Γράφει η Αμέρισσα Αποκρεμιώτη
Η μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση, που φέτος έλαβε χώρα στο Παρίσι, αφήνοντας μας σε πολλές στιγμές της άναυδους, όπως κάθε μεγάλο γεγονός που ολοκληρώνεται έκανε και τον απολογισμό της.
Και αυτό βέβαια έγινε από τον πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων, «Παρίσι 2024», Τόνι Εστανγκέ, ο οποίος σε συνέντευξη τύπου που έδωσε, σχολίασε τις πωλήσεις εισιτηρίων, τα ποσοστά πληρότητας, τις εκδηλώσεις και βέβαια τα μετάλλια και τις συμμετοχές, καταλήγοντας στο να σχολιάσει πιθανή ανάμειξη του με την πολιτική, λέγοντας:
«Είμαι λίγο έκπληκτος, μου κάνουν πολύ αυτή την ερώτηση για ένα μέλλον στην πολιτική, λες και το αποτέλεσμα οποιασδήποτε επιτυχίας πρέπει να είναι απαραίτητα στην πολιτική. Έζησα μια αξέχαστη περιπέτεια, δούλεψα πολύ με πολιτικούς. Ούτως ή άλλως, έμαθα την πολυπλοκότητα του ρόλου τους Για όσους με είδαν να αναλαμβάνω μια ευθύνη στη μελλοντική κυβέρνηση, η αποστολή μου στο Παρίσι το 2024 δεν έχει τελειώσει. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να υπηρετήσω τη χώρα μου, δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον μου.»
Η δήλωση μοιάζει λίγο να συμφωνεί και με τη γνώμη του μέσου ανθρώπου, όσον αφορά την πολιτική. Κι αυτό, γιατί στα περισσότερα κράτη οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους απέναντι στα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν εκεί και δυστυχώς και στους ίδιους τους θεσμούς… Και πώς να μην έχουν; Η έλλειψη διαφάνειας, τα παιχνίδια εξουσίας που παίζονται και η όλη διαφθορά είναι υπεραρκετά να κάνουν ένα φυσιολογικό άνθρωπο να μη θέλει ούτε καν να αγγίξει το θέμα “πολιτική”.
Εδώ όμως συμβαίνει το εξής λάθος…
Η πολιτική, είναι η δραστηριότητα μέσω της οποίας οι άνθρωποι ορίζουν, τηρούν και τροποποιούν την ίδια τους τη ζωή και ό,τι αφορά το σύνολο και τον καθένα ξεχωριστά.
Και ακριβώς επειδή η διαφθορά, η ελιτίστικη απόσταση των πολιτικών αρχηγών από τους απλούς πολίτες και τα βρώμικα παιχνίδια πολιτικής, όντως χαρακτηρίζουν μεγάλο μέρος πολιτικών στην εξουσία αυτή τη στιγμή, η συμμετοχή των πολιτών σε αυτό -ώστε να το εμποδίσουν και να το γυρίσουν υπέρ τους- είναι πέρα για πέρα απαραίτητη..
Οπότε οι δηλώσεις ενός δημόσιου και προβεβλημένου προσώπου, όπως ο κύριος Εστανγκέ ως προς τη δυσάρεστη θέση να συμμετέχει στην πολιτική – είτε γίνονται από άγνοια, είτε γίνονται στοχευμένα- καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα! Στο να χαραχθεί ακόμα πιο βαθιά στην συνείδηση των ανθρώπων ότι η πολιτική δεν τους αφορά! Ότι είναι για άλλους, είναι δύσκολη, άπιαστη, δυσάρεστη…
Αν λοιπόν η δήλωση έγινε από άγνοια κακώς έγινε, γιατί όταν μιλάς δημόσια καλύτερα να μην λες τίποτα για θέματα που έχεις άγνοια. Αν δε έγινε στοχευμένα, ας μας βάλει σε σκέψεις…
Η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης είναι το να συμμετέχεις σε κοινές δράσεις με συνανθρώπους σου. ( Ποιος νοήμων άνθρωπος θα ήθελε και θα άντεχε να ζει απομονωμένα;)
Άρα, πώς είναι δυνατόν να αφήνουμε οι άνθρωποι τις αποφάσεις για την υγεία μας, την εκπαίδευση μας, την ποιότητα διαβίωσής μας και για όλη μας τη ζωή, να τις παίρνουν άλλοι για εμάς χωρίς εμάς;
Αν θέλουμε να έχουμε ελεύθερο νου, να δημιουργούμε και να ζούμε με αυτονομία, ευμάρεια και ειρήνη, θα πρέπει να συμμετέχουμε στις αποφάσεις της πολιτείας μας.
Θα ήθελα να κλείσω με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Αρτέμη Σώρρα “ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΛΙΚΗΣ ΟΛΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΗΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΗ 600 ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΕΙΩΝ” :
“…Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΔΡΕΙΑΣ. ΚΑΙ Η ΟΛΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΗΝ ΟΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΟΛΟΤΗΤΩΝ ΟΠΟΥ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ Η ΑΝΔΡΕΙΑ. ΟΠΟΥ Η ΟΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ.
ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ. ΑΡΑ, Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΡΟΥΠΑΡΧΕΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΟΥ…”
Ίσως χρειάζεται λοιπόν να βρούμε την ανδρεία μέσα μας και να πράξουμε αυτό που πρέπει για τις ζωές μας.