Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Funds! Μια λέξη σχετικά άγνωστη για το μέσο Έλληνα πριν από λίγα χρόνια, που όμως τείνει να γίνει ο εφιάλτης του σήμερα. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά εταιρείες φαντάσματα, με έδρα σε κάποιες τροπικές χώρες ή σε χώρες όπως η Ιρλανδία. Πολλές φορές δεν έχουν καν γραφεία και προσωπικό και το μετοχικό τους κεφάλαιο είναι πολύ μικρό. Σε αυτές τις εταιρείες λοιπόν οι Τράπεζες παραχώρησαν με αδιαφανή και αμφιλεγόμενο τρόπο τα δάνεια των Ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων μαζί με τις υποθήκες τους, αλλά και τη διαχείριση κομματιών ελληνικής γης που για κάποιο λόγο είχαν εμμέσως στη δικαιοδοσία τους.
Με μια τέτοιου είδους περίπτωση παραχώρησης θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο. Πρόκειται για την Βιομηχανική Περιοχή (ΒΙ.ΠΕ) Σερρών, διαχειριστής της οποίας είναι εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο ένα Ιρλανδικό Fund με μεγαλομέτοχο έναν Ινδό επιχειρηματία! Αποτέλεσμα είναι να γιγαντώνονται τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί εδώ και 12 χρόνια.
Σύμφωνα με τον κ. Κώστα Παπαπαναγιώτου πρόεδρο των επιχειρήσεων στη ΒΙ.ΠΕ Σερρών οι συνθήκες είναι προπολεμικές. Κύριο πρόβλημα η ηλεκτροδότηση των επιχειρήσεων που τώρα λόγω του ότι η κυβέρνηση έδωσε χρήματα στη ΔΕΔΔΗΕ για να δημιουργήσει 2η γραμμή καθώς η πρώτη είναι κορεσμένη, ναι μεν θα υπάρχουν νέες ηλεκτροδοτήσεις, αλλά δεν θα μπορούν οι επιχειρήσεις να παράγουν ρεύμα.
Ο κ. Παπαπαναγιώτου μιλώντας σε τοπική τηλεοπτική εκπομπή του νομού Σερρών, αναφέρθηκε και σε άλλα σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν την πολύπαθη βιομηχανική περιοχή, όπως είναι το θέμα του νερού, της ανύπαρκτης ουσιαστικά αποχέτευσης και του απαρχαιωμένου δικτύου τηλεπικοινωνιών! Σε ότι αφορά τον Ινδό μεγαλομέτοχο της ΒΙ.ΠΕ τόνισε ότι πλέον δεν θα πωλούνται οικόπεδα αλλά θα σημειώνεται μακροχρόνια μίσθωση, με ότι αυτό συνεπάγεται. Αντίστοιχα δε προβλήματα υπάρχουν και στις άλλες ΒΙ.ΠΕ της Ελλάδας!
Με λίγα λόγια, η διαχείριση των βιομηχανικών πάρκων της χώρας μας, η δημιουργία των οποίων σκοπό είχε την ομαλή επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης, περνά σε μια εταιρία fundασμα, με μεγαλομέτοχο έναν Ινδό, ο οποίος φυσικά θα κοιτάξει να διασφαλίσει πρωτίστως τα προσωπικά του συμφέροντα. Και όλα αυτά συμβαίνουν, μια χρονική περίοδο όπου καθημερινά οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης επαίρονται για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, χάριν των ξένων επενδυτών που προσελκύονται.
Ντρέπεται και η ίδια η ντροπή, με αυτά που συμβαίνουν σε μια χώρα όπως η Ελλάδα. Μια χώρα η οποία δύναται να παρέχει αυτάρκεια σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της βιομηχανίας. Το ελληνικό υπέδαφος μπορεί να προσφέρει τις απαραίτητες πρώτες ύλες, ενώ η Ενέργεια, σε ένα ενεργειακό τόπο όπως η Ελλάδα, δύναται να παραχθεί σε αφθονία με εναλλακτικούς τρόπους και με απόλυτο σεβασμό προς το περιβάλλον. Βασική παράμετρος για τη βιομηχανική αυτάρκεια και ανάπτυξη είναι τόσο τα ορυκτά μεταλλεύματα, όσο και τα προϊόντα της ελληνικής γης να χρησιμοποιούνται πρωτίστως για κατανάλωση στον ελλαδικό χώρο και σε δεύτερο χρόνο να εξάγονται και μάλιστα μόνο μεταποιημένα και συσκευασμένα σε άλλες χώρες, με ενσωματωμένη φυσικά την υπεραξία μεταποίησης και συσκευασίας.
Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν την ύπαρξη πολιτικής βούλησης από τους κυβερνώντες. Κάτι τέτοιο όμως είναι φανερό πως δεν υπάρχει, τουλάχιστον από τα χρόνια της μεταπολίτευσης και ένθεν. Το μόνο σίγουρο είναι πως όσο οι Έλληνες πολίτες θα αναπαράγουμε με την ψήφο μας και με την αδιαφορία μας την ίδια κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας, τόσο θα θεωρείται επιτυχία η προσέλκυση Ινδών επενδυτών για τη διαχείριση της ελληνικής γης και εμμέσως της ελληνικής βιομηχανίας.