή τους στην ανάδειξη, του 1ου από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες ήταν το βραβείο τους.
Σήμερα οι αγώνες αυτοί, έχουν χάσει κάθε αξία, έχουν γίνει παράσταση του τσίρκο, αφού έχουν πέσει στα χέρια και τις τσέπες των μεγάλων εταιρειών, αφού ληστεύουν τα κράτη φτιάχνοντας τις υποδομές τους, αφού πληρώνουν τους αθλητές για να συμμετέχουν ή να μην συμμετέχουν, γιατί άμα δεν υπάρξουν χορηγίες, αγώνες δεν γίνονται και τεράστια ποσά κάτω από τα τραπέζια δίνονται για την επιλογή του κράτους που θα γίνουν οι αγώνες. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές των αγώνων, οι τωρινοί αθλητές, κάνουν αγώνα να αποδείξουν ποιος είναι πιο ντοπαρισμένος, επηρεασμένοι και αυτοί από τις εταιρείες χορηγούς, που θέλουν την διαφήμιση μέσω της επιτυχίας τους. Το συμπέρασμα που μπορεί να βγεί είναι ότι: οι Ολύμπιοι αγώνες που γίνονταν κάθε 7 χρόνια τότε, με τους Ολυμπιακούς αγώνες που γίνονται κάθε 4 χρόνια τώρα, δεν έχουν καμία μα καμία σχέση. Για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ την ιδέα των αγώνων, τον λόγο που ξεκίνησαν τότε, με τον λόγο που γίνονται τώρα.
Η παραχάραξη, η προσβολή και η υποτίμηση του σκοπού των Ολύμπιων αγώνων, στοχεύει στην συλλογική μνήμη μας; Να την κοιμήσει, να την αδρανοποιήσει, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην μπορέσουν ποτέ, να ενωθούν σε έναν κοινό σκοπό; Θα δείξει!!!