Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Δημοσιεύθηκε στον Τύπο δημοσκόπηση της GPO για το star, σύμφωνα με την οποία η Νέα Δημοκρατία έχει προβάδισμα 20,3 μονάδων στην πρόθεση ψήφου και συγκεντρώνει ένα ποσοστό 32,5%, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα ακολουθούν με τα αντίστοιχα χαμηλότερα ποσοστά τους. Αναφέρθηκαν επίσης τα αποτελέσματα για τον δημοφιλέστερο πολιτικό αρχηγό, που ήταν φυσικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ στη δημοφιλία των υπουργών βρέθηκε πρώτος στις προτιμήσεις των πολιτών, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας.
Όσο για το έργο της Κυβέρνησης, το κρίνει θετικά και μάλλον θετικά το 41,7% των πολιτών ενώ το 57,6 το κρίνει αρνητικά και μάλλον αρνητικά.
Η δημοσίευση δημοσκοπικής έρευνας με τα συγκεκριμένα ερωτήματα, πριν καλά-καλά κλείσει χρόνος από την επανεκλογή της κυβέρνησης, δείχνει τη μεγάλη ανησυχία της για τις επερχόμενες ευρωεκλογές, αφού οι πολιτικές που ακολούθησε ήδη προκαλούν δυσφορία στους πολίτες, που την εκφράζουν με όποιο τρόπο και με κάθε μέσον μπορούν.
Όλη αυτή η δυσαρέσκεια και η υποβόσκουσα οργή της ελληνικής κοινωνίας αρχίζει να γίνεται απειλή για τις κυβερνητικές τακτικές, οι οποίες, αντί να λύνουν τα προβλήματα των πολιτών, προσθέτουν και άλλα και ολοένα και περισσότερες κοινωνικές ομάδες βλέπουν να θίγονται σοβαρά τα συμφέροντά τους.
Η Κυβέρνηση λοιπόν που δεν έχει κανένα απολύτως σκοπό να βελτιώσει την κατάσταση, επιλέγει μια κομβική χρονική στιγμή να δημοσιεύσει αποτελέσματα δημοσκόπησης, που την παρουσιάζουν ως “πρώτη” στις προτιμήσεις των πολιτών και μάλιστα με διψήφιο νούμερο. Είναι προφανές ότι επιχειρεί να πείσει, για το ότι διατηρεί την πρωτιά της μεταξύ των άλλων κομμάτων, παρά την παταγώδη αποτυχία της σε όλους τους τομείς.
Για την πρωτιά αυτή, όλοι εμείς οι πολίτες φυσικά αμφιβάλλουμε, εφόσον τα αποτελέσματα των εκλογών τα βγάζει μια ιδιωτική εταιρεία ξένων συμφερόντων, η γνωστή σε όλους μας Singular Logic και το κράτος μας δεν έχει τη δυνατότητα να ελέγξει, αν τα ποσοστά που δίνει η εταιρεία αυτή, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα!.
Μια κυβέρνηση με “πρωτιά”, δεν θα προκαλούσε τόση κοινωνική αναστάτωση σαν αυτή που παρατηρούμε σήμερα, με τόσες εργασιακές ομάδες να διαμαρτύρονται με όποιον τρόπο μπορούν για τις συνθήκες εργασίας τους, ενώ το κόστος ενέργειας και διαβίωσης αυξάνεται συνεχώς με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Τα ενοίκια έχουν αυξηθεί σε βαθμό που οι πολίτες δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν τη στέγη τους και απειλούνται συνεχώς με εξώσεις και οι πλειστηριασμοί, ακόμα και της πρώτης κατοικίας, εκτελούνται κανονικά, πετώντας στον δρόμο τους ιδιοκτήτες τους , επειδή δεν πλήρωσαν το δάνειό τους λόγω της φτωχοποίησης, στην οποία περιήλθαν από τις ανάλγητες οικονομικές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων.
Οι αγρότες είναι ήδη έτοιμοι να βγουν στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους, που είναι απαραίτητα για τη διατροφή όλων μας, με αποτέλεσμα να εντείνεται η επισιτιστική κρίση, αφού το κόστος αυτό μετακυλίεται στα σημεία πώλησης, αναγκάζοντας τους πολίτες, είτε να μην τα αγοράσουν, είτε να εξαντληθούν οικονομικά.
Τα Πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι ανάστατα με όλους αυτούς τους νόμους περί ιδιωτικοποιήσεώς τους και οι φοιτητές, που βρίσκονται αντιμέτωποι με το δίλημμα να πληρώνουν για την τριτοβάθμια εκπαίδευσή τους, επιβαρύνοντας τους γονείς τους με χρήματα, που δεν έχουν, ή να μείνουν εκτός Πανεπιστημίων, οργανώνουν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, αντιδρώντας έντονα, καθώς βλέπουν στην πράξη την ανατροπή της δωρεάν Παιδείας, που έστω και τυπικά ίσχυε μέχρι σήμερα.
Μέσα σ΄όλη αυτή την έκρυθμη κατάσταση, όλες οι κοινωνικές τάξεις πλήττονται στους τομείς που τους αφορούν, συνθέτοντας έτσι, ένα τοπίο εκρηκτικό και οδηγώντας σε μαζική εξέγερση και αυτά συμβαίνουν στην αρχή της τετραετούς Διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Η Κυβέρνηση επειδή μυρίζεται τον κίνδυνο της σοβαρής αυτής απειλής και των όσων πρόκειται να ακολουθήσουν στη συνέχεια, που θα είναι δύσκολο να μαζευτούν, επιλέγει να ανακοινώσει “δημοσκοπήσεις” που την παρουσιάζουν πρώτη επιχειρώντας να κατευνάσει, όπως υπολογίζει, τον θυμό των πολιτών και να αποσπάσει έτσι μια επιβεβαίωση για το ανύπαρκτο έργο της.
Ωστόσο και μέσα στη δημοσκοπική προσπάθειά της, η πλειοψηφία των πολιτών με ένα ποσοστό 57,6% εκφράστηκε αρνητικά για το έργο της.
Οι δημοσκοπήσεις διενεργούνται με σκοπό να διερευνηθούν οι τάσεις του κοινού, τι ακριβώς θέλει ο κόσμος και πού εντοπίζονται τα προβλήματά του, ώστε η παρούσα ή η μελλοντική κυβέρνηση να μπορέσει να τα επιλύσει.
Ο τρόπος όμως που διεξάγονται και οι ερωτήσεις που υποβάλλονται στον κόσμο, τις περισσότερες φορές τηλεφωνικά και με τυχαίες επιλογές ολιγάριθμων πολιτών, δεν είναι ο ενδεδειγμένος, για να εξασφαλίσει την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων.
Τα ποσοστά που συγκεντρώνουν από απαντήσεις 200 ή 300 ατόμων ή και 1000 όταν πρόκειται για πανελλαδικές, επιλεγμένων χωρίς κριτήρια, προβάλλονται με αναγωγή ως συνολικές προτιμήσεις ενός πληθυσμού 11 εκατομμυρίων ατόμων.
Τα ερωτηματολόγια που χρησιμοποιούνται για να απαντήσουν οι πολίτες δεν σημαίνουν τίποτα, η όλη μεθοδολογία είναι σαθρή και είμαστε μάρτυρες σ΄αυτό οι περισσότεροι από μας, αφού πολλές φορές έχουμε αναγκαστεί να κλείσουμε το τηλέφωνο σε δημοσκοπική εταιρεία, αγανακτώντας για τις στημένες ερωτήσεις τους, που σκοπό έχουν να εκμαιεύσουν τις απαντήσεις που θέλουν.
Εκτός από το κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση, κάθε κόμμα μπορεί να κάνει “δημοσκόπηση”, απευθυνόμενο, έναντι αμοιβής φυσικά, σε κάποια απο τις ιδιωτικές εταιρείες, που την αναλαμβάνει και να παρουσιάσει “αποτελέσματα” όπως συμφέρει το ίδιο. ‘Ετσι κάθε κομματικός σχηματισμός έχει τη δικό του δημοσκοπικό αποτέλεσμα που φυσικά είναι εντελώς διαφορετικό από των υπολοίπων .
Όλο αυτό το σύμπλεγμα ιδιωτικών εταιρειών δημοσκοπήσεων δεν ελέγχεται από κανένα κρατικό φορέα, παρά μόνο από τον ίδιο το σύλλογο των δημοσκοπικών εταιρειών, τον ΣΕΔΕΑ (Σύλλογος Εταιρειών Δημοσκοπήσεων και Έρευνας Αγοράς) που είναι φυσικά κι αυτός ιδιωτικός. Μέσα σ΄αυτό το ανεξέλεγκτο περιβάλλον λοιπόν, ο “εγκληματίας” ελέγχει τον ίδιο τον εαυτό του για το “έγκλημα”.
Επομένως, οι δημοσκοπήσεις δεν είναι το μέσον εκείνο που βοηθάει την κυβέρνηση και τα διάφορα κόμματα να σφυγμομετρήσουν την κοινή γνώμη, ώστε να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών, που προκύπτουν ανάμεσα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά αποδεικνύονται ένας πρώτης τάξεως μηχανισμός χειραγώγησής μας, με ψευτο-ερωτήματα, σε στημένα – κατά παραγγελία- ερωτηματολόγια και ανεξέλεγκτη λειτουργία.
Ας αναρωτηθούμε όλοι μας λοιπόν, αν χρειαζόμαστε χειραγώγηση για να διαμορφώνουμε τις απόψεις μας για να παίρνουμε τις αποφάσεις μας σε ένα πολίτευμα που χαρακτηρίζεται ως Δημοκρατία, αλλά δεν είναι.
Η πραγματική Δημοκρατία, δηλαδή το κρατείν του Δήμου, δε χρειάζεται καμία δημοσκόπηση, διότι ο ίδιος ο Δήμος είναι οι ίδιοι οι πολίτες. Επομένως, γνωρίζει τις ανάγκες τους, τις επιθυμίες τους, τις τάσεις τους και τις προτάσεις τους, για την ανέλιξη της ποιότητας ζωής τους και φροντίζει διαρκώς για την εκτελεστική εφαρμογή όλων των αποφάσεων τους, χωρίς κανένα ίδιον όφελος, χωρίς μεθοδεύσεις και χωρίς καμμία χειραγώγηση.