Περί τα τέλη Οκτώβρη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε μια νέα στρατηγική για την ενίσχυση της ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, με στόχο να αυξήσει το μερίδιο των Α.Π.Ε. στην κατανάλωση ενέργειας της Ε.Ε. στο 45% έως το 2030.
Οι μεγαλοεπίβολοι ευρωπαϊκοί στόχοι για την αύξηση των Α.Π.Ε. δίνουν έμφαση στην ταχύτερη αδειοδότηση εγκατάστασης αιολικών πάρκων, στην τεχνική υποστήριξη, στις εύκολες χρηματοδοτήσεις των κρατών μελών μέσω του Ταμείου Καινοτομίας και των εγγυήσεων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕΠ). Επίσης το νέο όραμα της επιτροπής είναι, να δώσει τα ‘’φώτα’ της για την ενεργειακή αυτονομία και εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων, επιταχύνοντας τις εγκαταστάσεις υπεράκτιας αιολικής ενέργειας έως το 2050. Αναμενόμενα, πάνω σε αυτή τη βάση κινήθηκαν και οι δηλώσεις του Αντιπροέδρου της Επιτροπής και αρμόδιου για την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, Μάρος Σέβκοβιτς.
Πάντως, όλοι εμείς εδώ στο news room του ntoros.gr, καθώς διαβάζαμε για το νέο σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αισθανθήκαμε μια εθνική υπερηφάνεια… Η πρώτη σκέψη που διαμορφώθηκε στο μυαλό μας ήταν η εξής: “Ιδού, η Ελλάδα- για πρώτη φορά- βρίσκεται μέσα στο σχέδιο, πριν από το ίδιο το σχέδιο”. Βεβαίως! Η χώρα μας έχει αποδειχθεί ηγετική δύναμη στην ενσωμάτωση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα.
Είμαστε από τους πρώτους, που τρέξαμε να υλοποιήσουμε όλες τις επιταγές της Ε.Ε. σχετικά με τις Α.Π.Ε. Πραγματικά τις τοποθετήσαμε παντού! Δεν αφήσαμε ράχη δίχως ανεμογεννήτρια, κάμπο χωρίς φωτοβολταϊκό και οσονούπω, θα έχουμε σε θάλασσες και ακτές! Μάλιστα, πήραμε τόσο ζεστά το ζήτημα, με αποτέλεσμα, η ελληνική Βουλή να ψηφίσει και νόμο, που επιτρέπει την παραχώρηση ακινήτων του δημοσίου για την ανάπτυξη Α.Π.Ε. σε αρχαιολογικούς χώρους!
Γίναμε τόσο ένθερμοι υποστηρικτές της πράσινης ενέργειας, ώστε αρχίσαμε σταδιακά να “σβήνουμε” το ένα μετά το άλλο τα λιγνιτικά εργοστάσια από τον χάρτη, με στόχο να μπει “λουκέτο” σε όλα, έως τα τέλη του χρόνου. Όμως, αυτήν την υψηλής στρατηγικής κίνηση δεν την έχουμε καταλάβει ακόμα… Εμείς ξέρουμε, πως η ενέργεια από τα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα δεν μπορεί να αποθηκευτεί στο συνολό της και ότι οι λιγνιτικές μονάδες είναι εκείνες που κρατούν την επάρκεια του συστήματος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Μάλλον, κάτι θα μας ξεφεύγει από την εξίσωση των κυβερνώντων!
Από την άλλη, δεν μπορεί να κάνουμε τόσο λάθος… Διότι την στιγμή, που εμείς ξηλώνουμε όλα τα εργοστάσια λιγνίτη και ψάχνουμε να βρούμε καμένα δάση για να φυτέψουμε αιολικά πάρκα, την ίδια στιγμή, η Γερμανία κάνει ένα μοναδικό πισωγύρισμα. Η ‘’μεγάλη δύναμη’’ της Ένωσης επιστρέφει στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιώντας τον άνθρακα.
Πράγματι, πριν λίγους μήνες το Υπουργικό συμβούλιο της Γερμανίας αποφάσισε να επαναφέρει σε λειτουργία εργοστάσια λιγνίτη, που είχαν παροπλιστεί, ούτως ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας. Κατά συνέπεια, η μεγαλύτερη κατασκευάστρια ανεμογεννητριών στην Ευρώπη, όχι μόνο απορρίπτει τα δικά της προϊόντα, αλλά απαξιώνει και τις προσταγές της ΕΕ!
Γιατί η Γερμανία δεν συμμορφώνεται με τις οδηγίες της Ευρώπης; Τι να απαντήσουμε και εμείς… Φτάνουμε στο σημείο να σκεφτούμε, ότι είτε η Γερμανία αρχίζει να απομακρύνεται σιγά-σιγά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε ότι η Ένωση δεν έχει και τόσο ‘’συλλογικό’’ χαρακτήρα, όπως περιμέναμε.
Είναι εμφανές ότι συμβαίνει το δεύτερο σενάριο, δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται πως δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, αντί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων των κρατών μελών. Άλλωστε, πόσο τυχαίο μπορεί να είναι το γεγονός, ότι στο συγκεκριμένο χρονικό έχουμε Γερμανίδα Πρόεδρο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την γνωστή και μη εξαιρετέα, Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν!
Η Γερμανία έχει υιοθετήσει έναν αυθαίρετο ρόλο, ως κορυφαίο στέλεχος στην Ευρώπη, διατηρώντας τη δυνατότητα να καθοδηγεί ή να επιβάλλει τη θέλησή της σε άλλα κράτη- κυρίως στην Ελλάδα- ενώ παράλληλα διατηρεί το περιθώριο να ακολουθεί δράσεις που την εξυπηρετούν.
Όμως, ποιος ζήτησε ποτέ την συμμόρφωση της Γερμανίας ή της κάθε Γερμανίας; Πιθανώς κανείς! Σίγουρα πάντως, η Ελλάδα, ως γνήσιος εταίρος στην Ευρωπαϊκή Κοινοπραξία, ποτέ δεν απαίτησε ούτε τα αυτονόητα πράγματα μιας συνεργασίας, όπως ίσα δικαιώματα και ίση μεταχείριση.
Όσον αφορά τον τομέα της ενέργειας, είναι εμφανές ότι η Ελλάδα ακολουθεί τον ρυθμό που καθορίζουν οι “μεγάλοι παίκτες” στην αγορά. Και σε αυτόν τον χορό συμμετέχει και η Ευρώπη, η οποία φαίνεται να προωθεί τη Γερμανία- που υπηρετεί τους ‘’παίκτες’’-, ανοίγοντας της διαύλους για την παγκόσμια αγορά προκειμένου να διοχετεύσει τα ‘’πράσινα προϊόντα της’’.
Τώρα το ερώτημα αφορά όλους εμάς, τους πολίτες: Αλήθεια, πόσο ακόμα αντέχουμε να ανεχόμαστε το παιχνίδι αυτό εις βάρος της ίδιας μας της ενέργειας;
Αρθρογραφία: Press Room