Γράφει η Καίτη Γούναρη
Σε πρόσφατη εκδήλωση, που έγινε από ιδιωτικό κοινωφελές ίδρυμα, στην οποία παρουσίασε τον 22ο τόμο της εκδοτικής του σειράς με τίτλο, “Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΕΙΩΝ”, που είναι αφιερωμένος στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κέρκυρας, Κερκυραίος δημοσιογράφος ρώτησε σχετικά με την συλλογή Γουντχάους, η οποία αποτελείται από αντικείμενα, που πάρθηκαν από την Κέρκυρα και κατέληξαν στις αποθήκες του Βρετανικού Μουσείου.
Στην ίδια εκδήλωση, παρευρέθηκε και η Υπουργός Πολιτισμού κ. Μενδώνη, που έκανε μια εξωφρενική δήλωση, η οποία αφορούσε αρχαιότητες, που κατά καιρούς έχουν λεηλατηθεί, κλαπεί και μεταφερθεί από ξένους πολίτες, εκτός Ελλάδας. Κάποιες από αυτές φιλοξενούνται στα μουσεία άλλων χωρών και άλλες έχουν πάρει το όνομα της “ ιδιωτικής συλλογής ”.
Η εξοργιστική δήλωση της Υπουργού, η οποία είναι αρμόδια, ώστε να προστατεύει, αλλά και να διεκδικεί τα κληρονομικά δικαιώματα της Ελλάδας σε ότι αφορά την πολιτιστική κληρονομιά μας, ήταν η εξής : «Το γεγονός ότι πάρα πολλές αρχαιότητες ελληνικές βρίσκονται σε όλα τα μουσεία του κόσμου, δεν σημαίνει ότι υποχρεώνει την Ελλάδα να ζητά τον επαναπατρισμό τους.
Όταν γίνεται μια τέτοια δήλωση δημόσια από την ίδια την Υπουργό Πολιτισμού, τι μπορούμε να περιμένουμε να συμβεί με το θέμα, που χρόνια τώρα απασχολεί όλα τα μέσα επικοινωνίας- τηλεοπτικά και μη- και γίνονται συζητήσεις επί των συζητήσεων, για τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα, τα οποία και εκείνα έχουν καταλήξει, μετά την κλοπή τους, στο Βρετανικό Μουσείο;
Πόσο αρμόδια μπορεί να είναι μια τέτοια εκπρόσωπος, που με τις πράξεις της έχει αποδείξει, πως δεν ενδιαφέρεται για την Ελληνική Πολιτιστική Κληρονομιά μας, για τα δικαιώματα που μας αφορούν και τα οποία δεν έχουν αναγνωριστεί παγκόσμια;
Απλά, όλοι κάνουν χρήση των δικαιωμάτων μας και κερδίζουν από αυτά. Και αν νομίζαμε, ότι έχει απομείνει κάτι από την κληρονομιά μας στην Ελλάδα, έχει παραχωρηθεί σε Διεθνείς Οργανισμούς, όπως παράδειγμα την ΟΥΝΕΣΚΟ, που μέσα στις αρμοδιότητες της είναι να συντηρεί – και φυσικά να μην επιτρέπει να αλλοιωθεί – το φυσικό περιβάλλον των αρχαιολογικών χώρων, που έχει στην διαχείριση της και φέρουν ιστορία αιώνων μέσα τους.
Όταν η κ. Μενδώνη αποφάσισε την τσιμεντοποίηση της Ακρόπολης, η ΟΥΝΕΣΚΟ που την έχει καταχωρήσει σαν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και χρηματοδοτείται για αυτήν- αλλά και εισπράττει επίσης μέσω των εισιτηρίων που πληρώνουν όσοι την επισκέπτονται καθημερινά- δεν την σταμάτησε και δεν νοιάστηκε για το έγκλημα που συντελέστηκε εις βάρος των έργων των προγόνων μας.
Για ποια λοιπόν συντήρηση πολιτιστικής κληρονομιάς μιλάμε και για ποιά προστασία; Όπως δείχνουν τα γεγονότα, δεν υπάρχει τίποτα και κανένας να την προστατέψει…
Δεν υπάρχει φυσικά καμία πρόθεση για τον επαναπατρισμό όλων αυτών των αρχαιοτήτων που κατά καιρούς έφυγαν από την Ελλάδα, με οποιοδήποτε τρόπο και αν αυτό συνέβη.
Όσα λέγονται κατά καιρούς για προσπάθειες, που δήθεν γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση, είναι απλώς θεατρινισμοί! Ποιός θα έστελνε πίσω κάτι, από το οποίο έχει οικονομικό όφελος και δεν έχει κάτι δικό του να επιδείξει, ώστε να κερδίσει εξίσου το ίδιο κέρδος;
Η αρχαιολογική μας κληρονομιά βρίσκεται διασκορπισμένη, μετά από λεηλασίες, πολέμους και πολλά δεινά, που έχουν συμβεί στην πατρίδα μας, σε πολλές χώρες στον πλανήτη. Όσοι έχουν κομμάτια από αυτή στην χώρα τους, την εκθέτουν για το κοινό που επισκέπτεται τα μουσεία τους κι όχι μόνο η κ. Μενδώνη, αλλά και οι προκάτοχοί της, ποτέ δεν νοιάστηκαν, δεν ζήτησαν μερίδιο από τα κέρδη, που εισπράττονται από τα εκθέματα, αλλά ούτε τα πνευματικά μας δικαιώματα, ώστε να αναγνωριστεί με αυτό τον τρόπο επίσημα ο κάτοχός τους, που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες.
Επιπλέον, σαν να μην φτάνει η εγκατάλειψη, η απαξίωση και η καταστροφή που συμβαίνει από την αδιαφορία των υπευθύνων, για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αποχαρακτηρίζουν αρχαιολογικούς χώρους και τους παραχωρούν για άλλες χρήσεις, όπως έγινε στο νησί της Χίου.
Πόσο εύκολα παραχώρησε αρχαιολογικό χώρο, η Υπουργός Πολιτισμού στο νησί της Χίου για να γίνει εκεί μεταναστευτική δομή και μάλιστα με την έγκριση του ΣΤΕ, που στην απόφαση, την οποία εξέδωσε μετά την προσφυγή, που έκανε ο Δήμος και οι δημότες Χίου, έγραψε τα εξής: “Διότι νομίμως η Γενική Διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού υπέγραψε την απόφαση, με την οποία ενέκρινε την χωροθέτηση της δομής εντός του αρχαιολογικού χώρου κατόπιν ομόφωνης γνωμοδότησης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ)”.
Τελικά, πόσο “νόμιμα” μπορούν να αποφασίζουν κάποιοι, για κάτι που δεν τους ανήκει, αλλά ανήκει στο σύνολο των πολιτών, σε όλους μας δηλαδή! Ποτέ φυσικά δεν ερωτηθήκαμε, αν επιτρέπουμε να παραχωρούνται τα κληρονομικά μας δικαιώματα και η ιστορία μας, από αυτούς που ορίσαμε να μας εκπροσωπούν και να λειτουργούν για το συμφέρον μας.
Το άκρως αντίθετο συμβαίνει, όπως βλέπουμε και αν συνεχιστεί η κατάσταση αυτή, τα παιδιά μας δεν θα έχουν τίποτα να τα συνδέει με τους προγόνους τους…
Μήπως αυτός είναι ο στόχος τους τελικά; Να ξεχάσουμε από πού προερχόμαστε, ποιές είναι οι ρίζες μας, οι πρόγονοί μας, η ιστορία μας;
Η ερώτηση που πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας είναι: Γιατί το επιτρέπουμε και ως πότε θα τους αφήνουμε να το κάνουν; Αν εμείς δεν το σταματήσουμε, θα συνεχίζουν σαν να μην υπάρχουμε, σαν να μην μας ανήκει τίποτα από τα κληροδοτήματα μας, για να τα αποδώσουμε στους απογόνους μας. Τι θα πούμε άραγε γι’ αυτό στα παιδιά και τα εγγόνια μας, που θα μας ρωτήσουν κάποια στιγμή: “ ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΣ;