Γράφει η Ειρήνη Σιδέρη
Πολύμηνη ήταν η έρευνα των Ευρωπαίων Εντεταλμένων Εισαγγελέων της Αθήνας σχετικά με τη σύμβαση 717, που αφορά στην αναβάθμιση του συστήματος σηματοδότησης-τηλεδιοίκησης στο ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο και συνδέεται με το τραγικό πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών.
“Eυτυχώς” όμως βρέθηκαν οι ένοχοι, τα εξιλαστήρια θύματα και δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο. Είναι 23 «ολόκληροι» ένοχοι! Αυτός θεωρούν είναι ένας υπεραρκετός και σεβαστός αριθμός, ώστε να ικανοποιηθεί η ελληνική κοινή γνώμη από τη μία πλευρά και από την άλλη, δεν χρειάζεται η έρευνα να προχωρήσει σε ανώτερα επίπεδα του πολιτικού κόσμου, στα υψηλά κλιμάκια, που δεν πρέπει να ακουμπήσουν.
Οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές κατέληξαν, πως υπήρξε πλημμελής εκτέλεση της σύμβασης 717, η οποία υπεγράφη το 2014, με χρονικό ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2016. Σύμφωνα με την ποινική έρευνα, χορηγήθηκαν συνολικά επτά παράνομες παρατάσεις της αρχικής Σύμβασης, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΡΓΟΣΕ. Για τον λόγο αυτό, μετά την πάροδο περισσότερων από εννέα ετών από την υπογραφή της Σύμβασης 717, το έργο δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Συμπληρωματικά, λόγω της μη εκτέλεσης της σύμβασης, εκτιμάται ότι έχει προκληθεί ζημία στο Ελληνικό Δημόσιο και την Ευρωπαϊκή Ένωση που ξεπερνά τα 15.000.000 ευρώ.
Ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος:
-14 δημοσίων υπαλλήλων της ΕΡΓΟΣΕ για απάτη σχετική με τις επιχορηγήσεις
-4 δημοσίων υπαλλήλων της Ελληνικής Διαχειριστικής Αρχής του Επιχειρησιακού Προγράμματος Υποδομών Μεταφορών, Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΥΔ/ΕΠ-ΥΜΕΠΕΡΑΑ), για απιστία κονδυλίων·
-5 νομίμων εκπροσώπων και υπαλλήλων της Αναδόχου Κοινοπραξίας, για ηθική αυτουργία σε απάτη σχετική με τις επιχορηγήσεις και ηθική αυτουργία σε ψευδή βεβαίωση με σκοπό τον προσπορισμό αθέμιτου οφέλους σε άλλον.
Η ποινική δίωξη αφορά σε σειρά κακουργηματικών πράξεων, όπως απάτη, απιστία, ψευδή βεβαίωση, με σκοπό τον παράνομο προσπορισμό οφέλους, ηθική αυτουργία στην απάτη και τις ψευδείς βεβαιώσεις.
Το κατηγορητήριο, όπως διαβάζουμε, στρέφεται κατά Υπαλλήλων και αφορά οικονομικές ατασθαλίες.
Εδώ όμως υπάρχουν και φόνοι! 57 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, γιατί δεν υπήρξε μηχανισμός ελέγχου για την εκτέλεση της σύμβασης που αφορούσε την εγκατάσταση συστήματος τηλε-διοίκησης, η οποία τελικά πήρε 7 παρατάσεις και δεν λειτούργησε ποτέ!
1 Σύμβαση με 7 παρατάσεις σε 9 χρόνια και 57 νεκροί. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως η ασφάλεια τη μετακίνησης πολιτών! Και με τόσο τραγικό τρόπο μάθαμε, πως υπήρχαν τρεις διαδοχικές δικλείδες ασφαλείας και δεν λειτουργούσε καμία! Αν δεν είναι αυτό ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, τότε ποιό είναι;
Στην Ελλάδα της ψηφιακής μετάβασης συμβαίνει το εξής παράδοξο: από την μια μεριά διαθέτουμε ένα “πρότυπο’’ υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, με υπερτεχνολογία που την ζηλεύουν μέχρι και οι Ιάπωνες -όπως μας διαβεβαίωνε ο “Ψηφιακός Υπουργός” Πιερρακάκης τον Φεβρουάριο του ’23- αλλά από την άλλη οι γραμμές του τρένου αλλάζουν χειροκίνητα και οι φωτεινοί σηματοδότες δεν λειτουργούν. Δεν είναι αυτό ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας;
Κι ένας Άδωνις να τολμάει να ξεστομίζει “Αν λέγαμε ότι υπάρχει πρόβλημα δεν θα έμπαινε κανείς στο τρένο.” Αυτή η φράση μόνη της τότε, αρκούσε για να τον καλέσει εισαγγελέας σε εξηγήσεις!
Γνωστός δικηγόρος και συνήγορος οικογενειών θυμάτων είχε δηλώσει: Nα υπάρξει πλήρης διερεύνηση των ευθυνών, ακόμη και διοικητικών στελεχών αλλά και πολιτικών σε βάθος 15ετίας. Τώρα μένει να δούμε, ποιός εισαγγελέας θα παρέμβει και θα εκτελέσει επι της ουσίας.
Ας μπούμε στο δια ταύτα, διότι πραγματικά όλοι εμείς που παρακολουθούμε την υπόθεση αναρωτιόμαστε πώς μία τόσο σοβαρή σύμβαση -διακυβεύεται η ασφάλεια του επιβατικού κοινού- έμεινε στον αέρα, χωρίς δικλείδες σε κανένα στάδιο υλοποίησης και σε κανένα χρονικό όριο; Tρύπια όλα από παντού;; Φτάνει να είναι ύποπτο.
Κανένας έλεγχος λοιπόν από τα χαμηλότερα έως τα υψηλότερα επίπεδα… “Πάμε κι όπου βγει!”.. Η πολιτική ηγεσία μόνο με δάκρυα στα μάτια επαναλαμβάνει «Συγνώμη» και ελπίζει να συμβεί το επόμενο γεγονός για να ξεχαστεί το προηγούμενο. Και όντως συνέβη, ήταν ο Έβρος… μετά η Θεσσαλία… κι εμείς ξεχνάμε. Ως πότε θα συμβαίνουν αυτά τα ατιμώρητα εγκλήματα; Πότε θα πούμε εμείς; Έως εδώ!! Ποιό είναι το σημείο Μηδέν της ανοχής μας απέναντι στα εγκλήματα της πολιτικής ηγεσίας;
Εμείς που είμαστε ακόμα ζωντανοί πρέπει: A) να εξασφαλίσουμε ότι θα παραμείνουμε ζωντανοί και B) να βάλουμε σε σειρά το χάος που μας έχουν ρίξει. Υπάρχει κάτι άλλο;