Γράφει η Ελένη Νιάρχου
Μετά τις κινητοποιήσεις των αγροτών που ανάγκασαν την Ευρωπαϊκή Ένωση να προβεί σε αναθεώρηση της ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε τον νόμο σχετικά με την αποκατάσταση της φύσης. Ο νόμος αυτός αποτελεί κομμάτι της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας για το περιβάλλον. Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν να εισαγάγουν μέτρα αποκατάστασης στο 1/5 του εδάφους και της θάλασσάς τους μέχρι το 2030.
Μάλιστα, μετά την ψηφοφορία ο εισηγητής του νομοσχεδίου, César Luena (Σοσιαλιστές, Ισπανία) δήλωσε: «Σήμερα είναι μια σημαντική ημέρα για την Ευρώπη, καθώς περνάμε από την προστασία και τη διατήρηση της φύσης στην αποκατάστασή της. Η νέα νομοθεσία θα μας βοηθήσει επίσης να εκπληρώσουμε πολλές από τις διεθνείς περιβαλλοντικές μας δεσμεύσεις. Ο κανονισμός θα αποκαταστήσει υποβαθμισμένα οικοσυστήματα με σεβασμό στον γεωργικό τομέα, παρέχοντας ευελιξία στα κράτη μέλη. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους επιστήμονες που μας παρείχαν τα επιστημονικά στοιχεία διαψεύδοντας όσους αρνούνται την κλιματική αλλαγή, καθώς και τους νέους ανθρώπους που μας υπενθυμίζουν ότι δεν υπάρχει ούτε πλανήτης Β ούτε σχέδιο Β».
Όμως, παρά τις υποσχέσεις του Luena πως ο νέος νόμος θα σεβαστεί τον γεωργικό τομέα και το περιβάλλον, οι ευρωπαίοι αγρότες συνεχίζουν να διαμαρτύρονται μεταξύ άλλων για τις πράσινες πολιτικές της ΕΕ. Να σημειώσουμε πως ακόμα δεν έχει δημοσιευθεί το πλήρες περιεχόμενο το νόμου ‘’για την αποκατάσταση της φύσης’’, γεγονός που δημιουργεί απορία για τις αντιδράσεις των αγροτών. Εφόσον δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς ψηφίστηκε, γιατί διαμαρτυρόμαστε;
Μήπως γιατί ‘’όποιος έχει καεί απο το χυλό φυσάει και το γιαούρτι’’; Να θυμηθούμε ότι ο φαινομενικός στόχος της ΚΑΠ είναι οι ριζικές αλλαγές στον τρόπο παραγωγής των αγροτικών προϊόντων για την προστασία του περιβάλλοντος, στο οποίο υποτίθεται πως στοχεύει και ο νέος νόμος περί αποκατάστασης της φύσης. Και αφού κανείς δεν μας έχει διευκρινίσει τι ακριβώς σημαίνει αυτό, δηλαδή με ποιους τρόπους ο νόμος αυτός θα πετύχει τον στόχο του, μπορούμε εύλογα να σκεφτούμε ότι προσπαθούν να χαράξουν παρόμοια πολιτική από άλλη οδό.
Διοτι με την εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής το κόστος για το περιβαλλον, τα τροφιμα, τον άνθρωπο και την οικονομία του παραμένει ακόμα ανυπολόγιστο, κάτι που γνωρίζουν απο πρώτο χέρι οι αγρότες της Ενωσης. Ήταν οι πρώτοι που διαπίστωσαν τα τραγικά αποτελέσματα από την επιβολή της χρήσης υβριδικών σπόρων που έχουν αλλοιώσει τα αγροτικά προϊόντα, από τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα που δεν είναι συμβατά με το περιβάλλον και δημιουργούν προβλήματα στο χώμα και στον υδροφόρο ορίζοντα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση με την ΚΑΠ, αποδείχθηκε πως, αφενός αδιαφορεί για τις επιπτώσεις των πολιτικών της στο σύνολο και αφετέρου επιτρέπει στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες να κινηθούν σε οποιαδήποτε κατεύθυνση τους εξυπηρετεί, ώστε να έχουν το μονοπώλιο, δημιουργώντας τις προδιαγραφές για χρήση συγκεκριμένων προϊόντων στον πρωτογενή τομέα, ακόμα και αν αυτά είναι ενάντια στην φυσιολογία ανθρώπου και περιβάλλοντος.
Σήμερα με τα λίγα που γνωρίζουμε για τον νέο περιβαλλοντικο νόμο ( όπως έγινε και στην περίπτωση της ΚΑ) δεν γίνεται πουθενά αναφορά για τους πραγματικούς λόγους που το περιβάλλον μας έχει υποστεί τόσο μεγάλη φθορά. Δεν γίνεται πουθενά αναφορά για τις περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις από τα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες, ούτε από τις φωτιές που κατακαίνε τον πλανήτη.
Ο τίτλος του νόμου του Ευρωκοινοβουλίου δείχνει ότι, ίσως, η Ε.Ε. έχει αντιληφθεί πως η φύση έχει υποστεί αλλοίωση και, φυσικά, ότι πρέπει να προβούμε στην αποκατάστασή της. Το θέμα, όμως, είναι ότι θα πρέπει να οριστεί ο τρόπος με τον οποίο συνέβη η αλλοίωση και εκεί ακριβώς θα μας δοθεί και η λύση για την αποκατάσταση.
Η φύση εξαρτάται από αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ειδών και των τόπων των οποίων ζουν, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Είναι μία λεπτή ισορροπία που διασφαλίζει ένα υγιές περιβάλλον, όταν αυτές οι αλληλεπιδράσεις κινούνται στα πλαίσια του φυσικού, δηλαδή στους κανόνες τους οποίους η δημιουργία από την αρχή έχει θέσει για όλες τις καταστάσεις, τις περιοχές, τα είδη και τον άνθρωπο. Όταν η φύση χάνει την ισορροπία της, τα οικοσυστήματα αλλοιώνονται με αποτέλεσμα να μην μπορούν να παράγουν τις ζωτικές υπηρεσίες που είναι απαραίτητες για τον άνθρωπο όπως τροφή, οξυγόνο, φυσικοί πόροι κλπ. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που ο πρωτογενής τομέας αποτελεί το θεμέλιο της παγκόσμιας οικονομίας, αφού πάνω από το 50% της παγκόσμιας οικονομίας αφορά προϊόντα που απλόχερα και εντελώς δωρεάν μας παρέχει η φύση. Βιοτεχνία, βιομηχανία, οικοδομικές δραστηριότητες, τουρισμός, γεωργία, ιατρική όλα εξαρτώνται από τα υλικά που παίρνουμε από την φύση.
Τι, λοιπόν, κάνουμε λάθος, εμείς οι άνθρωποι, από την διαχείριση του φυσικού μας περιβάλλοντος ώστε να μας φαίνονται οι υπηρεσίες του ανίκανες και ελλιπείς για να μας θρέψουν; Τι κάνουμε λάθος ώστε να βιώνουμε υψηλές θερμοκρασίες ή πλημμύρες που πολλές φορές μας οδηγούν και στον θάνατο; Τι κάνουμε λάθος ώστε να πρέπει να εφαρμόσουμε νόμους για την αποκατάσταση της φύσης;
Οι φυσικοί πόροι είναι εκεί από πάντα και θα είναι για πάντα. Η διαδικασία που εκτελείται για την διαχείριση τους είναι ελλιπής και καταστροφική. Το μόνο που χρειάζεται να προσέξουμε είναι ποιους αφήνουμε να αποφασίζουν για τον πλανήτη, ο οποίος πριν τις δικές μας αφύσικες παρεμβάσεις και παρεμβολές, τόσο φιλικά υπηρετούσε τον άνθρωπο.
Όλες οι αποφάσεις έρχονται τελικά από τις μεγάλες συμβάσεις, όπως συμβαίνει και με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι σημαντικό να επικεντρωθούμε εκεί. Πρέπει να δίνουμε μεγάλη σημασία σε αυτό που ανακοινώνεται από την Ευρώπη και εμείς οφείλουμε να το εφαρμόζουμε ως κράτος. Δεν πρέπει να αφήνουμε τις παράλογες προτάσεις της Ευρώπης να προχωρήσουν και να καταλήξουν σε νόμο. Αυτό επιτάσσει το καθήκον μας ως Ελλάδα, όχι μόνο γιατί η Ελλάδα γέννησε την Ευρώπη αλλά πρωτίστως γιατί η Ελλάδα ήταν ανέκαθεν ο θεματοφύλακας της ανθρωπότητας…
Τα βλέμματα όλα στραμμένα προς την Ευρώπη λοιπόν …