Γράφει ο Ηλίας Καλλέργης
Τρελό φαγοπότι μυρίζει στη Δ.ΥΠ.Α (πρώην Ο.Α.Ε.Δ) με «κίνητρα ανταμοιβής» για την επίτευξη των στόχων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, από τη μία, με ποσό 435.645 ευρώ – σε επιλεγμένους υπαλλήλους – και από την άλλη με ένα «άγνωστο» έλλειμμα μαμούθ 548.655.055 ευρώ.
Πρόκειται για μια δημοσιονομική αναντιστοιχία συνολικά 711.655.055 ευρώ και αυτό με στοιχεία, μόλις έως τις 24/10/2023, που κανείς δεν γνωρίζει πως προκύπτει. Κάτι τέτοιο, συμβαίνει για πρώτη φορά στην 70χρονη πορεία του φορέα. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι στον προϋπολογισμό του φορέα για το έτος 2023 είχε εκτιμηθεί… πλεόνασμα 163.000.000 ευρώ!
Τελικά ή δεν ξέρουν μαθηματικά και είναι άχρηστοι, είτε τα κίνητρα ανταμοιβής θολώνουν τα μάτια και δεν βλέπουν σωστά τα νούμερα.
Η μεγάλη αναντιστοιχία διαπιστώνεται και στο σχέδιο υπό ψήφιση του Κρατικού Προϋπολογισμού 2024, στη σελ. 178 της έκθεσης, επί του οποίου προβλέπεται και πρόσθετο έλλειμμα 248.000.000 ευρώ, «το οποίο θα παρουσιάσει επιδείνωση κατά 188.000.000 ευρώ σε σχέση με το αντίστοιχο εκτιμώμενο ισοζύγιο του 2023».
Γεννώνται πια πολλά ερωτήματα για τη Δ.ΥΠ.Α, διότι δεν είναι γνωστό ούτε πού οφείλονται οι πρωτόγνωρες αστοχίες στην εκτέλεση του προϋπολογισμού 2023, ούτε σε τι ύψος ανέρχονται τα πραγματικά αποθεματικά του φορέα.
Επειδή ζούμε στην Ελλάδα και ως γνωστόν, ‘’όποιος καεί απ΄ τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι’’ , αναρωτιόμαστε, μήπως τα “δωράκια” στους υπαλλήλους και τα τεράστια ελλείμματα, δηλώνουν το τι φαγοπότι γίνεται σε αυτούς τους κρατικούς φορείς, που χρηματοδοτούνται επί της ουσίας από τους εργαζόμενους και τις εισφορές αυτών; Πώς αλλιώς μπορεί να προκύπτει ένα τέτοιο μαμούθ έλλειμμα;
Έτσι πρέπει να λειτουργεί ένα κράτος δικαίου, όπως θέλουν να παινεύονται βουλευτές και υπουργοί;
Πώς θα όφειλε να πράττει μια δημόσια υπηρεσία όπως η Δ.ΥΠ.Α; Ποια είναι η σωστή διαχείριση για να μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες που της έχουν ανατεθεί;
Σίγουρα δεν είναι η κακή διαχείριση και η αδιαφάνεια που υπάρχει σήμερα, σχεδόν στο σύνολο των υπηρεσιών αυτών. Ούτε και οι λανθασμένες προβλέψεις στους προϋπολογισμούς, όπως στη προκειμένη περίπτωση.
Αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ – ΣΥΝΕΠΕΙΑ και ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ, ώστε να ξέρουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή, τι έχουμε, τι θέλουμε να έχουμε, πόσα χρειάζονται για κάθε δράση, αλλά και πώς θα μπορέσουμε να αυξήσουμε τα ταμειακά διαθέσιμα, για να μπορούμε να υλοποιούμε ακόμα περισσότερες δράσεις.
Φυσικά ως τελευταίο και σημαντικότερο όλων, είναι και ο έλεγχος αυτών των υπηρεσιών. Κάτι που σήμερα δε συμβαίνει, εφόσον δεν υπάρχει διαφάνεια και ενημέρωση ακόμα και στα ίδια τα όργανα διαχείρισης του οργανισμού, τόσο για τα ταμειακά διαθέσιμα, αλλά και για τα προγράμματα απασχόλησης.
Να εξετάσουμε όμως και τι ρόλο παίζει ο εργαζόμενος (Ο ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗΣ) που δίνει τόσες εισφορές και φόρους; Δεν θα έπρεπε να μπορούσε να έχει τον έλεγχο για το πού πάνε οι τόσες εισφορές που καταβάλλει κάθε χρόνο και πως τις διαχειρίζονται αυτές;
Σε μια τέτοια περίπτωση όμως, θα μιλούσαμε για Πολιτεία και όχι για κράτος. Μια πολιτεία που τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχουν οι πολίτες της. Εξάλλου, το σύνολο δημιουργεί τις συνθήκες για κάθε αλλαγή.