Γράφει ο Άρης Μέττος
Η εποχή των μνημονίων, το πριν και το μετά, όλων αυτών των ανεξήγητων και άσχημων καταστάσεων που βίωσε η σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα ερωτηματικό για τον απλό πολίτη.
Λέγοντας “απλό πολίτη”, προσπαθούμε συνολικά να σκιαγραφήσουμε το προφίλ του καθημερινού Έλληνα ανθρώπου που εργάζεται για την επιβίωση του, αντιμετωπίζοντας δεκάδες προβλήματα, ελλιπείς υπηρεσίες και ανισότητες στα πλαίσια μιας Ευρωπαϊκής ένωσης, όπου οι στατιστικοί δείκτες και οι συγκρίσεις σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού βίου κάθε άλλο παρά κολακευτικές είναι για αυτόν.
Σίγουρα, όλοι ψηφίζουν στα πλαίσια μιας ευνομούμενης δημοκρατικής διαδικασίας (μεγάλη κουβέντα και αυτό το ζήτημα) και ψηφίζουν κόμματα, εδώ και πολλά χρόνια (εκ συστάσεως του Νεοελληνικού κράτους).
Δεν είναι όμως όλοι απλοί πολίτες… Υπάρχει μια μερίδα πολιτών που δεν αποτελούν απλούς καθημερινούς πολίτες με την στενή έννοια του όρου. Είναι αυτοί οι “λίγοι” θα λέγαμε, σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού της χώρας, που διαχειρίζονται τα πολιτειακά, τα οικονομικά, τα κυβερνητικά και τα λοιπά θέματα της καθημερινότητας και είναι αυτοί που ευθύνονται για όλη αυτή την αρνητικότητα και ό,τι άλλο βάζει με το μυαλό του ο κάθε πολίτης, όταν βλέπει τον εαυτό του ενταγμένο στην σημερινή Ελληνική πραγματικότητα.
Οι γνωρίζοντες λοιπόν, οι επαΐοντες, αυτοί οι ειδικοί τεχνοκράτες, υπάλληλοι και λοιποί άλλοι περιοδεύοντες πολιτικοί και μη, είναι αυτοί που κατά το δοκούν αποφασίζουν για το πώς θα διαχειριστούν τους θεσμούς και τα λειτουργικά τους πρότυπα. Ακόμα και αν υπάρχουν νόμοι και διοικητικές διαδικασίες, υπάρχουν τρόποι και πρακτικές να παρακαμφθούν, προκειμένου αυτοί οι “λίγοι” πάντα να αποφασίζουν και να ενεργούν για τους πολλούς.
Όπως διαβάζουμε στον ηλεκτρονικό τύπο ο κος Γιώργος Πιτσιλής ορίζει τον εαυτό του στο Ανώτατο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Επιλογής Προϊσταμένων Οργανικών Μονάδων (επιπέδου γενικής διεύθυνσης) της ΑΑΔΕ, το οποίο και υποβάλλει γνωμοδότηση στον διοικητή της ΑΑΔΕ (δηλαδή στον ίδιο) για την επιλογή τους.
‘’Η εν λόγω επιτροπή είναι αρμόδια να γνωμοδοτεί στον ίδιο τον διοικητή της ΑΑΔΕ για την επιλογή των γενικών διευθυντών τής ανεξάρτητης -κατά τα άλλα- αρχής , για τους οποίους μάλιστα πρόσφατα προκηρύχθηκαν οι θέσεις.’’
Αυτές και άλλες κινήσεις από την Ανεξάρτητη Αρχή (ΑΑΔΕ) προχωράνε κανονικά ακόμα και αν βάσει της νομολογίας και του κώδικα διοικητικής διαδικασίας (ν. 2690/1999) «το γνωμοδοτικό και αποφασίζον όργανο δεν μπορεί να είναι το ίδιο».
Βέβαια, όσο και αν δημοσιογραφικά η είδηση παρουσιάζει ενδιαφέρον, δεν είδαμε τα τελευταία χρόνια και κυρίως την περίοδο των μνημονίων τα ΜΜΕ να ενημερώνουν με τον ίδιο στόμφο τους πολίτες για τα κακώς κείμενα των μνημονιακών συμβάσεων, των αιτιών που οδηγηθήκαμε σε όλη αυτή την διαδικασία, αλλά και των επακόλουθων συνεπειών τους.
Είδαμε λοιπόν την δημιουργία μιας Ανεξάρτητης Αρχής (ΑΑΔΕ) να αναλαμβάνει την διαχείριση των χρημάτων των φορολογουμένων αυτής της χώρας.
Διαβάζοντας κανείς την αρχή μόνο του νόμου 4389/2016, που αφορά την σύσταση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, μπορεί να καταλάβει αρκετά για τις τεράστιες αντισυνταγματικές και παράλογες το λιγότερο, διαδικασίες που έλαβαν χώρα την μνημονιακή περίοδο.
1. Συνιστάται Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή χωρίς νομική προσωπικότητα με την επωνυμία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) (στο εξής η «Αρχή»), με σκοπό τον προσδιορισμό, τη βεβαίωση και την είσπραξη των φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών δημοσίων εσόδων, που άπτονται του πεδίου των αρμοδιοτήτων της.
2. Η Αρχή απολαύει λειτουργικής ανεξαρτησίας, διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας και δεν υπόκειται σε έλεγχο ή εποπτεία από κυβερνητικά όργανα, κρατικούς φορείς ή άλλες διοικητικές αρχές. Η Αρχή υπόκειται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον Κανονισμό της Βουλής και τη διαδικασία του άρθρου 4 του παρόντος νόμου.
Με λίγα λόγια, αυτοί οι λίγοι διαχειριστές μας σε πλήρη συνεργασία με εξωγενείς θεσμικούς και λοιπούς παράγοντες, δημιούργησαν μια αρχή φάντασμα χωρίς νομική προσωπικότητα η οποία ανέλαβε τον νευραλγικό τομέα της είσπραξης των εσόδων του κράτους και της οργάνωσης των φορολογικών και τελωνειακών ελέγχων. Ακόμη υπό τον έλεγχο της πέρασαν σημαντικές υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών (δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες, τελωνεία, Γενικό Χημείο του Κράτους κ.λπ.) το οποίο ουσιαστικά αποψιλώθηκε από κάθε λειτουργική δραστηριότητα.
Η Ελληνική Κυβέρνηση βάσει του σχετικού νόμου δεν θα μπορεί να ασκεί τον παραμικρό έλεγχο στην Αρχή, η οποία αποκτά υπερεξουσίες οικονομικές αλλά και πολιτικές.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι πόσοι από τις Ελληνίδες και Έλληνες πολίτες γνωρίζουν όλα τα παραπάνω; Τι ακριβώς έχουν υπογράψει οι πολιτικοί και λοιποί ειδικοί διαχειριστές της πολιτείας μας στις πλάτες ολόκληρων γενεών; Γιατί φτάσαμε ως εδώ; ποιος ευθύνεται για αυτή την καταλήστευση των δημόσιων ταμείων, την κακοδιαχείριση, το αδιέξοδο των νέων, την ανεργία, την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς, με αποτέλεσμα την μετανάστευση ενός μεγάλου αριθμού (πέραν των 600000) Ελλήνων τα τελευταία χρόνια στην πιο παραγωγική τους ηλικία για εύρεση εργασίας και καλύτερων υποδομών διαβίωσης;
Πολλά τα ερωτήματα και οι απορίες, αλλά οι συχνότητες και τα όργανα πληροφόρησης της πολιτείας κωφεύουν προκλητικά εδώ και χρόνια. Δηλώσεις όπως αυτές του πρώην υπουργού Οικονομικών κου Βαρουφάκη περί μη ελέγχου του Υπουργείου οικονομικών από τον ίδιο, αλλά από ένα σώμα (ΑΑΔΕ) εντελώς ξένο, όργανο της τρόικα και των δανειστών αποτελούν από μόνες τους πολιτειακές βόμβες αλλά χωρίς καμία αντίδραση από το σύνολο των πολιτών.
Εύλογα λοιπόν ο πρόεδρος του φορέα Ελλήνων Συνέλευσις κος Αρτέμης Σώρρας αναρωτιέται, αν γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες πόσα χρήματα εισπράττει το Ελληνικό κράτος από φόρους, ποιος εισπράττει, που πάνε τα χρήματα, ποιος κάνει λογαριασμό, ποιος αποφασίζει μετά πόσο φόρο θα πρέπει να βάλει κ.λπ. Επιπλέον είναι και ο πρώτος που αναφέρθηκε και αποκάλυψε τον ιδιωτικό χαρακτήρα των ΔΟΥ, εκ συστάσεως τους σχεδόν, προκαλώντας μεγάλη εντύπωση στο κοινό και πονοκέφαλο στην κατεστημένη τάξη.
Πληροφορίες και δηλώσεις που ενώ αποτελούν βασικά στοιχεία της λειτουργίας της πολιτικής διακυβέρνησης δεν έχουν τύχει της ανάλογης δημοσιογραφικής αναφοράς και απήχησης. Που είναι λοιπόν τα κανάλια, τα ραδιόφωνα και τα λοιπά ΜΜΕ;
Γιατί, αντί να προβάλλουν όλη αυτή την πολιτική ανηθικότητα, τις αντισυνταγματικές διαδικασίες και τους πραγματικούς λόγους της δημοσιονομικής κατάπτωσης και ανεπάρκειας όλων των κομματικών κυβερνήσεων, λειτουργούν ως υποστηρικτές τους ή στην καλύτερη νίπτουν τα χείρας τους κάνοντας αραιές και γενικόλογες αναφορές;
Ποιος επιτέλους θα ενημερώσει τους πολίτες για όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που έχει λάβει χώρα εδώ και 50 περίπου χρόνια κομματικής διαίρεσης και παραπληροφόρησης οδηγώντας την Ελλάδα σε περιπέτειες που ακόμη δεν έχουν δείξει την πραγματική τους έκταση και δυναμική στην πορεία της Ελληνικής κοινωνίας;
Οι απαντήσεις, αλλά και οι δράσεις που πρέπει να γίνουν, δυστυχώς δεν υπάρχουν στα κανάλια και τις υπόλοιπες συχνότητες και μέσα πληροφόρησης. Δεν προβάλλονται σε αυτές γιατί επιτελούν στρατευμένο κομματικό έργο προπαγάνδας και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από την αλήθεια και την ουσία της ορθής πολιτικής διαχείρισης. Μια διαχείριση που μόνο από μια ακομμάτιστη ενωμένη πολιτικά κοινωνία μπορεί να γίνει.
Ενεργοί πολίτες που κατανοούν πλήρως τα δίκαια και τις υποχρεώσεις που φέρουν ως πραγματικοί ιδιοκτήτες της εθνικής περιουσίας μπορούν να αναλάβουν και την λειτουργία της κρατικής οντότητας, στα πλαίσια μιας συμμετοχικής δημοκρατικής διαδικασίας που δεν στηρίζεται σε “ειδικούς” και “σοφούς”, αλλά στην συλλογική απόφαση και δράση.