Γράφει ο Στέφανος Σουφλερός
Η εταιρεία Siemens, ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές της ελληνικής αγοράς, αλλά και του δημόσιου τομέα, με την αρωγή των αρίστων της κυβέρνησης, είναι ξανά στα μανταλάκια! Αυτή τη φορά, με ελαττωματικό προϊόν. Ένα, από τα πολλά προϊόντα που διαθέτει η εταιρία, είναι οι ανεμογεννήτριες.
Οι εταιρείες, που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας, έχουν αγοράσει αυτές τις ανεμογεννήτριες και τις έχουν τοποθετήσει σε όλη την ελληνική επικράτεια, σε ποσοστό 20% του συνόλου των ανεμογεννητριών, που βρίσκονται στην χώρα μας.Το πρόβλημα εντοπίζεται στις τουρμπίνες, οι οποίες είναι ελαττωματικές.
Ακούσατε κάτι σχετικό από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Φυσικά όχι κι ο λόγος είναι προφανής.
Η μετοχή της εταιρείας Siemens Energy έχει κάνει βουτιά άνω του 35%, μετά την απόφαση της διοίκησης να ζητήσει βοήθεια από τη γερμανική κυβέρνηση, για να διασώσει την μονάδα στην Ισπανία, που παράγει αυτά τα προϊόντα για αιολικά πάρκα.
Στα μέσα του έτους, η εκτίμηση των ζημιών της εταιρείας για το 2023, ήταν πάνω από 4,5 ΔΙΣ. που οφείλεται κυρίως στις προβληματικές ανεμογεννήτριες.
Η εταιρεία αναζητά περίπου 16 δισ. ευρώ για τα επόμενα δύο χρόνια, σύμφωνα το πρακτορείο “Bloomberg” και γι’ αυτόν τον λόγο, βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για δάνειο με κρατική εγγύηση.
Πάλι δηλαδή αυτοί που θα πληρώσουν το μάρμαρο θα είναι οι πολίτες! Και δεν έχει σημασία αν είναι πολίτες της Γερμανίας, ή της Ελλάδας… Είναι ο τρόπος διαχείρισης του δημοσίου χρήματος των πολιτών από τους διοικούντες, που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις.
Είναι γνωστό σε πολλούς ανθρώπους, ότι οι επιλογές όλων αυτών, που παίρνουν αποφάσεις, χαράζοντας πολιτική για το πως θα ζήσουμε την ζωή μας, δε βάζουν στο επίκεντρο τον πολίτη, αλλά τις εταιρείες που συνεργάζονται. Δεν είναι η πρώτη φορά που μας έχει απασχολήσει η συνεργασία της συγκεκριμένης εταιρείας με την Ελληνική κυβέρνηση.
Μιλάμε για την ενέργεια, ένα αγαθό το οποίο μας προσφέρει απλόχερα το περιβάλλον, του οποίου όλοι εμείς, οι άνθρωποι, είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι.
Η πολιτική ενέργειας που χαράζεται είναι, (όπως δείχνουν τα αποτελέσματα,) από την “λάθος πλευρά της ιστορίας”, για να χρησιμοποιούμε δικές τους φράσεις, μήπως και καταλάβουν τι εννοούμε.
Αυτή η παγιωμένη πολιτική δεν έχει σταθερές βάσεις κι ας πάρουμε ως παράδειγμα την προκειμένη περίπτωση, που από ό,τι καταλαβαίνουμε, δεν έγινε καμία έρευνα αγοράς για την αξιοπιστία της εταιρείας ή έλεγχος για την καταλληλότητα του προϊόντος … Και να τώρα που αυτό μας βγήκε ελαττωματικό!
Από το παραπάνω, μόνο σε ένα συμπέρασμα μπορούμε να καταλήξουμε: ή οι ‘’κραταιοί” είναι άσχετοι στο να παίρνουν αποφάσεις τέτοιας βαρύτητας, ή τα έχουν κάνει πλακάκια- κατά το κοινώς λεγόμενο- με την εταιρεία και γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το δημόσιο συμφέρον.
Ό,τι και να ισχύει από τις δύο περιπτώσεις, είναι επικίνδυνοι για τους πολίτες και την πολιτεία και θα πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα.
Έχει αποφασιστεί, ότι μέχρι το 2028 στην Ελλάδα θα πάψουν να λειτουργούν εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη. Η χώρα μας δεσμεύτηκε σε μια στρατηγική, που έχει χαράξει η Ευρώπη, για να επιτευχθεί ένας στόχος κλιματικής ουδετερότητας, μέχρι το 2050.
Μιλάμε για μια ενεργειακή μετάβαση, χωρίς όμως να έχουν εξασφαλιστεί όλα τα εχέγγυα!
Δηλαδή, πάρθηκε η απόφαση να κλείσουν τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη, τα οποία χρηματοδότησαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας, για να απολαμβάνουν και οι επόμενες γενιές αυτό το αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας. Τώρα, με την “πράσινη μετάβαση” αυτό καταντάει όνειρο θερινής νυκτός! Πρώτον, γιατί δεν υπάρχει η τεχνογνωσία για την αποθήκευση της ενέργειας, που παράγεται απο τις Α.Π.Ε, άρα δεν μπορούμε να έχουμε επάρκεια στο συγκεκριμένο αγαθό. Δεύτερον, γιατί η εκμετάλλευση του ηλεκτρικού, παραχωρήθηκε σε αναξιόπιστες ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες το μεταπωλούν πανάκριβα…
Εκτός από το ενεργειακό κόστος και την αβεβαιότητα που μας δημιουργεί η ακαταλληλότητα των προϊόντων, η απολιγνιτοποίηση έχει τραγικό αντίκτυπο, τόσο στην εργασία (χιλιάδες άνθρωποι περνούν στην ανεργία), όσο και στις ίδιες τις περιοχές που φιλοξενούν τις μονάδες παραγωγής ενέργειας. Η Φλώρινα, η Κοζάνη και η Αρκαδία διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο ερημοποίησης.
Πάντως, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, είναι πάγια τακτική των κυβερνήσεων τα ελαττωματικά προϊόντα και η επακόλουθη ζημιά του συλλογικού οφέλους.
Θυμάστε τα υποβρύχια, που αγοράσαμε για την ασφάλεια μας, ενώ έγερναν; Εμείς οι πολίτες τα πληρώσαμε…
Θυμάστε τα συστήματα τηλεδιοίκησης, που αγοράσαμε για την ασφαλή λειτουργία των τρένων, αλλά δεν εφαρμόστηκαν; (βλέπε δυστύχημα Τεμπών). Εμείς τα πληρώσαμε…
Θυμάστε τους αξονικούς τομογράφους, που αγοράσαμε για τα δημόσια νοσοκομεία μας, αλλά δεν λειτουργούσαν λόγω βλάβης και μας έστελναν σε ιδιωτικές εταιρείες; Εμείς τους πληρώσαμε…
Πότε, αγαπητέ αναγνώστη, θα έπαιρνες από μια μεγάλη, ή μικρή εταιρεία ένα ελαττωματικό προϊόν, θα έδινες τα ωραία σου χρήματα και δεν θα μιλούσες; ΠΟΤΕ! Θα το επέστρεφες και θα απαιτούσες να σου δώσουν ένα καλό προϊόν ή θα απαιτούσες να σου επιστρέψουν τα χρήματα σου ή ακόμα και αγωγή θα τους έκανες για εξαπάτηση!.
Αυτό ακριβώς γίνεται από αυτούς, που διαχειρίζονται το δημόσιο πορτοφόλι σου.
Αγοράζουν ελαττωματικά προϊόντα, γνωρίζοντας ότι παράγουν άδικο προς εσένα και συνεχίζουν να το κάνουν, εξυπηρετώντας πάντα μα πάντα, διαχρονικά, τα συμφέροντα των εταιρειών.
Η προτεραιότητα της πολιτείας είναι πάντα ο πολίτης, διαφορετικά δεν υφίσταται Πολιτεία,
Αυτό το αλισβερίσι με τις εταιρείες, που κάνουν οι διοικούντες, δεν είναι πολιτεία…
Ονομάζεται επαίσχυντη ολιγαρχία, που λυμαίνεται τον πλούτο και τις ζωές των ανθρώπων.