Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Αφορμή για το παρόν άρθρο στάθηκε η δήλωση ευρωπαίου ηγέτη που έπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου: «Έχουμε γίνει πρωταγωνιστής στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η χώρα μας εισηγήθηκε λύσεις που κατέληξαν σε πρακτικές συγκλίσεις…».
Διαβάζοντας πιο προσεκτικά το ρεπορτάζ και βλέποντας τη φωτογραφία του συγκεκριμένου ηγέτη που με στόμφο δήλωσε τα παραπάνω, έμεινα άναυδος. Δεν είναι ο Γερμανός καγκελάριος, ούτε καν ο Γάλλος πρόεδρος που δίνει τα εύσημα στη χώρα του. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο αλλά και αστείο συνάμα, η παραπάνω δήλωση ανήκει στον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη!
Είναι η στιγμή που αναρωτήθηκα μήπως ζω σε άλλη χώρα από αυτή που περιγράφει ο Έλληνας πρωθυπουργός. Γιατί στη δική μου χώρα, τα χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη έμελλε να είναι ίσως τα χειρότερα της μεταπολίτευσης. Και δεν αναφέρομαι στην υγειονομική κρίση με τις ολέθριες κοινωνικές και οικονομικές της συνέπειες. Αναφέρομαι στα έργα του πρωθυπουργού και των επιτελείων του. Θα ξεκινήσω με την επικαιρότητα.
Οι αγρότες δυσαρεστημένοι κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους συμβαδίζοντας με τους ευρωπαίους συναδέλφους τους. Είναι πασιφανές ότι τόσο η Κοινή Αγροτική Πολιτική που με κάθε ευκαιρία παινεύει ο πρωθυπουργός, όσο και η εγχώρια πολιτική, οδήγησαν στο τέλμα την πάλαι ποτέ βαριά βιομηχανία της χώρας γεωργία – κτηνοτροφία.
Οι φοιτητές γενικεύουν τις καταλήψεις στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, διαμαρτυρόμενοι τόσο για το δυσοίωνο κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην εγχώρια αγορά εργασίας, όσο και για την απόφαση της κυβέρνησης να καταπατήσει για άλλη μια φορά το Σύνταγμα (άρθρο 16) και να προχωρήσει στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων (μη κρατικά τα αποκαλεί για ευνόητους λόγους).
Οι δικηγόροι συνεχίζουν την αποχή από τα δικαστήρια, διαμαρτυρόμενοι για το φορολογικό νομοσχέδιο Μητσοτάκη. Το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο να λιμνάζουν για καιρό δικαστικές υποθέσεις που εκκρεμούν με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά και να δυσκολεύεται πολύ κάθε νομική προσπάθεια απλών Ελλήνων πολιτών να σώσουν τα σπίτια τους από τα ξένα (;;) funds, που εκμεταλλευόμενα την πολιτική των κυβερνήσεων Μητσοτάκη, σαν κοράκια έχουν πέσει να καταβροχθίσουν ό,τι απόμεινε από την περιουσία των μικρομεσαίων Ελλήνων.
Μην ξεχνάμε ότι έχει προηγηθεί το αντεθνικό νομοθέτημα του πρωθυπουργού “χρυσή βίζα” με το οποίο βάφτισε επένδυση την μεταβίβαση σε χέρια επήλυδων της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων. Αυτό, σε συνδυασμό με το ξεπούλημα της εθνικής μας περιουσίας, για το οποίο φροντίζει σύμφωνα με δικές του δηλώσεις ο ίδιος ο πρωθυπουργός, σίγουρα δε συνάδει με το εθνικό συμφέρον της χώρας της οποίας ηγείται. Ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για το αρνητικό ποσοστό γεννήσεων όλων των εποχών στη χώρα μας, καθίσταται και άκρως επικίνδυνο για την εθνική μας ασφάλεια.
Την εθνική ασφάλεια της χώρας, την οποία θυμήθηκε βέβαια και επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του όταν πιάστηκαν στα πράσα να υποκλέπτουν και να παρακολουθούν τις τηλεφωνικές συνομιλίες ελλήνων πολιτών!
Οι στρατιωτικοί μας και δη αυτοί που υπηρετούν στο ναυτικό, παραιτούνται μαζικά αφού σύμφωνα με δηλώσεις του συνδικαλιστικού τους οργάνου, είναι πλέον υποτιμητικό και ασύμφορο να ρισκάρουν τη ζωή τους για να προστατεύσουν τα συμφέροντα ξένων εταιριών και Ελλήνων εφοπλιστών. Μιας και αναφερθήκαμε στο στράτευμα με τη μισθολογική (και όχι μόνο) υποβάθμιση των στελεχών του, θα υπενθυμίσω σε αντιδιαστολή, την κατασπατάληση χρημάτων με την πρόσφατη υπερτιμημένη – σύμφωνα με ειδικούς αναλυτές – αγορά των F35.
Κι όλα αυτά με την πραγματική οικονομία να πηγαίνει τρέχοντας κατά διαβόλου. Η ακρίβεια έχει γονατίσει την αγορά, τα λουκέτα σωρηδόν, με την ακριβότερη στην Ευρώπη τιμή Ενέργειας και τους χαμηλότερους μισθούς, να ανεβάζουν κατακόρυφα το κόστος διαβίωσης δίνοντας τη χαριστική βολή σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Αποτέλεσμα, ο πρωθυπουργός που κομπάζει για τα κατορθώματα της κυβέρνησής του, να καταφεύγει στην πολιτική των επιδομάτων. Market pass και fuel pass τα λένε σήμερα, δελτία τροφίμων και καυσίμων τα έλεγε παλιά ο παππούς μου!
Η Διάλυση της Δημόσιας Υγείας και των κρατικών νοσοκομείων προς όφελος των ιδιωτικών, η νομιμοποίηση της πρακτικής «φακελάκι στο γιατρό», η παραδειγματική τιμωρία γιατρών και νοσηλευτών που δεν εμβολιάστηκαν με το ζόρι και η σκανδαλώδης αρχειοθέτηση υποθέσεων τύπου Novartis, συνιστούν περιληπτικά την πολιτική Μητσοτάκη στο νευραλγικό χώρο της Υγείας.
Τονίζοντας τις πρόσφατες διεθνείς έρευνες που ανέδειξαν τη χώρα μας σε ευρωπαίο ουραγό στις αντίστοιχες λίστες περί κράτους Δικαίου και ελευθεροτυπίας, θα κλείσω τη σύντομη αυτή αναφορά μου στα μέχρι τώρα κατορθώματα των κυβερνήσεων Μητσοτάκη, υπενθυμίζοντας τους νεκρούς των Τεμπών (παρά τις διαβεβαιώσεις υπουργών για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων της χώρας) τις χιλιάδες καμένων στρεμμάτων από τις πυρκαγιές, τους εγκλωβισμένους οδηγούς λόγω χιονιού στις μεγάλες οδικές αρτηρίες της χώρας και τις πλημμυρισμένες εκτάσεις στη Θεσσαλία μετά τις φθινοπωρινές καταιγίδες.
Δε θα ήθελα όμως με τίποτα να αδικήσω τον κύριο Μητσοτάκη, που κατατάσσει εαυτόν και κυβέρνηση στους leaders της Ευρώπης. Θα του δώσω τα εύσημα για την άψογη λειτουργία του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης μέσω του 112, αφού εξαιτίας της αποδεδειγμένης ανικανότητας της κυβέρνησής του στην προληπτική αντιμετώπιση επικίνδυνων καιρικών φαινομένων, με την πρώτη ψιχάλα βροχής και την πρώτη μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας, μας προτρέπει να μείνουμε σπίτι. Εύγε κύριε Μητσοτάκη!