Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Σε μια πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία για τη χώρα μας, συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ενώ ο μέσος μισθός είναι αισθητά χαμηλότερος από τον αντίστοιχο του 2009, ο πληθωρισμός έχει σκαρφαλώσει σε δυσθεώρητα ύψη. Οι τιμές στα απαραίτητα προϊόντα και υπηρεσίες κάνουν κυριολεκτικά πάρτι στις πλάτες των μισθωτών, με τους τελευταίους ανήμπορους να αντιδράσουν, απλά συρρικνώνουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους.
Αντιμέτωποι με τη φτώχεια βρίσκονται σχεδόν 4 στους 10 Έλληνες, την ώρα που οι ανισότητες διευρύνονται, σύμφωνα με έκθεση του ΙΟΒΕ που έκανε χρήση των δεδομένων της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) για τα εισοδήματα και τη φορολογία φυσικών προσώπων.
Η Ελλάδα βιώνει μια περίοδο οικονομικής αβεβαιότητας, με τους μισθωτούς να αντιμετωπίζουν διαρκή προβλήματα λόγω της συρρίκνωσης των μισθών και της αβεβαιότητας στον εργασιακό τομέα. Η μείωση του επιπέδου ζωής, η στέγαση, η δυσκολία στην κάλυψη των αναγκών, η απώλεια περιουσιών και η ανησυχία για το μέλλον, είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Τα προβλήματα αυτά βέβαια δεν αφορούν μόνο τους μισθωτούς. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες πλήττονται από τη φορολογική πίεση και την οικονομική αβεβαιότητα. Η μείωση των εισοδημάτων τους έχει οδηγήσει σε δυσκολίες και ανασφάλεια για το μέλλον τους. Τα λουκέτα συνεχίζουν να μπαίνουν στα μαγαζιά, ενώ όσα αντέχουν ακόμη δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν, μεταφέροντας αυτή την πίεση και στους εργαζόμενους σε αυτά.
Η κρίση που βιώνει η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα της πολιτικής παρακμής που διαρκεί εδώ και δεκαετίες. Υπεύθυνες είναι όλες οι κυβερνήσεις αυτής της περιόδου, οι οποίες λόγω εσφαλμένων πολιτικών διόγκωσαν υπερβολικά το εξωτερικό χρέος. Μετά δανείστηκαν κι άλλο για να σώσουν τις ιδιωτικές τράπεζες από μια διαφαινόμενη χρεοκοπία, που όμως επήλθε αποκλειστικά από δικές τους εσφαλμένες πρακτικές. Κάπως έτσι τέθηκε η χώρα σε μνημόνια, και επιβλήθηκαν μέτρα λιτότητας που επηρέασαν αρνητικά τους μισθούς, τις συνθήκες εργασίας και την ποιότητα της ζωής των Ελλήνων πολιτών.
Για να αντιμετωπιστεί η τρέχουσα κρίση, είναι απαραίτητο να αναθεωρηθούν στο σύνολό τους οι πολιτικές πρακτικές που επέφεραν την υπερβολική επιβάρυνση των πολιτών. Είναι αναγκαίο να εφαρμοστεί μια προσέγγιση που θα προωθήσει την υγιή ανάπτυξη και θα βελτιώσει τις συνθήκες ζωής.
Η ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, της βιοτεχνίας και της βιομηχανίας αποτελεί ουσιώδη πτυχή στη διασφάλιση της οικονομικής σταθερότητας και ανάπτυξης της χώρας. Αυτό μπορεί να διασφαλιστεί μέσω πολιτικών που προάγουν την καινοτομία, την επενδυτική δραστηριότητα και τη διεθνή ανταγωνιστικότητα.
Επίσης ένας σημαντικός παράγοντας είναι η αύξηση των μισθών. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της δίκαιης αμοιβής για την εργασία, καθώς και μέσω της δημιουργίας ενός περιβάλλοντος που επιβραβεύει την παραγωγικότητα και τη συμβολή στην οικονομία. Για να μπορέσει να συμβεί αυτό όμως, πρέπει πρώτα η κυβέρνηση να φροντίσει να μειώσει τη δυσβάσταχτη φορολογία των επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών, καθώς και να μειωθούν οι τιμές στον τομέα της Ενέργειας και των καυσίμων.
Στόχος μιας τέτοιας πολιτικής, είναι η επίτευξη επιπέδων αμοιβών τέτοιων, που το μισό τους θα μπορεί να καλύψει τις βιοτικές ανάγκες των μισθωτών και το υπόλοιπο τη βελτίωση του επιπέδου της ζωής τους. Αυτό δεν είναι μόνο απαραίτητο για την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά και για την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία της χώρας συνολικά. Οι υψηλοί μισθοί ενθαρρύνουν την κατανάλωση, προάγουν την ανάπτυξη της αγοράς και ανεβάζουν τη ζήτηση, ενώ παράλληλα ενισχύουν την παραγωγή.
Τέλος όταν οι πολίτες αποκτήσουν αυτές τις συνθήκες θα μπορούν πλέον να συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνία. Με λίγα λόγια, η ενίσχυση των μισθών συμβάλλει στη δημιουργία μιας πιο ισότιμης και δίκαιης κοινωνίας, ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή.
Άφησα για το τέλος την αναφορά μου στο σημαντικό ρόλο του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ο ρόλος αυτός πρέπει να είναι στοχευμένος στην εκμαίευση των έμφυτων ταλέντων του κάθε μαθητή, έτσι ώστε αυτός να μπορεί να τα αναπτύξει στο μέγιστο βαθμό, συμμετέχοντας στην παραγωγική διαδικασία και στην οικονομική ευημερία της χώρας γενικότερα.
Είναι κρίσιμο λοιπόν να δρομολογηθούν σημαντικές μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν εμπρός την οικονομία, συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας κοινωνίας πιο ανθρώπινης και δίκαιης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να δημιουργηθεί ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους πολίτες της Ελλάδας και δη για τους μισθωτούς που σήμερα υποφέρουν.