Γράφει ο Χάρης Δαμίγος
Τον Ιούνιο του 1973 έκανε πρεμιέρα στο θέατρο μια παράσταση η οποία τάραξε τα νερά της τότε εποχής. Τα τάραξε όμως ή άνοιξε τις πόρτες των τσουνάμι; Εγώ λέω ότι περισσότερο τις άνοιξε κι εξηγώ. Πού να το περίμεναν οι τότε συντελεστές ότι ο τίτλος της παράστασης μετά από μερικά χρόνια θα γινόταν η επίσημη πολιτική θέση των εναλλασσόμενων διορισμένων κυβερνήσεων απέναντι στον πολίτη; Πού να το περίμεναν οι συντελεστές ότι η παράσταση (σάτιρα – κωμωδία) και τα όποια μηνύματα πέρναγαν μέσω αυτής θα τους έλυνε τα χέρια, έτσι, τόσο απλά;
Πού να το περίμεναν οι συντελεστές ότι ο κίνδυνος κι οι επιπτώσεις που πιθανώς θα αντιμετώπιζαν ανεβάζοντας την παράσταση, θα γινόταν το πρώτο μάθημα από τους πολιτικούς, ώστε να μην αντιμετωπίσουν ποτέ τους ίδιους κινδύνους από εμάς (ασυλία);
Η μαγική παράσταση έχει τον τίτλο “Το μεγάλο μας τσίρκο” τον οποίο θα προτείνω και για τίτλο του άρθρου. Δεν νομίζω να διαφωνήσει κανείς, ειδικά μετά από αυτά που θα σας παρουσιάσω στο άρθρο. Σπουδαίοι ηθοποιοί, τραγουδιστής, που σαν αυτόν δεν έχει υπάρξει άλλος, θεατρικός συγγραφέας, μοναδικός στο είδος του. Αυτοί ήταν οι βασικοί συντελεστές της μαγικής παράστασης.
Στη θέση των σπουδαίων ηθοποιών, βάλτε τους διαχρονικούς νάνους πολιτικούς, στον τραγουδιστή βάλτε τους κακόφωνους – ατάλαντους διορισμένους πρωθυπουργούς και στον θεατρικό συγγραφέα βάλτε τους ανύπαρκτους Προέδρους της (υποτιθέμενης) Δημοκρατίας μας. Εμείς οι απλοί πολίτες έχουμε μάθει να χαιρόμαστε και να νομίζουμε ότι η κάθε τέτοιου είδους παράσταση είναι γροθιά στο μαχαίρι, ότι θα φτάσουμε μέχρι το κόκαλο. Υπομένουμε όμως όλα αυτά που μας κάνουν και κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, θεωρώντας ότι κάτι θα αλλάξει. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να δούμε ότι αυτές οι παραστάσεις, κατά την άποψη μου, είναι ένα μάθημα για τους πολιτικούς μας στο πώς να μας χτυπήσουν περισσότερο, γιατί μέσω των παραστάσεων, μας αποκαλύπτεται ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Θα μου πείτε τώρα, “Καλά να μην ξαναγίνει καμμία παράσταση, να κάτσουμε στα αυγά μας;” ‘Οχι δεν το λέω έτσι…Απλά, πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτοί το βλέπουν διαφορετικά από εμάς και σίγουρα όχι για το όφελος μας.
Ανέβηκε η παράσταση το 1973 και τι κατάλαβαν οι πολιτικοί;
Ότι με θέατρο και σάτιρα, αυτοί θα ζουν εις βάρος μας.
Ότι με θέατρο και σάτιρα, θα μας έχουν ελεγχόμενους.
Ότι με θέατρο και σάτιρα, θα ξεπουλάνε την χώρα μας.
Ότι με θέατρο και σάτιρα, σαν καλοί ηθοποιοί, θα εκτελούν κατά γράμμα τις άνωθεν εντολές.
Η τεράστια ηθοποιός και συμμετέχων στην παράσταση Τζένη Καρέζη είπε «Έπρεπε να είναι κάτι σαν λαϊκό πανηγύρι και μέσα από τη σάτιρα, τον αυτοσαρκασμό, το γέλιο και το δάκρυ, να μιλήσουμε για τους καημούς και τα όνειρα της φυλής μας, για προδομένους αγώνες, για προδομένες ελπίδες… και πάνω απ’ όλα για ομορφιά. Για την ομορφιά αυτού του λαού, που δεν παύει ποτέ να αγωνίζεται, να προδίδεται, να πιστεύει και να συνεχίζει τον αγώνα του, διατηρώντας τις ρίζες του αναλλοίωτες αιώνες τώρα».
Βλέπετε αγαπητοί αναγνώστες ότι όλα αυτά που είπε η Καρέζη, οι νάνοι της πολιτικής (το διευκρινίζω γιατί κυκλοφορούν και τα νανογιλέκα, μην μπερδευτείτε) τα έκαναν πράξη… αλλά ανάποδα;
Δεν μας έχουν κάνει την Ελλάδα μας λαϊκό πανηγύρι με τις δηλώσεις τους και τις κινήσεις τους ακόμα και στην Ε.Ε;
Δεν αυτοσατιρίζονται, δεν αυτοσαρκάζονται με απώτερο σκοπό να κλαίμε από τα γέλια, ώστε να ξεχνιόμαστε και να μην μιλάμε για τους καημούς που μας έχουν προκαλέσει, αλλά και τα όνειρά μας που μας έχουν απαγορεύσει να έχουμε;
Δεν έχουν προδώσει όλους τους αγώνες που έκαναν κάποιοι πριν από εμάς, αλλά για εμάς; Δεν έχουν προδώσει τις ελπίδες μας βλέποντας υπουργούς να υποκλίνονται μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο μπροστά στον γείτονα σουλτάνο;
Τέλος, σε σχέση με την ομορφιά, για ποιά ομορφιά μιλάμε; Αυτή της φύσης την οποία καίνε για να μπουν ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά; Την ομορφιά αυτού του τόπου που την έχουν πότε καταπατήσει και πότε ξεπουλήσει;
Ποιά ομορφιά ακριβώς φίλοι και φίλες; Δυστυχώς Τζένη, δεν είσαι κοντά μας να δεις ότι η ομορφιά του λαού “προδόθηκε”, σταμάτησε να συνεχίζει τον αγώνα του (με την υπογραφή των μνημονίων) και τελικά αλλοιώθηκαν οι ρίζες του (μέσω του εποικισμού από τις ορδές αλλογενών παρανόμως εισερχομένων)
Έτσι λοιπόν, φτάνουμε στον Ιούνιο του 2024 που “το μεγάλο τσίρκο” κάνει άλλη μια παράσταση στις Ευρωεκλογές. Ο θίασος των πολιτικών κομμάτων που βλέποντας τα αποτελέσματα των εκλογών, μας παραμυθιάζει ότι δε συνέβει τίποτα, ότι όλοι είναι κερδισμένοι…
Δε συνέβει τίποτα, παρότι παραδέχθηκαν το ποσοστό της αποχής που σύμφωνα με το στημένο σενάριο άγγιξε το 60%;
Ούτε που κατάλαβαν ότι ο κόσμος τους γύρισε την πλάτη;
Ούτε που κατάλαβαν ότι ο κόσμος μπορεί να τους “έφτυσε”, ενώ αυτοί νομίζουν ότι βρέχει;
Κι ενώ δεν βρέχει καθόλου, βγαίνει ο γουρλής Πρωθυπουργός μας και δηλώνει στο Bloomberg ότι η Ν.Δ παραμένει η κυρίαρχη πολιτική δύναμη και το 28% είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό του 2ου και του 3ου κόμματος.
Ναι, εν μέρει έχει δίκιο, αφού το ποσοστό του, συγκρίνεται με το ποσοστό των άλλων κομμάτων που “πάτωσαν”.
Ξεκινάμε για τις αιτίες που τα κόμματα “πάτωσαν” και τις παραθέτω, πάντα, με γνώμονα τη δική μου οπτική.
Πρώτα – πρώτα, αρχίζουμε με τη Ν.Δ που δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για το λόγο που “πάτωσε”… το βιώνουμε στο πετσί μας! Ακρίβεια, παράλογοι φόροι, πρόστιμα, ανύπαρκτο κράτος δικαίου – ανύπαρκτο κράτος γενικότερα – ανύπαρκτες υπηρεσίες προς τον πολίτη, ανύπαρκτη ασφάλεια και η κοροϊδία μέσα στα μούτρα μας ότι “δεν είναι αυτό που νομίζετε” κι ότι όλοι ζούμε ονειρικά… “αρκεί τα αρνιά να είναι ελαφριά” είναι ελάχιστα από τα κατορθώματα του κυβερνώντος κόμματος που είδε τα ποσοστά του – ακόμα κι αυτά τα στημένα – να πέφτουν.
Συνεχίζουμε με το Πασοκ του οποίου ο αρχηγός, είναι τόσο μικρός που δεν μπορεί να επιπλεύσει στην πολιτική ούτε με μπρατσάκια, ούτε καν με βατραχοπέδιλα, οπότε το ποσοστό του κρίνεται λογικό και πολύ του είναι.
Στο ΚΚ€ είχαμε ευχάριστα νέα, αφού μετά από πολλά χρόνια, δεν κατάφεραν να γεμίσουν το Σύνταγμα, προδωμένοι ίσως οι σύντροφοι από τον Γενικό γραμματέα, ο οποίος εθεάθη σε ιμπεριαλιστική περιοχή της Αθήνας, μέσα σε καπιταλιστική καφετέρια να καπνίζει πούρο, όχι της συντρόφου χώρας Κούβας, αλλά αγνώστου προελεύσεως.
Τελευταίο άφησα τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Στέφανο, ο οποίος δέχθηκε τον μεγαλύτερο πόλεμο από όλους τους αρχηγούς. Ναι, καλά διαβάσατε. Ξέρετε ποιοί τον πολέμησαν; Οι εφοπλιστές!! Δεν μπορεί κύριε Στέφανε να δηλώνεις αυτοδημιούργητος εφοπλιστής και στο διαφημιστικό σου σποτ να ανοίγεις χαντάκια με τα χέρια σου στο χώμα, για να βάλεις και καλά μέσα τον σπόρο!
Έπρεπε να έχεις εργάτες κυρ-Στέφανε, αφού δηλώνεις εφοπλιστής. Άμα θες να είσαι αγρότης, δεν ανήκεις στον κλάδο μας και πάρε το μαύρο στις Ευρωεκλογές για την δυσφήμιση που μας έκανες.
Για τα υπόλοιπα κόμματα δεν λέω κάτι, γιατί είναι εκτός σεναρίου της παράστασης.
Πάμε στο δεύτερο μέρος της παράστασης τώρα, μετά το διάλειμμα, καλοκαίρι είναι, να δροσιστούμε γι’ αυτό που έρχεται. Πολλά πράγματα είναι σίγουρα, αλλά ένα από αυτά είναι αδιαμφισβήτητο. “Οι αριθμοί ποτέ δε λένε ψέματα”. “Ποτέ” όμως, αν δεν τους “μαγειρέψεις”… Τους μαγειρεύει η Singular Logic; Θα δείξει.
Η πρόσθεση είναι μια πολύ απλή μαθηματική πράξη, υπάρχει όμως και μια πιο πολύπλοκη που λέγεται “διαίρεση”.
Ας πάμε λοιπόν στην διαίρεση, για να δούμε ότι το ποσοστό 28% της Ν.Δ που μας δίνει η Singular στο 30-40% του εκλογικού σώματος είναι τελικά 10% άντε και λίγο παραπάνω περίπου. Δηλαδή, μας αποδεικνύεται ότι το 90% περίπου των ψηφοφόρων του γύρισαν την πλάτη. Για ποιά “κυρίαρχη πολιτική δύναμη μας μιλάει”;
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, σας απέδειξα ότι η παράσταση του 1973 ήταν ο οδηγός γι’ αυτό που ζούμε τώρα; Είχα δίκιο στην αρχή του άρθρου;
Και ενώ θα έπρεπε, αν είχε λίγο τσίπα, να παραιτηθεί σαν 1ος υπεύθυνος για την αποτυχία της πολιτικής σκηνής (αντιγράφοντας τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν) μαζί με τους άλλους ηθοποιούς, αυτοί συνεχίζουν κανονικά το έργο τους.
Ο κόσμος ευελπιστώ ότι έχει αδιαμφισβήτητα απαξιώσει όλα τα κόμματα, γιατί αυτό που έχει εισπράξει δεν είναι κάτι άλλο, εκτός από κοροϊδία και προδοσία. Βέβαια, ο διορισμένος Πρωθυπουργός μας είπε ότι “καταγράφηκε ένας βαθμός δυσαρέσκειας, καθώς πρέπει να αντιμετωπιστεί το αυξημένο κόστος διαβίωσης”.
Σώωωπα, σπουδαία διαπίστωση έκανες. Εμείς φταίμε γι’ αυτό, ή πρέπει να σου τελειώσουμε τη θητεία σου για να το συνειδητοποιήσεις κιόλας;
Δηλώνει δε ότι “Εκλεγήκαμε για να εφαρμόσουμε ένα επιθετικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για τα επόμενα 3 χρόνια θητείας μας κι αυτό πρέπει να κάνουμε”. Αλήθεια; Σοβαρά; Πότε βρε μας το είπες αυτό προεκλογικά, κι εμείς το δεχθήκαμε, σε ψηφίσαμε δαγκωτό και σου είπαμε: “Κυριάκο προχώρα σε θέλει όλη η χώρα”;
Αυτή την επίθεση εναντίον τους κατάλαβαν οι πολίτες και γι’ αυτό ¨τιμώρησαν” την κυβέρνηση και τα λοιπά αποκόμματα και τους παρακρατικούς μηχανισμούς με την αποχή. Ευελπιστώ να μην έγινε επειδή ήταν Ευρωεκλογές και στις Εθνικές έχουμε πάλι 41τακατο (του 50% του εκλογικού σώματος και πάλι… κάντε τους υπολογισμούς)
Ο πολίτης, πρέπει να αναζητήσει κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι που να μην τάζει λαγούς με πετραχήλια προεκλογικά και μετεκλογικά να βλέπουν χελώνες και πετραχήλια – φω μπιζού. Κάτι που να σταματήσει την συνεχιζόμενη δυναστευτική τους ακάθεκτη μνημονιακή πολιτική.
Κάνουμε όμως ένα τεράστιο λάθος και πέφτουμε μόνοι μας στην παγίδα. Αφήσαμε το 10% να κάνει κουμάντο στην ζωή μας και να αποφασίζει για εμάς. Η αποχή, δεν είναι τιμωρία για τα κόμματα, αυτοτιμωρία δική μας είναι!!
Η αποχή, αγαπητοί φίλοι και φίλες, πρέπει να γίνει ενεργοποίηση και συμμετοχή στα κοινά, συμμετοχή στην χάραξη της πολιτικής, συμμετοχή στη διαχείριση του πλούτου μας, συμμετοχή στις αποφάσεις για την ίδια μας την ζωή.
Μόνο έτσι θα αλλάξει όλο το σκηνικό που ζούμε σήμερα, γιατί έτσι όπως έχουν στημένη την παράσταση και 100% να πάει η αποχή, πάλι αυτοί θα βγάζουν θεατρικές κυβερνήσεις και θα συνεχίσουν να μας λένε ότι είναι η “Κυρίαρχη πολιτική δύναμη”.