Πριν απο 2.500 χρόνια, σ’ ένα κομμάτι του τότε γνωστού κόσμου, υπήρχε ένα μέρος που λεγόταν Αθήνα. Σε αυτή την πόλη τότε, οι πολίτες οι οποίοι την αποτελούσαν, ανεξαρτήτως τάξης και εισοδήματος, είχαν συμμετοχή στα κοινά και έπαιρναν μαζί τις αποφάσεις, οι οποίες αφορούσαν τον τόπο διαβίωσης τους. Να τονίσουμε εδώ, με ΜΕΓΑΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, ότι με την πάροδο των 2.500 ετών αυτό άλλαξε, γιατί δεν ήταν δίκαιο μάλλον… και τώρα εν έτει 2023 οι πολίτες της Ελλάδας πλέον συμμετέχουν σε εκλογές παρωδία, νομίζοντας ότι αποφασίζουν αυτοί. Εδώ είναι το μεγάλο λάθος. Τις αποφάσεις φίλοι και φίλες τις παίρνουν οι λίγοι και μας κοροϊδεύουν ότι μεριμνούν πάντα για το καλό μας, εμάς των πολλών!!! Θα μου επιτρέψετε να γελάσω μετά δακρύων, και να διορθώσω το “λίγοι” και να πω “πολύ λίγοι”, ταιριάζει καλύτερα.
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, οι πρόγονοι μας οι Αθηναίοι, αποφάσισαν να φτιάξουν έναν τόπο λατρείας μοναδικό, ο οποίος όταν θα τελείωνε, όλοι θα είχαν να λένε για την ομορφιά του, την καλαισθησία του και ο οποίος τελικά θα αφιερωνόταν σε μια θεϊκή οντότητα της τότε κοσμοθέασης. Μαζεύτηκαν λοιπόν αρχιτέκτονες, γλύπτες, ζωγράφοι, μαρμαροτεχνίτες κι όλη η ελίτ των επαγγελμάτων της τότε εποχής που χρειάζονταν, για να δημιουργήσουν αυτό το καμάρι, το οποίο κοσμεί την πόλη των Αθηνών όλα αυτά τα χρόνια.
Πάλι τότε, οι πολίτες της Αθήνας πρωτοτύπησαν, κι έκαναν τον 1ο στα χρονικά διαγωνισμό! Ναι αγαπητοί μου, “διαγωνισμό”, όχι μεταξύ του Μπόμπολα και της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, αλλά μεταξύ της οντότητας της Θεάς Αθηνάς και της οντότητας του Θεού Ποσειδώνα. Την προκήρυξη του διαγωνισμού δυστυχώς, δεν την έχουμε βρει – ακόμα – σε μαρμάρινο ΦΕΚ της εποχής!!! Η απόφαση τους τότε, βγήκε βάσει της λογικής και του δικαίου και θα ήταν για όλους τους Αθηναίους, δηλαδή ό,τι ακριβώς ΔΕ γίνεται σήμερα. Θα μου πείτε: “τότε δεν υπήρχαν μίζες, δεν υπήρχαν οι ημέτεροι, δεν υπήρχαν πολλά” και θα σας ρωτήσω εγώ: “τώρα γιατί τα αφήνουμε να υπάρχουν;”
Οι Αθηναίοι τότε, έβαλαν κάτω τα δεδομένα, τα συν και τα πλην, όπως είπαμε, κι έβγαλαν νικήτρια του διαγωνισμού την Θεά Αθηνά, τη θεά της σοφίας.
Θα μου πείτε τώρα: “καλά ρε αρθρογράφε, μια τέτοια ανάλυση στο τι έγινε με την Ακρόπολη, γιατί την κάνεις;”
Και ξεκινάω να σας πω ότι αυτό το υπέρλαμπρο μνημείο που φτιάχτηκε, στέκει εκεί ψηλά να φαίνεται από παντού, δείχνοντας το μεγαλείο της Αθήνας τότε, και το μεγαλείο της Ελλάδας σήμερα. Ένα μνημείο πλέον, που πέρασαν από πάνω του όλες οι φυλές του κόσμου κι αυτό άντεξε. Άντεξε, για να μας φανερώσει την μαγεία της αρχιτεκτονικής, της μηχανικής, της γλυπτικής, της ζωγραφικής, της μαρμαροτεχνικής και των μυστικών που κρύβει μέσα του.
Μετά την υποτιθέμενη απελευθέρωση της Ελλάδας, διαβάστε καλά αυτό που θα σας γράψω, δεν υπήρχε υπουργείο Πολιτισμού!!! Διάφοροι φορείς είχαν την εποπτεία των αρχαιολογικών χώρων. Το καταλάβατε αυτό;; ΔΕΝ υπήρχε υπουργείο Πολιτισμού στην ΕΛΛΑΔΑ!
Εντάξει, να δεχτώ ότι: “…μετά από τα 400 χρόνια σκλαβιάς” και το ότι: “οι τότε εποχές δεν ήταν ώριμες για την ίδρυση του”, αλλά εσείς πόσα χρόνια θεωρείται ότι χρειάζονται;; 10; 20; 30; Εγώ, με τα μαθηματικά δεν τα πάω καλά, οπότε θα βάλω εσάς να κάνετε την πράξη:
ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ: 1831
ΙΔΡΥΣΗ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ: 1971
Ένα Υπουργείο πολιτισμού, που ενώ θα έπρεπε να είναι ένα από τα πρώτα Υπουργεία, έχει καταντήσει δυστυχώς να είναι ο φτωχός συγγενής και ο επαίτης κάθε διορισμένης κυβέρνησης. Ένα υπουργείο που έπεσε στα χέρια πολλών ανεπαρκών πολιτικών, με αποκορύφωμα την εποχή που γενικός γραμματέας ήταν ο Χρήστος Ζαχόπουλος και μετέτρεψε το υπουργείο σε “ερωτικό προορισμό”!!!
Τώρα, θα χρησιμοποιήσω τις μουσικοκαλλιτεχνικές μου γνώσεις και θα σας θυμίσω την τεράστια επιτυχία του καλλιτέχνη Αντύπα και το τραγούδι: “Καταιγίδα”, το οποίο θα σας συνδέσω με το άρθρο.
Σαν την καταιγίδα, η επί σειρά ετών, γενική γραμματέας, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ, (προσέξτε το αυτό) κ. Λίνα Μενδώνη αναλαμβάνει το Υπουργείο Πολιτισμού. Αγέρωχη (ύβρις η παρομοίωση, αλλά το άρθρο το επιβάλλει) σαν την Ακρόπολη, πιάνει γρήγορα δουλειά.
Σαν σίφουνας μετά, για να μην χάσει χρόνο, γιατί ο χρόνος είναι χρήμα, (για τους ιδιώτες ειδικά) αλλάζει τα Δ.Σ των μουσείων και βάζει “φυτευτούς” δικά της παιδιά, τα οποία δε θα της δημιουργήσουν κανένα πρόβλημα, έτσι ώστε να μη δυσκολευόμαστε να στέλνουμε αρχαία στο εξωτερικό για 50 χρόνια!!! Αντί να τους τα πάρουμε πίσω εμείς, θα τα στέλνουμε έξω!!
Σαν ανεμοστρόβιλος μετά, για να μην χάσει χρόνο, δίνει σε ιδιώτες την ανακαίνιση του παλαιού μουσείου της Ακρόπολης, επιβάλλοντας και γνωστοποιώντας μάλιστα, ότι προτεραιότητα στην χρήση του εξωτερικού γερανού θα έχει ο εργολάβος!!! 3 μέρες της εβδομάδας ο γερανός θα δουλεύει για τον εργολάβο, 2 μέρες για την υπηρεσία αναστήλωσης και τους λοιπούς.
Σαν τσουνάμι μετά, για να μην χάσει χρόνο, ως δια μαγείας εμφανίζεται το ίδρυμα Ωνάση να κάνει χορηγία το νέο ασανσέρ της Ακρόπολης για τα ΑΜΕΑ, για το οποίο πρέπει οι φύλακες να πάρουν χρησμό από το μαντείο των Δελφών για το πότε θα δουλεύει, χωρίς να κλειστεί κάποιος μέσα. Υπάρχει όμως κι η περίπτωση να ανεβείτε με το ασανσέρ, αλλά να κατεβείτε με φορείο της Πυροσβεστικής (να ‘ναι καλά οι άνθρωποι).
Σαν τυφώνας, για να μην χάσει χρόνο, ως δια μαγείας, το ίδρυμα Ωνάση ρίχνει άφθονο τσιμέντο στην Ακρόπολη με τις ευλογίες της υπουργού, η οποία όμως -για να μην την αδικούμε- ήρθε αρκετές φορές να επιβλέψει το έργο, παρέα με την στενοεφαρμοστή συνεργάτιδα και ειδικό σύμβουλο της κ Άννα Παναγιωταρέα. Άμα δεν ξέρει η Παναγιωταρέα από αυτά, ποιός θα ξέρει;
Σαν σεισμός, για να μην χάσει χρόνο, κλείνει το έργο της αναστήλωσης στις στήλες του Ολυμπίου Διός, ενώ έχουν στηθεί σκαλωσιές, έχει προσληφθεί προσωπικό κι έχουν αγοραστεί και τα μάρμαρα που θα χρειάζονταν. Αναμένουμε το ονοματεπώνυμο του εργολάβου που θα το συνεχίσει…
Τέλος, σαν κεραυνός, για να μην χάσει χρόνο, συνεχίζει την ίδια πολιτική που έχει χαράξει η διορισμένη κυβέρνηση, την αποδυνάμωση ,δηλαδή, του εργατικού δυναμικού στο φυλακτικό προσωπικό αλλά και στο αναστηλωτικό, προτιμώντας να έχει συμβασιούχους, αντικαθιστώντας τους υπάρχοντες, με νέους και ούτω καθεξής.
Όλα αυτά, είναι μόνο μερικά από αυτά που έρχονται από την αμετακίνητη, σαν άγαλμα του Βούδα, υπουργό Μενδώνη.
Βέβαια, όταν έχεις παραδώσει: εθνική κυριαρχία, αεροδρόμια, λιμάνια, εθνικές οδούς, θα την γλιτώσουν οι αρχαιολογικοί χώροι;
Απάντηση: ΟΧΙ, δυστυχώς. Οι ιδιώτες όμως που έρχονται, βαυκαλίζονται ότι έχουν πρόγραμμα, ιδέες και λύση στο τεράστιο πρόβλημα που ταλανίζει την Ακρόπολη κι αφορά την προσέλευση και την αποχώρηση των τουριστών. Βλέπετε το τυρί και την φάκα; Αν το λύσουν οι ιδιώτες, τότε θα μας αποδείξουν ότι οι εμπλεκόμενοι με το θέμα αυτό, όπως η υπουργός και η στενοεφαρμοστή συνεργάτιδα της, είναι ανίκανες και κακώς βρίσκονται στις θέσεις αυτές. Δε νομίζω να το “χάψατε” αυτό που σας έγραψα! Σαφέστατα είναι δικές τους οδηγίες και ποτέ δε θα χρεωθούν κάτι τέτοιο.
Αγαπητέ αναγνώστη και αναγνώστρια, το θέμα του πολιτισμού της χώρας μας βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο! Ιδιωτικά θα γίνουν τα εισιτήρια, ιδιωτική θα γίνει η φύλαξη, ιδιωτική η αναστήλωση. Ποιός θα εμποδίσει τους ιδιώτες να βάλουν τιμές στα εισιτήρια που θα είναι δυσπρόσιτα στην Ελληνική οικογένεια; Θα αποκόψουν τον Έλληνα από τον πολιτισμό, την ιστορία και τα μνημεία του (δηλαδή την μνήμη του), ήδη αυτό έχει ξεκινήσει από το μάθημα της ιστορίας που διδάσκεται στα σχολεία. Δεν μπορεί ο πολιτισμός να γίνει ιδιωτικός, δεν μπορεί η Ακρόπολη και κανένας άλλος αρχαιολογικός χώρος να γίνουν ιδιωτικοί.
Ο πολιτισμός στην Ελλάδα δεν έχει πωλητήριο, ούτε ενοικιαστήριο, είναι όλων των Ελλήνων και είναι δωρεάν.
Έλληνα πολίτη πάρε θέση, βοήθησε να σωθεί ό,τι έχει απομείνει και διεκδίκησε ό,τι σου έχουν κλέψει, ό,τι σου έχουν πουλήσει, ό,τι σου έχουν νοικιάσει. Υπάρχει τρόπος, ψάξε λίγο και θα τον βρεις.
Αθηναίος Πολίτης