Γράφει η Ελένη Νιάρχου
Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κηρύχθηκε η Λέρος, από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, λόγω … λειψυδρίας. Το να θέλουν να μας πείσουν ότι σε ένα νησί το οποίο περιβάλλεται από νερό, μπορεί οι κάτοικοί του να αντιμετωπίζουν πρόβλημα λειψυδρίας είναι πραγματικά για … γέλια. Θα μου πείτε … Μα το θαλασσινό νερό δεν πίνεται ! Φυσικά και όχι.
Γι’ αυτό και η Λέρος, ήδη από το 2017, διαθέτει σύστημα αφαλάτωσης για την διαχείριση του θαλασσινού νερού το οποίο φτάνει στο ποτήρι μας … πόσιμο. Ακριβώς για να μπορεί να αντιμετωπίζει καταστάσεις λειψυδρίας. Πώς τότε ένα νησί, με τέτοιες εγκαταστάσεις, φτάνει σε αυτό το σημείο και μάλιστα σε περίοδο τουρισμού, ώστε να γινόμαστε περίγελος σε ολόκληρο τον πλανήτη;
Σύμφωνα με τον δήμαρχο Λέρου, Τιμόθεο Κωττάκη, λόγω κακής συντήρησης των μονάδων αφαλάτωσης από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή, η μία μονάδα, από τον Οκτώβριο έχει τεθεί εκτός λειτουργίας, ενώ η δεύτερη υπολειτουργεί. Σε κανονική λειτουργία και των δύο μονάδων μπορούμε να έχουμε ημερήσια παραγωγή 2.000 κ.μ.
Τα πράγματα λοιπόν ξεκαθαρίζουν …
Υπάρχουν οι μονάδες αφαλάτωσης, αλλά λόγω κακής συντήρησης, δεν μας κάνουν την … χάρη να λειτουργήσουν. Είναι τουλάχιστον λυπηρό, σε ένα νησί με τέτοιες προδιαγραφές για την διασφάλιση του πόσιμου νερού, να φτάνουμε να έχουμε λειψυδρία, λόγω της κακής διαχείρισης των εγκαταστάσεων. Οι κάτοικοι του νησιού, που θα μπορούσαν να πνιγούν από το νερό που το περιβάλλει, φτάνουν να παρακαλάνε για λίγες σταγόνες!
Οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει σε αυτόν τον τόπο είναι αποτέλεσμα προηγούμενων κινήσεων και επιλογών, αλλά κυρίως αδιαφορίας και αδράνειας. Μιας αδράνειας, που μπορεί η σημερινή Δημοτική Αρχή να αποδίδει στην προηγούμενη, αλλά που και η ίδια, από τον Ιανουάριο του 2024 που έχει αναλάβει, συνεχίζει.
Η Δημοτική Αρχή, απευθύνθηκε στα υπουργεία Κλιματικής Αλλαγής και Νησιωτικής Πολιτικής, αλλά και στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, για χρηματοδότηση, ώστε να προβούν στην συντήρηση των μονάδων αφαλάτωσης. Το να πράττει, μία τοπική διοίκηση, κάτι τέτοιο, τώρα, μετά την εξάντληση των αποθεμάτων νερού, είναι πραγματικά λυπηρό. Το να ΜΗΝ ζητούν, οι θεσμοί της χώρας, ευθύνες από την τοπική διοίκηση, την τωρινή και την προηγούμενη, για την αδράνειά τους, είναι πραγματικά σκανδαλώδες.
Βέβαια, είναι φυσικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού τοπικοί φορείς, υπουργεία, περιφέρειες και κυβερνήσεις αποτελούνται από άτομα που προέρχονται από πολιτικές ομάδες, οι οποίες μεταξύ τους ανταλλάσουν συνεχώς τα πρόσωπα που τις απαρτίζουν. Ως αποτέλεσμα είναι να έχουμε πάντα τους ίδιους ανθρώπους, που στο σύνολό τους αποτελούν το πολιτικό καθεστώς, με γνωριμίες και φιλίες μεταξύ τους γι’ αυτό κανείς δεν “πειράζει” τον άλλον. Η μη απόδοση ευθυνών είναι αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Όμως, οι κάτοικοι αυτού του νησιού συνεχίζουν, κάθε χρόνο, να έρχονται αντιμέτωποι με καταστάσεις που απειλούν την υγιεινή τους, την υγεία τους, την καθημερινότητά τους, αλλά και τα εισοδήματά τους, μιας και σε τουριστική περίοδο τέτοιες καταστάσεις είναι δυσφήμιση για τον τουρισμό μας. Όλοι ξέρουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των νησιών μας, με ελλείψεις σε όλα τα επίπεδα, αλλά το να φτάνουν να πουν το νερό … νεράκι, αυτό παραπάει.
Και φυσικά η Λέρος, δεν είναι το μόνο νησί που αντιμετωπίζει προβλήματα λειψυδρίας. Ειδικά, για το 2024, έχει χτυπήσει συναγερμός σε πολλά νησιά, ακόμα και στην ηπειρωτική χώρα.
Ένα τόσο σημαντικό αγαθό όπως είναι το νερό, θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα της πολιτείας για κάθε πολίτη. Πόσο μάλλον για κατοίκους ενός νησιού, που αυτό από μόνο του, το καθιστά μέγιστης σημασίας, λόγω της δύσκολης πρόσβασης σε αυτό. Και ενώ υπάρχουν διαθέσιμες καινοτόμες λύσεις για την αφαλάτωση του νερού και την μετατροπή του σε πόσιμο, η πολιτεία, αντί να επενδύει σε συστήματα που μπορούν να διασφαλίσουν αυτό το μέγιστης σημασίας για την καθημερινότητά μας αγαθό, περιμένουν να φτάσουν στο απροχώρητο, για να βρούνε προσωρινές λύσεις, αφήνοντας απ’ έξω όλες τις εφευρέσεις που τόσο μεγάλα μυαλά έχουν κατά καιρούς καταθέσει.
Τώρα, καλούμαστε ως χώρα να δώσουμε από τα δημόσια ταμεία και χρήματα για να μεταφερθεί νερό στο νησί με στρατιωτικά πλοία, αλλά και χρήματα για την αποκατάσταση των συστημάτων αφαλάτωσης του νησιού και πάντα με την ανασφάλεια έστω και της προσωρινής έλλειψης.
Αλλά, αυτό δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει την διοίκηση. Γιατί η διοίκηση δεν θα μείνει ποτέ χωρίς νερό. Η διοίκηση δεν θα στερηθεί ποτέ τίποτα, αφού δεν πληρώνει τίποτα από την τσέπη της, παρά μόνο διαχειρίζεται την δικιά μας. Αφού τα άτομα που την απαρτίζουν δεν τους αφορά, γιατί να τους ενδιαφέρει και ως διοίκηση;
Ας είμαστε εμείς καλά και οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν, ακόμα και χωρίς … νερό!