Οι καταστροφικές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου που έπληξαν αλύπητα τη χώρα μας, άφησαν πίσω τους κατεστραμμένα σπίτια, δρόμους βουτηγμένους στη λάσπη, νεκρά ζώα και ανθρώπους μόνους και αβοήθητους, σε κατάσταση αλλοφροσύνης να θρηνούν για τους κόπους μιας ζωής. που πήγαν χαμένοι μέσα σε μια μέρα.
Δεν υπήρχαν λέξεις να περιγράψουν το μέγεθος της καταστροφής ούτε και τον πόνο των συνανθρώπων μας. Η Θεσσαλία έγινε θάλασσα και η εικόνα της περιοχή παρουσίαζε ένα σκηνικό ατελείωτης λάσπης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις καλλιέργειες και την κτηνοτροφία.
Δύο μήνες περίπου μετά και αφού έχουμε γίνει θεατές της απόλυτης αδιαφορίας εκ μέρους της Κυβέρνησης και γενικά των θεσμών, παρουσιάζεται στη δημοσιότητα το πόρισμα των Ολλανδών εμπειρογνωμόνων που είχαν αναλάβει να διερευνήσουν τις αιτίες της καταστροφής.
Κατ΄αρχάς προκύπτει το ερώτημα: Γιατί θα έπρεπε να ανατεθεί στους Ολλανδούς μια τέτοια έρευνα; Εξ άλλου είπαν τα αυτονόητα, για τα παράνομα φράγματα και για τις αυθαίρετες παρεμβάσεις κοντά στις κοίτες των ποταμών. Για ποιόν λόγο λοιπόν υπάρχει η Κεντρική Κυβέρνηση, οι Τοπικοί Θεσμοί και οι πάμπολλοι σχετικοί οργανισμοί και επιτροπές που τους πλαισιώνουν;
Μάλιστα, υπάρχουν πολλές παρόμοιες ‘’ντόπιες” μελέτες για την περιοχή εδώ και χρόνια, οι οποίες έχουν κοινοποιηθεί στις εκάστοτε κυβερνήσεις, συνοδευόμενες με τις σχετικές προβλέψεις, οδηγίες και κατευθύνσεις.
Η πιο πρόσφατη, σύμφωνα με ντοκουμέντο που δημοσιεύτηκε στον Τύπο, ήταν αυτή που είχαν στα χέρια τους οι Κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ από το 2017! Είχε δε, εκπονηθεί από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με εκατοντάδες σελίδες πάνω σε θέματα διαχείρισης κινδύνων από πλημμύρες. Όμως, ο κρατικός μηχανισμός παρέμεινε, ξανά, σκανδαλωδώς αδιάφορος και άπρακτος, απέναντι στο συλλογικό συμφέρον των πολιτών που διοικεί. Ταυτόχρονα, φρόντισε πολύ επιμελώς να κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά, δηλαδή να εξυπηρετεί μικροπολιτικά συμφέροντα αποβλέποντας μόνον σε ατομικά οφέλη ή κέρδη ημετέρων.
Αυτές οι τραγωδίες συμβαίνουν, όταν παραβιάζεται η νομοτελειακή λειτουργία της Φύσης. “Ανοίξτε τα ποτάμια, ξεχάστε τα φράγματα”, βροντοφώναξαν οι Ολλανδοί. Ο κ. Κουρέτας, ο νεοεκλεγής περιφερειάρχης Θεσσαλίας, σχολίασε πως οι προτάσεις των Ολλανδών πρέπει να αντιμετωπιστούν “με έναν πρωτότυπο πολιτικό ρεαλισμό κι ένα βλέμμα πρωτοφανών συναινέσεων”. Χωρίς να πει τίποτα το συγκεκριμένο, ή να αναλάβει κάποια σαφή δέσμευση ως όφειλε, αλλά με τα ωραία και χωρίς νόημα λόγια ακαδημαϊκού στυλ, αρκέστηκε να υποσχεθεί, ότι το Φεβρουάριο που θα ολοκληρωθούν τα αποτελέσματα των συνεργασιών “θα” αρχίσει να υλοποιείται το έργο που “θα αλλάξει τη Θεσσαλία για τα επόμενα πενήντα χρόνια”.
Εάν, εν τω μεταξύ, ξαναβρέξει με την ίδια ή και μεγαλύτερη ένταση, πράγμα σίγουρο, αφού είμαστε στο χειμώνα, η περιοχή θα βρεθεί ξανά στο έλεος μιας καταιγίδας που θα της δώσει τη χαριστική βολή. Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένας από τους δημοσιογράφους δεν έκανε στον κ Κουρέτα τις κατάλληλες και προφανείς ερωτήσεις που έρχονται στο νου του καθενός μας.
Είναι η ώρα να εξετάσουμε και να αναγνωρίσουμε στην ακρίβειά της, τη στενή σχέση ανθρώπου και περιβάλλοντος. Οι δύο αυτοί όροι ανήκουν στην ίδια εξίσωση, που για να υφίσταται χρειάζονται και οι δυο. Δεν θα υπήρχαμε, ούτε ως άνθρωποι ούτε και ως ανθρώπινα σύνολα, χωρίς την αρμονία που μας περιβάλλει. Διότι το περιβάλλον, δομήθηκε σε μια υλοενεργειακή ισορροπία για να εξασφαλίσει την ύπαρξή μας.
Το ελάχιστο που οφείλουμε να κάνουμε, είναι να σεβαστούμε το περιβάλλον και να προσαρμόσουμε τον τρόπο ζωής μας, έτσι ώστε να το διασφαλίσουμε. Στη χώρα που ζούμε, οι πρόγονοί μας όταν διάβαιναν ποταμό, έπρεπε πρώτα να καθαριστούν για να τον διαβούν καθαροί, όπως αναφέρουν οι περιγραφές της γραμματείας μας. Είναι απαράδεκτο να φράζουμε το δρόμο στα ποτάμια μας ή να τα μολύνουμε με ρύπους και πράξεις ασέβειας. Είναι δε, το άκρον άωτον της διαστροφής να ανεχόμαστε τις κατ΄επανάληψιν εγκληματικές πολιτικές εναντίον μας. Για όποιο λόγο και να υπάρχει αυτή ή ανοχή, είτε επειδή εξυπηρετεί ένα δικό μας προσωρινό βόλεμα, είτε επειδή οι συνέπειες των καταστροφών δεν μας έχουν ακόμα προσωπικά αγγίξει, αποτελεί συναίνεση στο έγκλημα.
Χρειάζεται επειγόντως να αντιληφθούμε, ότι το περιβάλλον είναι Θείο Δώρο, να νιώσουμε ΕΝΑ με αυτό, να ταυτίσουμε τη ζωή μας με την ενεργειακή του επίδραση για να απολαύσουμε τα άφθονα δώρα που μας επιφυλάσσει.
Ας θέσουμε ως στόχο και σκοπό όλοι εμείς οι άνθρωποι, την αλλαγή νοοτροπίας και τη στάση σεβασμού απέναντι στο Σχέδιο που η Μητέρα Φύση έχει χαράξει για μας.
Αρθρογραφία: Αργυρώ Παναγιωτοπούλου