Γράφει ο Άρης Μέττος
‘’Ευτυχώς έφυγαν τα παιδιά μου στο εξωτερικό και σωθήκανε’’.
Ακούγοντας τις προάλλες μια μητέρα να λέει τα παραπάνω λόγια αντιλαμβάνεται κανείς ότι είναι λυπηρό για γονείς και νέους ανθρώπους βλέποντας το αδιέξοδο του βίου τους στην Ελλάδα να μιλάνε για φυγή και μετανάστευση προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν και να εξελιχθούν σε άλλα κράτη που θεωρούν πιο ανεπτυγμένα και με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Σίγουρα στην Ελλάδα του 2024 οι ευκαιρίες για εργασιακή ανάπτυξη αλλά και οι υποδομές δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση και ίσως, ως ένα βαθμό, να μην είναι άμεσα συγκρίσιμες με κάποιων αναπτυγμένων δυτικών κρατών του Ευρωπαϊκού βορρά. Φεύγοντας όμως κανείς από την σημερινή Ελλάδα της ακρίβειας, των ανεπαρκών υπηρεσιών και των ελλείψεων είτε μένοντας σε αυτή, θα πρέπει όλοι κάποια στιγμή να αναρωτηθούμε αν πραγματικά κάναμε κάτι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
Όλοι μιλάνε για κάποια λύση που πρέπει να βρεθεί για να μπορέσει η χώρα μας να αποκτήσει επιτέλους ένα σύγχρονο μοντέλο διαχείρισης σε όλους τους τομείς που να σέβεται και να υπερασπίζεται τα δικαιώματα του πολίτη.
Από την άλλη η κομματοκρατία με όλα τα ευφάνταστα χαρακτηριστικά της, που καλά κρατεί, δημιουργεί ένα πλέγμα δράσης, ένα εμπόδιο για πρόοδο που αντικατοπτρίζεται στην φράση ‘’έλα μωρέ όλοι ίδιοι είναι, τι μπορεί να αλλάξει’’.
Μέσα σε αυτή την διαχρονική απραξία των Ελλήνων πολιτών και στην μοιρολατρική αποδοχή της κομματικής υπερεξουσίας που γεννά προβληματικές πολιτικές κατευθύνσεις και αναποτελεσματική διαχείριση στα κοινά, τελευταία ακούμε διάφορες φωνές, όπου συγκεκριμένα νυν και πρώην κομματικά στελέχη, απόστρατοι στρατιωτικοί, εκκλησιαστικοί παράγοντες και λοιποί θεσμικοί και εξωθεσμικοί παράγοντες καλούν τους πολίτες της Ελλάδας σε μια μεγάλη συγκέντρωση αρχές Σεπτέμβρη στο Σύνταγμα με σκοπό την δημιουργία Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.
Άλλο ένα κάλεσμα λοιπόν, διαμαρτυρίας, με θεσμικό σκοπό αυτή την φορά την Εθνοσυνέλευση έρχεται να προστεθεί στα τόσα που εδώ και χρόνια έχουμε δει να οργανώνονται στην πολύπαθη πλατεία Συντάγματος. Είδαμε τους αγανακτισμένους, τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία, την μάχη για τις ταυτότητες παλαιότερα, το «όχι» που έγινε «ναι» του πρώην πρωθυπουργού Ko Αλέξη Τσίπρα στις 3 Ιουλίου του 2015, τις συγκεντρώσεις ενάντια στα εμβόλια και πολλές άλλες μαζικές πορείες.
Όσο καλές προθέσεις και να έχουν κάποιοι από τους οργανωτές αυτών των συγκεντρώσεων (στην περίπτωση που δεν αποτελούν καθεστωτικά όργανα) στην πλειοψηφία τους λειτουργούν ως βαλβίδες αποσυμπίεσης και αποφόρτισης των πολιτών που σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα γίνονται και μάρτυρες κυβερνητικού πλεονάσματος δημοκρατίας με την συμμετοχή των γνωστών δυνάμεων καταστολής ΜΑΤ –ΥΑΤ. Το αποτέλεσμα τους είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους, από αμελητέο μέχρι μηδενικό.
Το να απαιτείς όμως σε μια συγκέντρωση το ύψιστο λειτούργημα της Δημοκρατικής διαχείρισης (Συντακτική Εθνοσυνέλευση) χωρίς να υπάρχει κάποια θεσμική νομική εκπροσώπηση που να μπορεί να στηρίξει αυτό το εγχείρημα, χωρίς σχέδιο και οργάνωση, μάλλον για μια κίνηση εντυπωσιασμού πρέπει να μιλάμε η οποία μάλιστα θα μπορούσε εύκολα να εκτροχιαστεί μέσω κάποιας προβοκάτσιας αν και εφόσον το καθεστώς θεωρήσει ότι είναι επικίνδυνη (π.χ. οι γνωστοί άγνωστοι μπαχαλάκηδες) με σοβαρές νομικές κυρώσεις για τους οργανωτές τους που ενδεχομένως να αφορούν κατηγορίες για κατάλυση συντάγματος, πολιτεύματος και ξεσηκωμό λαού.
Βέβαια το θέμα της Εθνοσυνέλευσης δεν είναι καινούργιο στην πολιτική σκηνή της χώρας μας. Υπάρχει πολιτικός φορέας που έχει συμμετάσχει πολλάκις σε Εθνικές και Ευρωπαϊκές εκλογές τα τελευταία χρόνια που το πρόγραμμά του έχει σαν κεντρικό φορέα διαχείρισης την διενέργεια Εθνοσυνέλευσης μέσω μιας καλά οργανωμένης και θεσμικά κατοχυρωμένης δομής.
Η Ελλήνων Συνέλευσις μέσω των τοπικών οργανισμών της, που αποτελούν νομικά κατοχυρωμένες οντότητες πολιτών αποτελεί την βάση της δημοκρατικής πολιτικής διακυβέρνησης και διαχείρισης του πλούτου του Έθνους μας. Μέσω άκρως δημοκρατικών διαδικασιών υπάρχουν συγκεκριμένα σώματα εκπροσώπησης των πολιτών στα πλαίσια μιας Εθνοσυνέλευσης που θα ακυρώσει όλα τα αντισυνταγματικά και παράνομα νομικά και θεσμικά πλαίσια που έχουν οδηγήσει την χώρα μας σε αυτή την αρνητική δημοσιονομική κατάσταση.
Κύριος εκφραστής της πολιτικής βούλησης αλλά και εκτελεστής των αποφάσεων του λαού θα είναι ο μόνος κυρίαρχος του Εθνικού πλούτου, ο απλός πολίτης. Μακριά από κόμματα και παρατάξεις αυτός θα είναι που θα διαχειρίζεται τους πολιτικούς θεσμούς και θα διασφαλίζει τις δημοκρατικές διαδικασίες και αξίες μέσω μιας πολύ καλά οργανωμένης αιρετής δομής χωρίς ασυλίες, κομματικές προστασίες και διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Μόνο λοιπόν ο φορέας Ελλήνων Συνέλευσις και ο εκλεγμένος πρόεδρος της Kος Αρτέμης Σώρρας μπορεί αποδεδειγμένα και νομικά κατοχυρωμένα να κάνει αναφορά σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση γιατί είναι και οι μόνοι που μπορούν να την εφαρμόσουν αναίμακτα και μέσω σύννομων νόμιμων διαδικασιών όπως εδώ και χρόνια έχουν αναφέρει στις προγραμματικές δηλώσεις τους.
Η απάντηση λοιπόν στην μητέρα που μακαρίζει την ώρα και την στιγμή που έφυγαν τα παιδιά της στο εξωτερικό αλλά και σε όλους αυτούς που παραμένουν στην χώρα μας πιστεύοντας σε ένα θαύμα – λύση για να αλλάξει κάτι στην πορεία για τον εκσυγχρονισμό των θεσμών και υποδομών της υπάρχει, αρκεί κάποιος να έχει το θάρρος να ξεφύγει από την πεπατημένη των κομματικών αποχρώσεων και να κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες προπαγάνδας και πολιτικής λάσπης που τα κατεστημένα και στρατευμένα ΜΜΕ επιβάλουν.
Ναι λοιπόν στην Συντακτική Εθνοσυνέλευση αλλά μέσω σοβαρών και νομικά κατοχυρωμένων διαδικασιών που δεν θα βάλουν την χώρα μας σε νέες περιπέτειες. Άλλωστε, ζούμε σε μια δύσκολη γειτονιά που εύκολα οι μεγάλες δυνάμεις και οι πολιτικές εγχώριες μαριονέτες τους μπορούν να την οδηγήσουν σε πολιτική εκτροπή και σε διακρατικές συγκρούσεις εφόσον δουν ότι τα συμφέροντα τους θίγονται.
Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν είναι να αντιμετωπίσουν μια ολοκληρωτική και νομικά κατοχυρωμένη πολιτική βούληση ενός λαού που συνολικά θα αποφασίσει να αλλάξει σελίδα στην πολιτική αντίληψη και δράση του αποκλείοντας από τον βίο του την υφιστάμενη κατεστημένη κομματική παθογένεια και τους θεσμούς που είναι υπεύθυνοι για όλη αυτή την αρνητικότητα και την ανέχεια.