Γράφει ο Χάρης Δαμίγος
Τα προβλήματα σε αυτήν τη χώρα που ζούμε είναι πολύ μεγάλα. Μεγαλύτερα από ό,τι νομίζουμε κι όσο περνάνε τα χρόνια, μεγαλώνουν – για να μη φτάσω στην υπερβολή και πω: “γιγαντώνονται”.
Ένα διαχρονικό και μεγάλο πρόβλημα είναι η κοροϊδία. Η κοροϊδία όμως, όχι μεταξύ μας, που στο κάτω – κάτω μπορεί να είναι και με την μορφή πλάκας, αλλά η κοροϊδία των πολιτικών κομμάτων, των υποτιθέμενων πολιτικών αρχηγών, των καρεκλοκένταυρων δεινοσαύρων στελεχών, των παρατρεχάμενων τηλεκατευθυνόμενων δημοσιογράφων.
“Σε θέσεις μάχης” λέει ένα δημοσίευμα και μετά 3 τελείες. Ώπα λέω, κάτι γίνεται στο μέτωπο Ρωσίας – Ουκρανίας, πατάω το άρθρο και τσουπ εμφανίζονται μπροστά μου οι υποψήφιοι – λέει -για την αρχηγία του πρώην ΠΑΣΟΚ, νυν ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ και στο μέλλον δεν ξέρουμε πώς αλλιώς θα το ονομάσουν.
Πιάνω το πιεσόμετρο κι αφού βεβαιώνομαι ότι δεν έχει ξεφύγει η πίεση μου πολύ, συνεχίζω να διαβάζω το άρθρο…
Πέντε (5) υποψήφιοι, μέχρι στιγμής, για να διεκδικήσουν την προεδρία του κόμματος! Ένας – ένας διαλεχτοί, όπως οι ντομάτες στη λαϊκή, έτσι δε λένε στους πάγκους; Δεν μπορώ όμως να σας πω με βεβαιότητα, αν αυτό έπρεπε να γίνει ή όχι, αλλά αν ήμουν κομματικοποιημένος (άτομο με λουράκι να με βγάζουν βόλτα) θα έλεγα ότι έπρεπε, γιατί μετά τα ποσοστά των εκλογικών αναμετρήσεων που πήρε ο τωρινός αρχηγός, σε συνδυασμό με το ότι ο μπλε αντίπαλος τον παρακολουθούσε, χωρίς
να το έχει πάρει χαμπάρι και σε έξτρα συνδυασμό ότι αυτό δεν το χρησιμοποίησε ως μέσο για να χτυπήσει πολιτικά τον αντίπαλο του και να ανεβάσει την παράταξη του, τον καθιστά πολιτικά μη – ικανό για αρχηγό κόμματος.
Αυτό βέβαια, δεν μπορούσαν να το αφήσουν έτσι οι δελφίνοι κι οι δελφίνες του κόμματος. Δε μας φτάνουν οι χαμηλόβαθμοι παρατρεχάμενοι του κάθε κόμματος, έχουμε να ταΐζουμε κι αυτά τα
κομματικά θηλαστικά που πάνε για την ηγεσία του κάθε κόμματος, τα οποία δεν έχω καταλάβει, γιατί τα προσβάλουμε με αυτό τον τρόπο, αφού τα πραγματικά δελφίνια είναι τόσο όμορφα και φιλικά προς τον άνθρωπο. Πρέπει να το ψάξω αυτό…
Έχουμε πάλι υποψήφιο τον τωρινό αρχηγό που έχει όλα τα παραπάνω προσόντα ανικανότητας.
Έχουμε υποψήφιο τον Δούκα Χάρη, ο οποίος ούτε κατάλαβε πως έγινε Δήμαρχος Αθηναίων, αφού ούτε κι ο ίδιος πίστευε ότι μια υποψηφιότητα που έγινε για πλάκα, θα τον έκανε δήμαρχο κι ειδικά με αντίπαλο έναν από τους γόνους οικογένειας που λυμαίνεται την χώρα μας πολλά χρόνια.
Έχουμε υποψήφια την Αποστολάκη Μιλένα, χρόοονια στο κόμμα, παίκτρια του πάγκου στα περισσότερα χρόνια της πολιτικής της καριέρας (εις βάρος μας πάντα) αποφάσισε όχι μόνο να παίξει 11άδα, γιατί βαρέθηκε να είναι αναπληρωματική, αλλά να γίνει και προπονήτρια.
Έχουμε υποψήφιο τον Γερουλάνο Παύλο, έναν άλλο γόνο οικογένειας με τεράστιο βιογραφικό που κανένας όμως δεν έχει δει, αλλά μας αρέσει το παρουσιαστικό του, λες κι είμαστε σε διαγωνισμό ομορφιάς. Βγήκε από τη ναφθαλίνη κι αυτός με πρόφαση να βοηθήσει το κόμμα, φοβούμενος
ότι με τα επόμενα ποσοστά, θα πρέπει να πάει να κολλήσει κανα ένσημο.
Έχουμε υποψήφιο έναν Κατρίνη Μιχάλη ο οποίος, ετών 48, είδε ανοιχτά και μπήκε στη Χαριλάου Τρικούπη, αφού δεν υπήρχαν χρήματα για φύλακα κι όχι για να κάνει οδοντικό έλεγχο σε κάποιον δελφίνο, όντας οδοντίατρος. Η πόρτα της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ δεν είναι κλειστή για κανέναν, ακόμα και για επισκέπτες.
Σε αυτούς τους 5 αστέρες της πολιτικής σκηνής, μπορεί να προστεθούν άλλες 2 υποψήφιες. Η Διαμαντοπούλου Άννα είναι η μία, η οποία τόσα χρόνια στην πολιτική (πάλι εις βάρος μας) έχει να μας προσφέρει ένα τίποτα, εκτός μόνο από το μαλλί φτιαγμένο πάντα, α λα Σοφία Λόρεν, ίσα -ίσα για να εξασφαλίζει την εκλογή της και το μηνιάτικο.
Τελευταία και καταϊδρωμένη η Γιαννακοπούλου Νάντια, μια νέα πολιτικός, που προσπαθεί μέσω τηλεφώνου, από το γραφείο της στο Περιστέρι, να σε πείσει να την ψηφίσεις. Πού το είδε το όνειρο να πάει για πρόεδρος, δεν το ξέρω, αλλά σίγουρα πρέπει να αλλάξει τον αστρολόγο ή το μέντιουμ που τη συμβουλεύει.
Αφού κάναμε μια λεπτομερή ανάλυση των υποψηφίων αρχηγών της παράταξης, ήρθε η ώρα να ειπωθεί η αλήθεια και να αποτυπωθεί η πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι στη διαχρονική πολιτική δολιότητα την οποία κάνουν τα κόμματα, αλλάζοντας αρχηγό κάθε φορά που τα αποτελέσματα δεν τους αρέσουν ή, ακόμα χειρότερα, όταν τα αποτελέσματα δείχνουν πρόωρη συνταξιοδότηση.
Όταν χάνουν τη δημοτικότητα τους, η μόνη λύση είναι η αλλαγή αρχηγού, μέσω ενός συνεδρίου – παρωδία, όπου σηκώνει ο ένας κι ο άλλος υποψήφιος το γάντι “και καλά”. Όχι το γάντι της πυγμαχίας,
μην μπερδεύεστε, αλλά το γάντι της μαγειρικής, έτσι ώστε κανείς να μην καταλάβει πώς τα ”μαγειρεύουν”. Οι μόνοι που δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται, είναι τα απλά μέλη του συνεδρίου που είναι και χαρούμενοι που τους έγινε η τιμή να είναι παρόντες στο συνέδριο.
Σε απόλυτη συνεργασία τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι που παίρνουν εντολές να πείσουν τον κόσμο και τον θεατή ότι η αλλαγή προέδρου στα κόμματα, μέσω μάγων, θα φέρει εξαγνισμό σε ό,τι έχουν ήδη κάνει. Θα τους δοθεί, μέσω διαδικασιών, συγχωροχάρτι στα κακώς κείμενα και στα πεπραγμένα τους. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι στο ΠΑΣΟΚ έχουν κάνει το υπέρτατο πολιτικό βήμα που είναι η αλλαγή ΑΦΜ κι ονόματος. Μετά από αυτό, ξεχάστηκαν όλα…
Ξεχάστηκαν τα 400 εκατομμύρια σχεδόν που χρωστάνε. Αυτά τα πήρε το κύμα, ο αέρας… αφού δεν τα χρωστάνε αυτοί, αλλά οι προηγούμενοι!
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, πρέπει να σταματήσουμε να πέφτουμε στην παγίδα τους, που είναι η αλλαγή των πολιτικών αρχηγών. Η ατζέντα είναι συγκεκριμένη και κανένας δεν μπορεί, στην Ελλάδα τουλάχιστον, να γίνει αρχηγός κόμματος και μετά πρωθυπουργός, αν δεν έχει κάτι να δώσει. Το τι έχει να δώσει ο καθένας, το ξέρει μόνο αυτός που το ζητάει κι αυτός που το δίνει.
Η πολιτική όλων των κομμάτων και των υποτιθέμενων αρχηγών τους είναι συγκεκριμένη και “εναντίον” μας, εδώ και πάρα πολλά χρόνια ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ. Οι αποδείξεις είναι στα χέρια μας, αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας και τα μάτια μας. Είμαστε εμείς κι αυτοί.
Εμείς, αυτοί που τραβάμε τα πάνδεινα που αυτοί μας επιβάλλουν κι αυτοί, που ζουν εις βάρος μας γενεές επί γενεών συνεχίζοντας το παιχνίδι τους, που από εμένα τουλάχιστον, κρίνεται στημένο και από πριν ξεπουλημένο….