Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Η κ. Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου μετέβη πρόσφατα στο Στρασβούργο, την έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης, για “μυστικές” συναντήσεις και διαπραγματεύσεις, ενώ το γεγονός της επίσκεψης, έμεινε μακριά από τα έντονα φώτα της δημοσιότητας.
Το ταξίδι της Yφυπουργού και οι επαφές της, αφορούσαν το ζήτημα της αναγνώρισης τοπικών μουσουλμανικών σωματείων της Θράκης ως “τουρκικών”. Το εν λόγω θέμα, είχε ήδη κριθεί στο ανώτερο δυνατό δικαστικό επίπεδο της χώρας μας, με ομόφωνη απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία απέρριψε το αίτημα παρόμοιων σωματείων να αναγνωριστούν ως “τουρκικά”.
Με λίγα λόγια λοιπόν, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο “τραβάει το αυτί” στην Ελλάδα, σαν να ήταν κανένα μαθητούδι και την σέρνει ξανά σε συζητήσεις και διαπραγματεύσεις για ένα τόσο σοβαρό εθνικό ζήτημα, το οποίο είχε ήδη τελεσιδικήσει στη χώρα μας.
Βέβαια, γιατί η κα Παπαδοπούλου πήγε μόνη της στο Στρασβούργο για να διαπραγματευτεί μια τόσο σοβαρή εθνική υπόθεση, είναι κάτι που πραγματικά μας κάνει να απορούμε. Σίγουρα δεν κινήθηκε αυτοβούλως, το Πρωθυπουργικό Γραφείο του «Επιτελικού Κράτους» της έδωσε την άδεια- ‘’εντολή’’ να παρακάμψει ένα σωρό θεσμούς, που έχουν υπο την ευθύνη τους την διαχείριση αυτών των θεμάτων.
Γιατί προσπεράσαμε, λοιπόν,τόσο το Υπουργείο Δικαιοσύνης όσο και το Υπουργείο Εξωτερικών; Γιατί στείλαμε ΕΝΑΝ άνθρωπο να διαπραγματευτεί ένα τόσο μείζονος σημασίας ζήτημα; Εμείς, έναν μόνο λόγο μπορούμε να σκεφτούμε… Διότι η Κυβέρνηση δεν θέλει να πάρει ανοιχτά την ευθύνη για το αποτέλεσμα των συζητήσεων.
‘’Ποιες είναι αυτές οι περιβόητες συζητήσεις;’’ θα ρωτούσε κάποιος. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, αφού έψαξε, βρήκε έναν πλάγιο τρόπο για την αναγνώριση των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Θράκη ως τουρκική μειονότητα! Έτσι, η Ευρώπη ‘’προτείνει’’ την δημιουργία σωματείων , τα οποία, άκουσον άκουσον, θα αυτοαναγνωρίζονται! Δηλαδή, όποιου του ”καπνίσει” -κατά τη λαϊκή έκφραση – θα βρίσκει και μερικούς άλλους, θα δημιουργεί ένα σωματείο με όποιον καταστατικό σκοπό θέλει, το οποίο μετά θα αποκτά νομική υπόσταση άμεσα, χωρίς να απαιτείται απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Απ΄ ότι καταλαβαίνουμε, γίνονται πολύ επικίνδυνα τα πράγματα! Από την μια, η Τουρκία απαιτεί συνεχώς, η Ευρώπη προτείνει λύσεις, που εξυπηρετούν μόνο την γείτονα και η Ελλάδα ακολουθεί χωρίς καμία αντίσταση.
Ακόμη και αν δεχτούμε, ότι στην συγκεκριμένη ατζέντα συζητήσεων, η ‘’ελληνική πλευρά’’ συμμετείχε ως ένδειξη καλής θέλησης, ότι δεν είχε καταλάβει τίποτα, γιατί δεν αντέδρασε όταν το έμαθε, γιατί δεν έβγαλε κραυγή διαμαρτυρίας ως όφειλε, γιατί δε “χάλασε τον κόσμο, αλλά προτίμησε να μη βγάλει ούτε κιχ;
Στην προκειμένη περίπτωση, εάν δημιουργηθεί ένα σωματείο και αναγνωριστεί ως τουρκικό, αυτομάτως η περιοχή θα γεμίσει με ολιγάριθμα “τουρκικά σωματεία”, προωθώντας έμμεσα την κατάργηση της Συνθήκης της Λωζάνης και τη “de jure” (δηλαδή από τον νόμο) αναγνώριση τουρκικής μειονότητας στη Θράκη.
Βαφτίζοντας λοιπόν “Τούρκους” τους Έλληνες μουσουλμάνους, “ μπαίνει χέρι” στα ελληνικά δίκαια και κεκτημένα, εφόσον η έμμεση αναγνώριση τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, συνεπάγεται αναγνώριση της τουρκικής γλώσσας ως δεύτερη επίσημη στο ελληνικό κράτος, την καθιέρωση τουρκικών τοπωνυμίων στην ελληνική επικράτεια και την εδραίωση της τουρκικής ταυτότητας. Κατόπιν το μόνο που μένει είναι η Τουρκία να διεκδικήσει και τα εδάφη στη Θράκη που κατοικούνται δήθεν από Τούρκους. Με άλλα λόγια, σε λίγο καιρό ο Ερντογάν θα διεκδικεί ολόκληρη τη Θράκη, ως “Τουρκική”.
Ενδεχομένως και άλλες γειτονικές χώρες να ακολουθήσουν την ίδια οδό. Με την τεχνική – «δούρειο ίππο»- των αυτοαναγνωρισμένων σωματείων, δεν αποκλείεται να δούμε σε λίγο καιρό και “αλβανική μειονότητα” στην Ήπειρο, ή “βουλγαρική μειονότητα” στη Μακεδονία, οι οποίες θα απαιτούν κι αυτές εδαφικά και κληρονομικά δικαιώματα, η κάθε μια για λογαριασμό της.
Όμως, μόνοι μας ‘’ανοίξαμε τα μάτια’’ στην Ευρώπη και σε όλους όσους εποφθαλμιούν κομμάτια της χώρας μας. Μερικούς μήνες πριν, η Ελληνική Δικαιοσύνη αναγνώρισε το “κέντρο μακεδονικής γλώσσας”, δηλαδή έδωσε άδεια λειτουργίας σε ένα σωματείο που πραγματεύεται την σκοπιανή γλώσσα, να την βαφτίσει ‘’Μακεδονική’’… ενισχύοντας την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών και ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα για την παράδοση των δικαιωμάτων της Μακεδονίας.
Ανοίγει σιγά-σιγά ο ασκός του Αιόλου, γιατί μην ξεχνάμε έχουμε πολλά ανοιχτά μέτωπα στα εξωτερικά μας θέματα: Αιγαίο, Κύπρος, Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος… και σίγουρα με την ακολουθούμενη πολιτική πρακτική, θα ξυπνήσουμε μια μέρα και κυριολεκτικά θα έχουμε χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μας.
Αυτό αποδεικνύουν τα γεγονότα. Γινόμαστε θεατές της απώλειας, στην πράξη πλέον, της Εθνικής μας Κυριαρχίας και των εδαφών της Ιερής μας Γης. Είναι τραγικό να παρακολουθούμε τους ίδιους μας τους θεσμούς να παραδίδουν γη και ύδωρ σε όποιον τα ζητήσει, αντί να προστατεύουν τα εδαφικά μας δικαιώματα, σεβόμενοι τη χώρα, όπου ζουν και οι ίδιοι.
Φυσικά σε ένα πραγματικό Κράτος που σέβεται τους πολίτες του και την ίδια του την υπόσταση, τίποτα από τα παραπάνω δεν θα ήταν δυνατόν να συμβεί. Ιδίως για τα κρίσιμα εθνικά θέματα κατοχυρωμένα με εγχώριους και διεθνείς νόμους κεκτημένα, δεν θα υπήρχε καν λόγος ούτε περιθώριο διαπραγμάτευσης.
Καθίσταται πλέον αυτονόητο ότι χρειαζόμαστε, ως χώρα, μια Κυβέρνηση αμιγώς Ελληνική με ισχυρή πολιτική βούληση και μια ορθή εξωτερική πολιτική, που θα κατοχυρώνει μια για πάντα τα δίκαια κληρονομικά και κυριαρχικά δικαιώματά μας, χωρίς πισωγυρίσματα, παλινωδίες, μυστικές συμφωνίες και άλλα παρόμοια κι η οποία θα προβάλλει ταυτόχρονα την ανεκτίμητη αξία του Ελληνικού Πολιτισμού σε ολόκληρο τον Πλανήτη, μέσω των πρεσβειών της.
Μια τέτοια Κυβέρνηση θα μπορεί πάντα να διαφυλάσσει οτιδήποτε ανήκει στην Ελλάδα και στους πολίτες της, διακηρύσσοντας παντού, ότι η Ιερή μας Πατρίδα είναι αδιαπραγμάτευτη.