Την απόκτηση της εταιρείας Κωτσόβολος έναντι ποσού 200 εκατομμυρίων ευρώ ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες η ΔΕΗ, τονίζοντας ότι αυτή αποτελεί μία ακόμη ένδειξη της ταχύτητας μετασχηματισμού της, ενώ διευκρινίζεται ότι η εξαγορά αυτή θα χρηματοδοτηθεί μέσω ιδίων κεφαλαίων.
Να σημειωθεί πως η λειτουργική κερδοφορία της ΔΕΗ για το έτος 2023 αναμένεται να προσεγγίσει το 1,2 δις ευρώ! Κι αυτό μέσα σε ένα περιβάλλον άκρως ανταγωνιστικό, αφού πλέον υπάρχουν πολλές εταιρείες παροχής ενέργειας, σε αντίθεση με τη μονοπωλιακή λειτουργία πριν την ιδιωτικοποίησή της, όπου η εταιρία παρουσιάζονταν ως ζημιογόνα για την εθνική οικονομία!!!
Κάτι αντίστοιχο βέβαια συνέβη και με την ΕΥΔΑΠ, τον ΟΤΕ και πολλές άλλες εταιρείες που χαρακτηρίζονταν μέχρι πρότινος ως εταιρείες δημοσίου συμφέροντος. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 το νερό, η ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες έπαψαν να θεωρούνται δημόσια αγαθά! Με τις ευλογίες της Ε.Ε κατηφόρισαν προς τη Σοφοκλέους κι έτσι σιγά σιγά, με τη συνενοχή όλων των κυβερνήσεων, της Βουλής αλλά και μεγάλου μέρους των Ελλήνων πολιτών, ιδιωτικοποιήθηκαν. Βλέπετε το όνειρο του εύκολου πλουτισμού μέσα από το χρηματιστήριο, όχι μόνο δεν άφησε τους πολίτες να δουν το πρόβλημα, αλλά τους ώθησε πολλές φορές να επικροτούν το ξεπούλημα και την ιδιωτικοποίηση. Κάθε φορά που ανακοινωνόταν, πως ένα πακέτο των μετοχών των εταιρειών αυτών θα ιδιωτικοποιηθεί, η τιμή των μετοχών ανέβαινε, ανεβάζοντας συγχρόνως και τη λίμπιντο των «μικροεπενδυτών». Στο τέλος βέβαια, το όνειρο του χρηματιστηρίου έγινε εφιάλτης, ήταν όμως πολύ αργά…
Ως Ανώνυμες Εταιρείες πλέον, οι πρώην εταιρείες δημοσίου συμφέροντος, αποσκοπούν αποκλειστικά στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κερδοφορία, προς όφελος των μετόχων τους, αψηφώντας τις ανάγκες των πολιτών, που τώρα αντιμετωπίζονται απλά ως πελάτες.
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από την ανακοίνωση της ΔΕΗ σε σχέση με την εξαγορά της Κωτσόβολος ΑΕ, που αναφέρει ότι ένας από τους τρεις πυλώνες του επιχειρησιακού της σχεδιασμού είναι η «πελατοκεντρικότητα». Νέα εποχή νέα ορολογία…
Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί, είναι, αν οι Έλληνες έχουν αντιληφθεί ακόμη και τώρα, ότι αντιμετωπίζονται όχι ως πολίτες, αλλά ως πελάτες. Κι όχι μόνο από τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ ή τον ΟΤΕ, αλλά κυρίως από το κομματοκρατικό καθεστώς που διαχειρίζεται τη ζωή τους. Ένα καθεστώς που εδώ και πολλές δεκαετίες έπαψε να λειτουργεί προς όφελος των πολιτών και λειτουργεί ως dealer κάποιων μεγάλων ξένων και εγχώριων συμφερόντων. Μια ματιά όμως στα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών και το ερώτημα χαρακτηρίζεται αυτομάτως ρητορικό.
Βέβαια, είναι αλήθεια πως υπάρχουν ακόμη και σήμερα πολιτικές φωνές που διατυμπανίζουν πως το νερό, η ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες δεν είναι προϊόντα κερδοφορίας, αλλά δημόσια αγαθά. Φωνές, που αν και δυνατές, καλύπτονται από τη βοή που προκαλεί η τηλεόραση, που παίζει στη διαπασών παιχνίδια αποχαύνωσης και δακρύβρεχτα σήριαλ. Φωνές που για να τις ακούσεις, πρέπει να έχεις τη δύναμη να σβήσεις την τηλεόραση…
Δημήτρης Αλαμπάνος – εκπαιδευτικός