Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Μεγάλη ανησυχία δείχνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τα “επενδυτικά κενά” που διαπιστώνει στις χώρες της Ευρωζώνης και εν όψει και των προσεχών ευρωεκλογών φαίνεται να έχει βγει προς αναζήτηση κεφαλαίων για να τα καλύψει.
Η Ευρώπη επιδιώκει να αυξήσει τα έσοδά της, μέσω του ΦΠΑ που πληρώνουν οι πολίτες των κρατών-μελών της, εφόσον δεν παρουσιάζει κάποια άλλη δραστηριότητα που να της εξασφαλίζει πόρους. Βεβαίως, με τα χρήματα αυτά σκοπεύει να χρηματοδοτήσει την δική της ατζέντα, η οποία συμπεριλαμβάνει τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ανοικοδόμησή της, την κλιματική ενεργειακή μετάβαση, την ψηφιακή μετάβαση και πιθανές μελλοντικές υγειονομικές κρίσεις.
Στην ατζέντα της αυτή όμως δεν βλέπουμε να προβλέπεται το παραμικρό όφελος για τους πολίτες της, οι οποίοι και την χρηματοδοτούν ουσιαστικά.
Η Ένωση δίνει προτεραιότητα στην Ουκρανία, μια χώρα που βρίσκεται εκτός ΕΕ, χωρίς να νοιάζεται πρωτίστως για την ωφέλεια και την ευημερία των δικών της πολιτών, όπως είναι εξάλλου και ο σκοπός της ίδρυσής της.
Στον τομέα της κλιματικής ενεργειακής μετάβασης, οι πολίτες της Ένωσης, όχι μόνο δεν θα ωφεληθούν από τα κεφάλαια που αναζητά, αλλά θα υποστούν και μείωση των εισοδημάτων τους, αφού το ενεργειακό κόστος έχει φτάσει στα ύψη. Iδίως στην Ελλάδα, δεν υπάρχει καμία απολύτως ελάφρυνση στα τιμολόγια, ούτε προβλέπεται κάτι τέτοιο και κατά συνέπεια αυξάνεται ανάλογα και ο ΦΠΑ που πάλι προσφέρει στα έσοδα της Ε.Ε. με τον Ευρωπαίο πολίτη να ζημιώνεται συνεχώς.
Όσο για τις πιθανές υγιειονομικές κρίσεις που ανησυχούν την Ευρώπη, στην πρόσφατη κρίση της πανδημίας οι πολίτες πλήρωναν από την τσέπη τους τα απαραίτητα προφυλακτικά μέτρα για την προστασία τους, με το αντίστοιχο ΦΠΑ εννοείται, να γεμίζει πάλι μας στα ταμεία της Ένωσης.
Άρα δεν διαφαίνεται πουθενά μέχρι τώρα κανένα ενδιαφέρον εκ μέρους της Ενωσης για όλους εμάς, τους πολίτες της, αντιθέτως, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ότι ψάχνει κεφάλαια αποκλειστικά και μόνο για να φουσκώσει κι άλλο το δικό της πορτοφόλι της, αδειάζοντας το δικό μας!
Φυσικά, η Ε.Ε. δεν θα “πάρει τους δρόμους” αναζητώντας αυτά τα κεφάλαια και τους επενδυτές, διότι το έργο αυτό το έχει αναλάβει ο Τύπος, ο οποίος με στοχευμένα δημοσιεύματα καλλιεργεί το κλίμα και προετοιμάζει την κοινή γνώμη, όπως πάντα.
Δημοσιογραφικές εκτιμήσεις και η δεξαμενή σκέψης (think tank) Bruegel προβλέπουν μεγάλες “ανισορροπίες τρεχουσών συναλλαγών” με πλεονάσματα που μπορεί να φτάσουν το 10% του ΑΕΠ και να το ξεπεράσουν μελλοντικά.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση μετέτρεψε την ανισορροπία εμπορίου (εξαγωγών-εισαγωγών) σε ανισορροπία αποταμίευσης-επενδύσεων, δίνοντας ένα έρεισμα για συζητήσεις στη νεοσύστατη Διαδικασία Μακροοικονομικών Ανισορροπιών και από τότε, άρχισε επίσης να μιλά για τα “μεγάλα και τα επίμονα πλεονάσματα”, συνδέοντάς τα με τις αποταμιεύσεις και θεωρώντας τα “επιζήμια” για την οικονομία, επειδή δεν ευνοούν τις επενδύσεις.
Για να υλοποιηθούν, λοιπόν, όλα τα παραπάνω σχέδια, χρειάζονται επενδύσεις και κεφάλαια και προς το παρόν, οι επενδυτές προτιμούν να δραστηριοποιούνται εκτός ΕΕ, προφανώς γιατί βρίσκουν καλύτερους όρους. Δημιουργούν έτσι στην Ευρώπη τον “πονοκέφαλο” να βρει τρόπο να τους προσελκύσει και να τους κρατήσει εντός των συνόρων της.
Επειδή, οι επενδύσεις αυτές αφορούν παραγωγή προϊόντων με προστιθέμενη αξία, δηλαδή ΦΠΑ, τον βασικό οικονομικό πόρο για την Ευρωζώνη, είναι μεγάλη η αγωνία της, είτε να επαναπατρίσει επενδυτές, είτε να προσελκύσει νέους, εξετάζοντας από κάθε άποψη τις επενδυτικές ευκαιρίες, αντιμετωπίζοντας τα “ρυθμιστικά εμπόδια”, όπου υπάρχουν και δημιουργώντας καλύτερο πλαίσιο για μια ενιαία αγορά.
Οι αναλυτές ενθαρρύνουν την ΕΕ να διερευνήσει όλες τις πιθανές επιλογές ακόμη και να “αμοιβαιοποιηθεί μέρος των εθνικών προϋπολογισμών, ώστε να προβλεφθούν πιο αποτελεσματικές δαπάνες σε έργα που έχουν προστιθέμενη αξία στην ΕΕ”.
Αναφέρονται δε και σε ιδρύματα όπως η “Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων” και ο “Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας”, λέγοντας ότι αν “επαναπροσδιοριστούν”, θα δημιουργήσουν καλύτερα οικονομικά κίνητρα για την τόνωση του ιδιωτικού τομέα.
Εδώ προκύπτει το εξής ερώτημα: Γιατί άραγε οι ιδιώτες που θα επενδύσουν στην ΕΕ δεν βάζουν δικά τους κεφάλαια και χρειάζεται να παίρνουν δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και από τους Εθνικούς Προϋπολογισμούς, όπως μας ανακοινώνει, εμμέσως πλην σαφώς, η Ευρώπη;
Τα χρήματα αυτά έχουν καταβληθεί από τους Ευρωπαίους πολίτες, είναι δηλαδή δικά μας χρήματα και τώρα, όπως καταλαβαίνουμε, πρέπει να εγγυηθούμε και για την δανειοδότηση των νέων επενδυτών, για να στηθεί βαρειά βιομηχανία στην ΕΕ και να ικανοποιήσει έτσι η ίδια τα μεγαλεπήβολα σχέδια της.
Δεν αρκεί όμως μόνο η αφαίμαξη των ταμείων αυτών για να γίνουν ελκυστικές οι επενδύσεις κάθε είδους. Για να μειωθεί το κόστος παραγωγής, προφανώς χρειάζονται και φθηνά εργατικά χέρια. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, είτε θα τα εισάγουν με ευκολία, με τόσους μετανάστες που έχουν κατακλύσει τις ευρωπαϊκές χώρες, είτε θα μειώσουν τους μισθούς των Ευρωπαίων πολιτών τους, χωρίς να αποκλείεται να γίνουν και τα δύο ταυτόχρονα.
Ποιός λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να δει το παραμικρό όφελος από αυτό για τους πολίτες των κρατών-μελών, αφού θα έχουν μείωση των εισοδημάτων τους, ή θα περιοριστούν οι θέσεις εργασίας και θα οδηγηθούν στην ανεργία;
Όπως φαίνεται λοιπόν, αυτό που ενδιαφέρει την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μόνο να αυξήσει τα δικά της έσοδα από την προστιθέμενη αξία των προϊόντων και υπηρεσιών που θα προκύψουν, αδιαφορώντας εντελώς για τους Ευρωπαίους πολίτες και τις πραγματικές τους ανάγκες. Έχει δε, το θράσος να χρησιμοποιεί γι’αυτό τα χρήματά τους, που τόσα χρόνια κατέβαλαν μέσω των φόρων τους και συνεχίζουν φυσικά να καταβάλλουν.
Ενώ, για παράδειγμα, κάθε τόσο μας απειλούν με επισιτιστική κρίση, δεν επιλέγουν να επενδύσουν στην πρωτογενή αγροτική παραγωγή, που θα έλυνε αυτομάτως όλα τα προβλήματα των ελλείψεων και θα απομάκρυνε κάθε κίνδυνο, αλλά εστιάζουν στα οφέλη που θα έχουν οι δικές τους “τσέπες”, ρημάζοντας τις δικές μας και αναγκάζοντάς μας να πληρώνουμε πανάκριβα τα είδη διατροφής.
Αντί να αυξάνονται, ή έστω να παραμένουν σταθερές, οι επιδοτήσεις των αγροτών μειώνονται δραματικά και όπως αποδεικνύουν οι αριθμοί, το 2023 ήταν η χειρότερη χρονιά πληρωμών από την εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στη χώρα μας.
Όταν εφαρμόζονται παρόμοιες πολιτικές είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα επακολουθήσει “επισιτιστική κρίση”, πολλαπλασιάζοντας τα τόσα αδιέξοδα των πολιτών.
Και δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα. Στην Ελλάδα τουλάχιστον όπου ζούμε και διαβιώνουμε, άρα γνωρίζουμε πολύ καλά τα πράγματα, δεν υπάρχει ούτε Υγεία, ούτε Παιδεία, ούτε Συγκοινωνίες, ούτε Ασφάλεια σε κανένα επίπεδο, παρόλα αυτά, έχουμε έναν από τους υψηλότερους ΦΠΑ στην Ευρώπη!
Εφόσον η Ευρώπη δηλώνει σύμφωνα με το Bruegel ένα ΑΕΠ ύψους 18 τρισεκατομμυρίων ευρώ, για ποιό λόγο αναζητά και άλλα επιπλέον χρήματα για τις επενδύσεις που αφορούν αποκλειστικά τα δικά της συμφέροντα; Το ποσό των 18 τρις είναι ιλιγγιώδες και δεν υπάρχει καμία ανάγκη να χρησιμοποιεί τις “πλεονάζουσες αποταμιεύσεις”, όπως αποκαλούν οι αναλυτές της τα χρήματα των πολιτών.
Γιατί ποτέ καμία κυβέρνηση, ούτε και κανένας από τους αντιπροσώπους μας ευρωβουλευτές δεν ζήτησαν να ελέγξουν, με ποιον τρόπο οι Ευρωπαίοι ηγέτες διαχειρίζονται αυτά τα χρήματα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα, αποδεικνύοντας έτσι με τη συμπεριφορά τους, ότι όχι μόνο δεν μας σέβονται, αλλά μας έχουν μετατρέψει σε φοροδοτικές μηχανές;
Αυτά είναι εύλογα ερωτήματα που χρήζουν άμεσης απάντησης…
Επειδή οι ευρωεκλογές είναι μπροστά μας, έχουμε όλοι την υποχρέωση να ασχοληθούμε σοβαρά, να ερευνήσουμε προσεκτικά και να δώσουμε την ψήφο μας σ΄εκείνους τους υποψήφιους Ευρωβουλευτές που με αμιγώς Ελληνική συνείδηση και με ισχυρή πολιτική βούληση είναι αποφασισμένοι να ασκήσουν εξονυχιστικό έλεγχο για όλα τα ποσά που έχουμε πληρώσει στην Ευρώπη…Να απαιτήσουν να μάθουμε και εμείς με κάθε λεπτομέρεια και διαφάνεια, πού πήγαν τα χρήματά μας, τα οποία ανέρχονται πλέον σε τρις, καθώς και να ζητήσουν ευθύνες και παραδειγματική τιμωρία, αν χρειαστεί, για όσους κριθούν ένοχοι!
Να κάνουμε επιτέλους ένα “ταμείο” σύμφωνα με το απόλυτο δικαίωμά μας, ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Η τελική επιλογή θα είναι των Ελλήνων πολιτών, όταν αυτοί βρεθούν μπροστά στις κάλπες…