Γράφει η Ελένη Νιάρχου
Επενδύσεις ύψους 9 δισ. ευρώ για την τριετία 2024-2026 ανακοίνωσε η ΔΕΗ, για την ενίσχυση της “πράσινης” ενέργειας. Το επενδυτικό σχέδιο δίνει έμφαση στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), καθώς προβλέπεται ότι το 2026, η εγκατεστημένη ισχύς των ΑΠΕ του Ομίλου ΔΕΗ, θα διπλασιαστεί σε σχέση με σήμερα, αγγίζοντας τα 8,9GW, δηλαδή περίπου το 68% του συνόλου της εγκατεστημένης ισχύος.
Η εξέλιξη αυτή, εκτός από τις επενδύσεις σε ΑΠΕ, συνδέεται και με τη σταδιακή απόσυρση όλων των μονάδων λιγνίτη, που θα ολοκληρωθεί το 2026, ενώ παράλληλα θα αποσύρονται και μονάδες πετρελαίου και φυσικού αερίου. Όμως, σε τι θα ωφελήσει όλους εμάς αυτό;
Για μία ακόμη φορά φαίνεται να προχωράμε σε μεγάλες αλλαγές, με τις εταιρείες ενέργειας να πρωτοστατούν σε αυτό το εγχείρημα και όλα αυτά για το καλό μας, αλλά … χωρίς κανένα όφελος για εμάς.
Αν αναλογιστούμε, ότι η χρήση της “πράσινης” ενέργειας έχει ως σκοπό χαμηλότερες χρεώσεις, αλλά και την προστασία του περιβάλλοντος, θα περίμενε κανείς να έχουμε ήδη δει τα σημάδια αυτής της αλλαγής. Όμως, ενώ δημιουργούνται συνεχώς αιολικά πάρκα και τα φωτοβολταϊκά αντικαθιστούν τα αγροτικά προϊόντα, σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, δεν έχουμε δει, ούτε μείωση στις χρεώσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ, αλλά ούτε και κάποιο αποτέλεσμα στην “κλιματική αλλαγή”.
Απεναντίας, καλούμαστε να πληρώνουμε ολοένα και περισσότερα χρήματα στην ΔΕΗ (στους λογαριασμούς μας, αυτό το βλέπουμε με την ονομασία ΕΤΜΕΑΡ και είναι το τέλος που προσδιορίζεται για την αποζημίωση των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές (ΑΠΕ)!!! (ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ). Ταυτόχρονα, γινόμαστε θεατές ενός απαίσιου τοπίου, γεμάτο φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, σε εκτάσεις που πριν ήταν γεμάτες δέντρα … Και αυτό το αποκαλούν “πράσινη” ενέργεια. Και όλο αυτό … για το καλό μας.
Προφανώς, κάτι πάει λάθος με την παγκόσμια αυτή στροφή στην “πράσινη” ενέργεια.
Το μεγαλύτερο λάθος απ’ όλα είναι η βιασύνη των κυβερνώντων να κλείσουν εργοστάσια που παράγουν ενέργεια με τους γνωστούς μέχρι τώρα τρόπους, όπως μονάδες λιγνίτη, πετρελαίου και φυσικού αερίου, χωρίς ακόμα να έχουμε εξασφαλίσει ότι η ενέργεια που θα παράγεται από τις ΑΠΕ θα καλύπτει τις ανάγκες μας. Αν αναλογιστούμε, ότι οι ΑΠΕ επηρεάζονται από τις κλιματολογικές συνθήκες για την ποσότητα της ενέργειας που θα παράξουν, τότε θα πρέπει να ανησυχήσουμε πολύ για το αν θα είναι επαρκής η ενέργεια αυτή, κάτι, που βλέπουμε να αφήνει αδιάφορους ΔΕΗ και κυβέρνηση.
Η Γερμανική κυβέρνηση από την άλλη, τον τελευταίο καιρό, έχει κάνει μια στροφή στην τάση αυτή, της “πράσινης” ενέργειας, επαναφέροντας ξανά σε λειτουργία μονάδες λιγνίτη, με τον φόβο, ότι οι ΑΠΕ δεν θα είναι επαρκείς για την κατανάλωση που χρειάζεται η Γερμανία. Εμείς, πώς είμαστε τόσο σίγουροι ότι δεν θα αντιμετωπίσουμε κανένα πρόβλημα; Και αν τελικά το πρόβλημα προκύψει, τι θα κάνουμε; Μα … τι αναρωτιέμαι … Αφού η λύση υπάρχει. Αν δεν μας φτάσει η ενέργεια από τις ΑΠΕ θα μπορέσουμε να πάρουμε από την Γερμανία, ή από κάποιον άλλο καλό μας γείτονα, που έχει προνοήσει να έχει αποθέματα, με το αζημίωτο φυσικά. Αυτό το … αζημίωτο, θα μπορεί να είναι χρηματικό, ή ακόμα και σε επίπεδο συμφωνιών μεταξύ Ελλάδας και γειτόνων μας, για θέματα που μας ενδιαφέρουν και που ενδεχομένως, να κάνουμε πίσω. Δηλαδή, όσο εμείς είμαστε ‘’ καλά παιδιά’’… οι γείτονές μας θα έχουν όλη την καλή θέληση να μας δίνουν ενέργεια.
Έτσι, λοιπόν, ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι της εξάρτησης, αφού από μόνοι μας, σε έναν ακόμα τομέα, αυτόν της ενέργειας, δεν έχουμε καταφέρει να είμαστε αυτάρκεις και αφήνουμε την κινητήριο δύναμη του κράτους, στα χέρια ιδιωτικών εταιρειών, όπως η ΔΕΗ, αλλά και στα χέρια άλλων κρατών, όπως την Ρωσία, Ουκρανία, Τουρκία, Γερμανία και δε συμμαζεύεται.
Αφήνουμε, λοιπόν, ένα κράτος έρμαιο στις καταστάσεις, με την βιομηχανία, το εμπόριο, τον τουρισμό, να βάλλονται στο πιο σημαντικό, κοστολογικά, κομμάτι τους που είναι η ενέργεια. Το αποτέλεσμα, φυσικά, είναι η εξαθλίωση της οικονομίας.
Με τέτοια στρατηγική, πώς να υπάρξει ανάπτυξη; Με τέτοια στρατηγική, πώς να κάνεις εξωτερική πολιτική και να έχεις απαιτήσεις, όταν δεν θα μπορείς να εμφανίσεις κάποιο καλό χαρτί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Μήπως, τελικά, δεν θέλεις να είσαι ο δυνατός, αλλά πάντα ο εξαρτώμενος;
Μα και φυσικά ο στόχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη-που τον παρέλαβε απο τις προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπούς συγγενείς- είναι να περάσει όλο το κράτος σε ιδιωτικά χέρια ξένων συμφερόντων, με τους παρατρεχάμενους τους, να έχουν πάντα κάποια θέση, ή κάποιες μετοχές στις εταιρείες αυτές, επωφελούμενοι κερδών και επιδοτήσεων. Αυτός είναι ο στόχος τους μέχρι το 2026, μια ημερομηνία που συμπίπτει με πολλά μακροπρόθεσμα σχέδια μεγάλων ομίλων, όπως η ΔΕΗ.
Ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του και τους πολίτες που το απαρτίζουν θα πρέπει να λειτουργεί αυτόνομα, και για την ευημερία των πολιτών του, αλλά και για να μην εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες, που θα λειτουργούν εκβιαστικά απέναντί του.
Η ενέργεια, που είναι η κινητήριος δύναμη ενός κράτους, από την παραγωγή ενός μαρκαδόρου, έως την λειτουργία ενός νοσοκομείου, θα πρέπει να είναι προσβάσιμη από όλους τους τομείς. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να γίνει χρήση χαμηλότερου κόστους, χωρίς κερδοσκοπίες, χρησιμοποιώντας εναλλακτικές πράσινες τεχνολογίες, με πλήρη ασφάλεια για τον πολίτη και απόλυτο σεβασμό προς το περιβάλλον. Υπάρχουν ήδη πολλές τεχνολογικές λύσεις που μένουν στο συρτάρι λόγω οικονομικών συμφερόντων. Ένα δείγμα είναι η παραγωγή υδρογόνου, μέσω ηλεκτρολυτικής διαδικασίας, η οποία δεν εφαρμόζεται, γιατί δεν ενισχύει την αισχροκέρδεια, άσχετα, αν θα μπορούσε να διασφαλίσει χαμηλές χρεώσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, γιατί υπάρχει συγκεκριμένη στρατηγική στο θέμα της ενέργειας. Είναι η στρατηγική που θα καταργήσει την αυτάρκειά μας, την βιομηχανική μας ανάπτυξη, την οικονομική μας ευημερία και θα μας καταστήσει “δούλους” σε ιδιωτικά συμφέροντα. Αυτή η στρατηγική μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με αλλαγή πλεύσης 180 μοιρών και πριν πούμε ‘’πρόσω ολοταχώς’’, να είμαστε σίγουροι, πως ο καπετάνιος αυτή τη φορά θα έχει αυστηρή και αυθεντική βούληση να κρατήσει την χαραγμένη πορεία.