Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Ο κ. Κορκίδης με την ιδιότητά του ως πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) καθώς και του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς (ΕΒΕΠ) σχολίασε ένα άρθρο στον Τύπο σχετικά με την πορεία του εμπορικού ισοζυγίου μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών στη χώρα μας. Επεσήμανε ότι η ανοδική πορεία των ελληνικών εξαγωγών με εξαίρεση την περίοδο της πανδημίας, ανεκόπη το 2023 λόγω εξωγενών παραγόντων όπως η πτώση της τιμής των καυσίμων και η επιβράδυνση των οικονομιών των χωρών όπου εξάγονται πολλά ελληνικά προϊόντα. Παράλληλα το ΕΒΕΠ του οποίου είναι Πρόεδρος, σημειώνει πως το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας μας κατέγραψε το 2023 σημαντική μείωση κατά 20% και τονίζει ότι υπήρξε ελαφρά μείωση του ελλείμματος το Δεκέμβριο του 2023 σε σχέση με το 2022.
Δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε για την ελάχιστη αυτή μείωση του ελλείμματος, η οποία μάλιστα οφείλεται και σε εξωγενείς παράγοντες, όπως ομολογείται στο δημοσίευμα που φιλοξενεί τις απόψεις του κ. Κορκίδη, εφόσον το έλλειμμα παραμένει έλλειμμα και η διαφορά μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών στην Ελλάδα είναι αρνητική εδώ και πολλά χρόνια.
Εκτός από πρόεδρος του ΕΒΕΠ και της ΕΣΕΕ ο κ.Κορκίδης είναι επίσης πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, μέλος του Δ.Σ. της Enterprise Greece Invest & Trade, Μέλος στο Συμβούλιο Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών και της Ρυθμιστικής Αρχής Λιμένων και μέλος στο Συμβούλιο Διοίκησης Α.Ε.Ι. Πειραιά . Εχει επίσης διατελέσει Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιώς και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς ΟΛΠ. Στο βιογραφικό του διαβάζουμε ότι εκτός των άλλων σπουδών του σε Ελλάδα και εξωτερικό έχει αποκτήσει και Master στο Διεθνές Εμπόριο και Μεταφορές (MSC), διευθύνει δε τις δύο οικογενειακές επιχειρήσεις με έδρα τον Πειραιά που δραστηριοποιούνται από το 1961 στις εισαγωγές-εξαγωγές ηλεκτρολογικού υλικού και εφοδιασμού ναυτιλίας και βιομηχανίας, είναι μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας και επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
Είναι επομένως αδύνατον να μη γνωρίζει ο κ. Κορκίδης με τόσους τίτλους σπουδών και πολλές ανώτερες θέσεις σε διεθνείς και ντόπιους οργανισμούς σχετικούς με το αντικείμενό του ότι η χώρα μας παρουσιάζει σταθερό και μόνιμο έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιό της. Το έλλειμμα αυτό θα εξακολουθήσει να υφίσταται, με ασήμαντες ίσως αυξομοιώσεις, εφόσον η πρωτογενής παραγωγή κάθε είδους προϊόντων έχει καταστραφεί λόγω της αλόγιστης πολιτικής που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις που διοίκησαν τον τόπο.
Τι υπάρχει λοιπόν για να εξάγουμε αφού δεν παράγουμε τίποτα;
Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στις βιομηχανίες που έχουν κλείσει ή που ερήμωσαν ή που έμειναν με ελάχιστα εργοστάσια. Στη Λάρισα το εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας έχει κλείσει από το 1995, το εργοστάσιο παραγωγής βάμβακος και το εργοστάσιο μαρμάρου είναι κλειστά και εγκαταλειμμένα από το 2006. Στο Βόλο το εργοστάσιο άλεσης δημητριακών ΒΙΑΜΥΛ έκλεισε γύρω στο 2008 ενώ είχε υπερκέρδη, όπως μαρτυρούν οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν και προσθέτουν ότι τους πρόδωσε η κυβέρνηση και στις Βρυξέλλες κανείς δεν τους προστάτεψε ούτε τους στήριξε. Η άλλοτε ανθηρή και καρποφόρα βιομηχανία ζάχαρης που άκμαζε στη Βόρεια Ελλάδα, μαραζώνει. Οι ονομαστές βιομηχανίες ΠΙΤΣΟΣ, ΙΖΟΛΑ και ΕΣΚΙΜΟ έχουν εξαφανιστεί από την ελληνική αγορά και αυτά είναι μόνο λίγα παραδείγματα της μεθοδευμένης ισοπεδωτικής τακτικής των διαδοχικών κυβερνήσεών μας. Τα εργοστάσια που έχουν απομείνει στις βιομηχανικές περιοχές σε ολόκληρη την Ελλάδα από την Πελοπόννησο ώς τη Θράκη αποτελούν εγκαταλελειμμένα ερείπια-φαντάσματα που θυμίζουν κάτι από τον παλιό βιομηχανικό χαρακτήρα της χώρας.
Τι θα μπορούσε να γίνει για να σταματήσει η καταστροφική πορεία της βιομηχανικής και εμπορικής δραστηριότητας της χώρας μας; Είναι σχετικά απλό και θα θέλαμε να δώσουμε ένα μικρό παράδειγμα στον κ. Κορκίδη ως πρόταση για τις διαπιστώσεις του, παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτουμε τόσα πολλά πτυχία και ανάλογη εμπειρία όπως εκείνος που κατέχει τόσες διοικητικές θέσεις σε αντίστοιχους τομείς.
Στηριζόμενοι μόνο στη Λογική μας, έμφυτη σε κάθε νοήμονα και σκεπτόμενο άνθρωπο και γνωρίζοντας κατόπιν έρευνάς μας όλο το ιστορικό της κατάρρευσης των βιομηχανιών μας, θεωρούμε απαραίτητη τη ριζική αλλαγή των κανόνων και του πλαισίου της βιομηχανικής πολιτικής. Είναι ευνόητο ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από τις πρώτες ύλες οι οποίες θα καθορίσουν τον βιομηχανικό χαρακτήρα της χώρας και χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να παραχθεί τίποτα.
Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διαθέτει σημαντικό ορυκτό πλούτο και σε ποιότητα αλλά και σε ποσότητα και μεγάλη ποικιλία μεταλλευμάτων και ορυκτών. Η φύση έχει προικίσει την πατρίδα μας με άφθονα ορυκτά που μπορούν να εξορυχθούν, να χρησιμοποιηθούν, να στηρίξουν και να αναπτύξουν οποιοδήποτε βιομηχανικό τομέα. Ο βωξίτης βρίσκεται σε μεγάλη ποσότητα στο ελληνικό υπέδαφος και μετά την εξόρυξη και την κατεργασία του μπορεί να παραχθεί αλουμίνα και αλουμίνιο που λόγω της μεγάλης μηχανικής αντοχής του χρησιμοποιείται στον πολύ απαιτητικό τομέα της αεροναυπηγικής. Ο λιγνίτης είναι ακόμα ένα πολύτιμο ορυκτό που χρησιμεύει στην παραγωγή αζωτούχων λιπασμάτων και κυρίως ηλεκτρικής ενέργειας και βρίσκεται στην ελληνική γη σε εκτεταμένα κοιτάσματα. Μπορούμε επίσης να αναφέρουμε τις σπάνιες γαίες, τα πετράδια, τα πολύτιμα μέταλλα, τους υδρογονάνθρακες και άλλα πολλά που το καθένα εξ αυτών βρίσκει μεγάλη ποικιλία εφαρμογών χωρίς ποτέ οι διοικήσεις της χώρας μας να θελήσουν πραγματικά να τις αξιοποιήσουν προς όφελός μας.
Η χώρα μας λοιπόν είναι απλόχερα προικισμένη με ορυκτό πλούτο εκτός όλων των άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών της για τις οποίες είναι γνωστή παγκοσμίως. Ο πλούτος όμως μιας χώρας χρειάζεται ορθή διαχείριση με δίκαιο και σαφή νομοθεσία. Η ορθή διαχείριση του πλούτου σημαίνει ότι οι πρωτογενείς πρώτες ύλες, ο φυσικός μας πλούτος, δεν θα εξάγεται από την χώρα. Ολη η παραγωγή από τα μεταλλεία μας θα χρησιμοποιείται στη μεταποιητική βιομηχανία η οποία θα παράγει τα μεταποιημένα προϊόντα ευκολότερα και σε χαμηλότερες τιμές αφού θα απαλλάσσεται από το κόστος και τη διαδικασία των εισαγωγών. Τα δε μεταποιημένα προϊόντα θα περιλαμβάνουν την υπεραξία της μεταποίησης, και θα πωλούνται τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό. Η Ελλάδα θα γίνει αυτάρκης και αυτοδύναμη σε κάθε τομέα διαχειριζόμενη και αξιοποιώντας μέσω της ορθής διαχείρισής τους όλα τα πολύτιμα δώρα της φύσης.
Σύντομα η χώρα μας μέσα σ΄αυτές τις συνθήκες θα γίνει όχι μόνο αυτάρκης αλλά και μια μεγάλη βιομηχανική δύναμη λύνοντας αυτομάτως πολλά προβλήματα σε κάθε τομέα όπως αυτό της ανεργίας που θα εκλείψει για πάντα. Η Πατρίδα μας δε, διαθέτει μεγάλο αριθμό Ελλήνων επιστημόνων, ερευνητών και εφευρετών οι οποίοι θα εργαστούν προσφέροντας τις γνώσεις τους και την ευφυϊα τους στην εγχώρια παραγωγή των μοναδικών ελληνικών προϊόντων και όπου αλλού κληθούν να συμβάλουν για τη διαρκή και αέναη ανάπτυξη της Ελλάδας.
Ό,τι αναφέραμε είναι μερικά απλά παραδείγματα που όταν εφαρμοστούν τα αποτελέσματα του ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών θα έχουν πολύ σύντομα θετικό πρόσημο. Δεν χρειάζονται, λοιπόν, λεπτομερή και αναλυτικά άρθρα που επιχειρούν να αιτιολογήσουν τα διαχρονικά ελλείμματα που παραμένουν σχεδόν πάντα στα ίδια ποσοστά και κρατούν τη χώρα μας καθηλωμένη στις τελευταίες θέσεις της βιομηχανικής , παραγωγικής και εμπορικής ανάπτυξης. Το μόνο που χρειάζεται είναι βούληση για ορθή διαχείριση.