Γράφει ο Χάρης Δαμίγος
Αγαπητοί φίλοι και φίλες σήμερα θα ξεκινήσουμε το άρθρο μας μαθαίνοντας, Ιατρική!! Με μια μικρή επεξήγηση θα μάθετε τι είναι το σύνδρομο, πόσα σύνδρομα υπάρχουν (ενδεικτικά, όχι όλα), για ποιον το χρησιμοποιούμε και τι δημιουργεί στον παθόντα το σύνδρομο.
Σύνδρομο λοιπόν, είναι ένα σύνολο κλινικών συμπτωμάτων και φυσικών ευρημάτων, που υποδηλώνουν μια συγκεκριμένη παθολογική κατάσταση, για την οποία μια άμεση αιτία δεν είναι απαραίτητα κατανοητή. Εμείς, θα το πάμε ακόμα παραπέρα και θα εντάξουμε τον παθόντα, στην κατηγορία των σπάνιων συνδρόμων, όπου θα προσθέσουμε και τη δική μας ιατρική εκτίμηση. Ενδεικτικά σπάνια σύνδρομα είναι: το σύνδρομο Μπρουγκάντα ή το σύνδρομο Γιάκομπσεν (των οποίων μου άρεσαν οι ονομασίες κι είπα να τα αναφέρω).
Πάμε τώρα να πούμε για ποιον κάνουμε αυτή την ιατρική ανάλυση και μη μου πείτε ότι δεν το καταλάβατε, γιατί πραγματικά θα εκπλαγώ και θα μου αποκαλύψετε ότι δε με διαβάζετε. Μα φυσικά για τον μοναδικό, τον πρώτο των τελευταίων, τον νανοΠρωθυπουργό μας.
Ξέρω ξέρω, πέσατε από τα σύννεφα, ελπίζω να μην πονέσατε…
Τώρα ήρθε η ώρα, να προσθέσουμε τη δική μας ιατρική άποψη, η οποία δε νομίζω ότι χωράει αμφιβολίας, διότι αν χωράει, να “ελεγχθείτε” κι εσείς (γελάμε τώρα). Το σύνδρομο – πάθηση του Πρωθυπουργού μας λέγεται: σύνδρομο Κρουέλα Ντεβίλ. Η μοχθηρή αυτή τύπισσα λάτρευε τον εαυτό της και μισούσε θανάσιμα τα σκυλάκια, έτσι κι εδώ, ο νανοΠρωθυπουργός μας λατρεύει υπερβολικά, μόνο τον εαυτό του και μισεί θανάσιμα, όλους τους υπόλοιπους, εμάς δηλαδή, είτε είμαστε εργαζόμενοι, είτε επαγγελματίες, είτε συνταξιούχοι, είτε φοιτητές…
Ο Κρουέλα ντεβίλ, πάσχων νανοΠρωθυπουργός μας λοιπόν, δια της μεθόδου “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”, που αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα και στη Βόρεια Κορέα, αποφάσισε να καταστείλει την κατάληψη των φοιτητών που γινόταν στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Εδώ τώρα, έχουμε τις 2 όψεις του νομίσματος ή εδώ κάτι βρωμάει, όπως λέμε. Η μια πλευρά του νομίσματος λέει: “ντροπή, αίσχος, δικτατορία κλπ” κι η άλλη λέει: “καλά έκανε, δεν αντέχω να πληρώνω χαμένα εξάμηνα απο καταλήψεις”. Πραγματικά είναι δύσκολο να επιλέξεις με ποια πλευρά θα συνταχθείς. Υπάρχει όμως και μια τρίτη πλευρά του νομίσματος γιατί μπορεί “ως εκ θαύματος”, δεν συμβαίνουν(;) το νόμισμα να καθίσει όρθιο… Η πλευρά αυτή, μας δείχνει τη σκληρή αντιμετώπιση της κυβέρνησης, με κατασταλτικές δυνάμεις, που δεν τολμάς να διαμαρτυρηθείς, να διαδηλώσεις, να απεργήσεις, να διεκδικήσεις, έστω, ρε παιδί μου, και τσουπ να ‘τα, τα στρουμφάκια με τα άσπρα κράνη και εναλλάξ με γαλάζια ή πράσινα συνολάκια. Μπήκαν λοιπόν στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης κι έλυσαν την κατάληψη με διάλογο. Ή περνάτε έξω ή σας δέρνουμε … το δεύτερο έγινε!!! Ας κάνουμε όμως μια προσπάθεια, να πούμε ότι οι προθέσεις τις κυβέρνησης, ήταν καλές και ήθελαν να προστατέψουν την εξεταστική περίοδο, προς όφελος όλων των φοιτητών, σωστά; Στέλνουν 3 διμοιρίες, ούτε 1, ούτε 2, τρείς. Πόσο καλή πρόθεση μπορείς να έχεις, όταν στέλνεις έναν στρατό, για να μιλήσεις πρώτα, υποτίθεται; Καμία.
Αγαπητοί αναγνώστες, δεν είναι κρυφό ότι πολλές καταλήψεις που γίνονται διαχρονικά, σε πανεπιστημιακές σχολές της χώρας, είναι κατευθυνόμενες από συγκεκριμένη κομματική απαρχαιωμένη ιδεολογία, παρόλα αυτά η χρήση αστυνομικών κατασταλτικών μέσων, δεν πρέπει να είναι αποδεκτή.
Αρκετές σχολές ανά την Επικράτεια όπως είπαμε, είναι υπό κατάληψη. Γιατί επιλέχθηκε όμως, το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο της Θράκης για να γίνει η επέμβαση; Σε ένα ακριτικό Πανεπιστήμιο, που και μόνο από τη θέση που βρίσκεται γεωγραφικά, ούτε καν θα έπρεπε να είχαν σκεφτεί να γίνει κάτι εκεί. Εγώ τώρα θα δώσω τροφή για σκέψη και θα πω:
“Έγινε για να φοβηθούν οι υπόλοιποι καταληψίες των άλλων σχολών;”
“Έγινε γιατί υπήρξε συνεργασία του πρύτανη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό;”
“Έγινε γιατί εκεί υπάρχουν και Τούρκοι φοιτητές;”
“Έγινε κάνοντας έλεγχο; Αν χτύπησε κάποιος Τούρκος φοιτητής, τι κάνουμε;”
“Έγινε γιατί υπήρξε τηλέφωνο του βεζύρη στον υποτακτικό του;”
“Έγινε γιατί πρέπει ο κόσμος να προτιμήσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που έρχονται;”
Αυτά είναι μόνο μερικά ερωτήματα, που απάντηση δε θα πάρουν ποτέ κι ο χρόνος θα δείξει, τον πραγματικό σκοπό του “πειράματος” αυτού.
Συγχωρέστε με για το λάθος, τον σκοπό τον ξέρουμε, όποιος διαφωνεί “ξύλο”. Είναι αμέτρητες οι φορές που ο κόσμος έχει φάει ξύλο και πολλές φορές χωρίς να φταίει, έτσι απλά, επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε ότι πρέπει να τελειώσει η οποιαδήποτε διαμαρτυρία. Το μεγάλο στοίχημα λοιπόν της κυβέρνησης, είναι να σου φυτέψει μέσα σου το φόβο, όπου για μένα αναλύοντας την λέξη, σημαίνει το εξής:
Φανταστικό
Ον
Βάσει
Οργανωμένου
Σχεδίου.
Εγώ είμαι εγώ, που τα βλέπω με άλλο μάτι, υπάρχει όμως κι ο υπόλοιπος κόσμος που σκέφτεται και λέει:
“Πρέπει να διαμαρτύρομαι; Αν πάω, θα φάω ξύλο.”
“Πρέπει να κάνω απεργία; Αν πάω, θα φάω ξύλο.”
“Πρέπει να διεκδικώ; Αν πάω, θα φάω ξύλο”
“Πρέπει να βοηθήσω τον συνάνθρωπό μου που τον πετάνε έξω; Αν πάω θα φάω ξύλο.”
Άρα, αφού ότι και να κάνω, θα φάω ξύλο, γιατί να πάω; Κάθομαι στον καναπέ μου, βλέπω ό,τι μου πλασάρουν τα υποτιθέμενα μέσα ενημέρωσης, είμαι ένα καλοκουρδισμένο γρανάζι στη μηχανή του κιμά και ξεκουράζω και τις δυνάμεις καταστολής. Πολυεργαλείο δηλαδή.
Τελειώνοντας αγαπητοί φίλοι και φίλες, θα σας πω ότι το τελευταίο κομμάτι με βρίσκει αντίθετο. Δεν μπορούμε να καθόμαστε να τα ανεχόμαστε όλα αυτά, δεν είναι δυνατόν, είναι λίγοι, είμαστε περισσότεροι. Αυτό αποδεικνύεται με ότι συνέβει στη Γαλλία, στη Γερμανία, στο Βέλγιο. Βγήκαν στους δρόμους αγρότες, φοιτητές, πολίτες, διάφοροι κλάδοι εργασίας και απαιτούν ενωμένοι. Οι κυβερνήσεις τους μπροστά στον όχλο κιότεψαν, γιατί είδαν ότι το μέγεθος του κόσμου, ήταν τεράστιο για τις δυνάμεις καταστολής τους και μια πιθανή εμπλοκή τους θα ήταν μοιραία.Δεν το λέω εγώ αγαπητοί αναγνώστες, αλλά ο νόμος της φυσικής: για κάθε δράση μιας δύναμης, υπάρχει μια αντίθετη, δύναμη αντίδρασης. Η αντίδραση που λέω εγώ, ενάντια στο καθεστώς καταστολής, είναι μία και δεν είναι άλλη από την ένωση μας. Όταν ενωθούμε, όλα τελειώνουν για αυτούς. Έτσι, τόσο απλά, με την ένωση μας ΜΟΝΟ. Μην ρωτήσετε πού, σας το έχω απαντήσει!!!