Στέφανος Σουφλερός
Η ξαφνική τροπολογία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που αφορά τραπεζικά θέματα δίνει την δυνατότητα στο ΤΑΙΠΕΔ να έχει το ακαταδίωκτο και συγκεκριμένα, στα μέλη που απαρτίζουν το Δ.Σ. του ταμειου.
Να θυμίσουμε οτι το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) ιδρύθηκε το 2011 με τον ν. 3986/2011 (ΦΕΚ 152 Α’/01.07.2011) κι έχει αποκλειστικό σκοπό την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων της «ιδιωτικής» περιουσίας του Δημοσίου, όπως και περιουσιακών στοιχείων των δημοσίων επιχειρήσεων, των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Δημόσιο ή σε ΝΠΔΔ Είναι εταιρεία που ανήκει στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (το γνωστό Υπερταμείο), η οποία δεν ανήκει στο δημόσιο ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Με λίγα λόγια, ως απόρροια των μνημονιακών δεσμεύσεων για ένα “χρέος” που καμία κυβέρνηση δεν έλεγξε, το σύνολο της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας μας και όσα δικαιώματα προκύψουν στο μέλλον από αυτή, πέρασε χωρίς αντάλλαγμα για 99 χρόνια στα χέρια Ανώνυμων Εταιρειών, όπως το ΤΑΙΠΕΔ και την ΕΕΣΥΠ. Αυτές, με τις ευλογίες της εκάστοτε κυβέρνησης, μπορούν να κομματιάζουν, πωλούν, χαρίζουν ΔΕΚΟ, Ελληνική γη, “φιλέτα” ακίνητα κτλ, και να τα διαχειρίζονται κατά το δοκούν…
Ενδεικτικά, αναφέρουμε τι περιλαμβάνει η περιουσία του ταμείου:
Παραλίες-αιγιαλοί: χιλιάδες στρέμματα σε όλη τη χώρα
Υγρότοποι-υγροβιότοποι: εκατοντάδες στρέμματα σε όλη τη χώρα
Εκτάσεις γης: Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα, ιδίως σε νησιά και παραλιακές περιοχές
Νερό: ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ
Ηλεκτρικό Ρεύμα: ΔΕΗ
Φυσικό αέριο: ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ κ.λπ.
Λιμάνια: Πειραιά, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Ηρακλείου και πολλά άλλα
Εθνικές Οδοί: Εγνατία, τμήματα Εθνικής οδού κ.λπ.
Αεροδρόμια: Ελευθέριος Βενιζέλος και πλήθος περιφερειακών αεροδρομίων
Στρατιωτικές εγκαταστάσεις
Αμυντική βιομηχανία: ΕΑΣ, ΕΛΒΟ
Πετρέλαια: ΕΛΠΕ
Ταχυδρομεία: ΕΛΤΑ
Σιδηρόδρομοι: ΤΡΑΙΝΟΣΕ κ.λπ.
Ακίνητα: χιλιάδες ακίνητα εσωτερικού και δεκάδες ακίνητα εξωτερικού (πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, Αθλητικό Κέντρο Αγίου Κοσμά, Αστέρας Βουλιαγμένης, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, πλήθος ιαματικών πηγών, τα ξενοδοχεία Ξενία κ.α.)
Κερδοφόρες επιχειρήσεις: ΟΠΑΠ κ.α.
Υποτίθεται ότι το όφελος που θα προκύψει από την “ορθή” διαχείριση του ταμείου, θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της χώρας.
Αν κάνουμε έναν απολογισμό σήμερα, μετά από 12 χρόνια, θα δούμε ότι όχι μόνο δεν έχουμε τη δημόσια περιουσία, που είχαμε πριν την ίδρυση του ταμείου, αλλά χρωστάμε περισσότερα από αυτά που χρωστούσαμε πριν τα μνημόνια. Φτάσαμε να αυξήσουμε το χρέος μας κατά 50 δισεκατομμύρια περίπου κι αυτή την στιγμή είμαστε όλοι χρεωμένοι με περισσότερα από 400 δισεκατομμύρια ευρώ.
Με λίγα λόγια, βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα, όπως λέει ο σοφός λαός μας, με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, υπό το βάρος των μνημονιακών δεσμεύσεων.
Κάθε φορά που η εκάστοτε κυβέρνηση θέλει να “προστατέψει” φυσικά πρόσωπα ή έναν μηχανισμό δημοσίου συμφέροντος, δημιουργεί ένα νομικό πλαίσιο ΑΣΥΛΙΑΣ, για να μπορούν τα ίδια τα φυσικά πρόσωπα, έχοντας θεσμική θέση, να παίρνουν αποφάσεις κατ΄εντολή άνωθεν, χωρίς τον φόβο ποινικής δίωξης τους.
Και σ’ αυτό το σημείο, έρχεται το μεγάλο ερώτημα! Από ποιόν και από τι κινδυνεύουν τα μέλη της διοίκησης του ταμείου και πρέπει να έχουν άσυλο; Γιατί πρέπει να είναι στο απυρόβλητο; Τι αποφάσεις πρέπει να πάρουν ως διοίκηση, ώστε να είναι νομικά κατοχυρωμένοι, σε περίπτωση που κινηθεί οποιοσδήποτε νομικά εναντίον τους;
Όλες οι κινήσεις της κυβέρνησης προδίδουν ότι ετοιμάζει, για άλλη μια φορά, μια πολύ καλά μεθοδευμένη καταπάτηση δημόσιας περιουσίας. Το Ελεγκτικό Συνέδριο, ο αρχαιότερος θεσμός από τους τρεις ανώτατους θεσμούς της Δημοκρατίας μας, όπως το Συμβούλιο της Επικρατείας και ο Άρειος Πάγος, δεν έχει πλέον λόγο, όπως είχε ως τώρα, με τους προσυμβατικούς ελέγχους. Γιατί η κυβέρνηση με την κατεπείγουσα τροπολογία, μέσω του Υπουργείου Οικονομικών, θέλει να καταργήσει αυτή τη δυνατότητα του Ελεγκτικού Συνεδρίου;
Αυτή τη φορά, η κυβέρνηση, έχει βάλει στόχο να ξεπουλήσει τον ορυκτό μας πλούτο, τα ΕΛΠΕ, μια τεράστια πηγή εισοδήματος της χώρας μας και το πιο πολύτιμο φυσικό αγαθό της ζωής μας, το νερό, το οποίο διαχειρίζονται οι: ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ και γι’ αυτό έχουν προετοιμάσει το έδαφος.
Θα ήταν πολύ δύσκολο, έως αδύνατο, να γίνει κάτι τέτοιο από την κυβέρνηση, αν όλη η περιουσία των Ελλήνων δεν είχε ενταχθεί στο ΤΑΙΠΕΔ. Να δημιουργούσε δηλαδή ασυλία, σε κάθε διοίκηση δημόσιου φορέα, χωρίς αντιδράσεις. Όταν όμως, έχει να κάνει με μία και μόνο διοίκηση, είναι πολύ εύκολο.
Τα δημόσια φυσικά αγαθά περνάνε σιγά-σιγά σε ιδιωτικά χέρια. Πρώτα η ενέργεια και φτάσαμε σήμερα να έχουμε άσπρα, κόκκινα, κίτρινα και μπλε (καραβάκια) τιμολόγια, εμπαίζοντάς μας, για να διαλέξουμε εμείς τον τρόπο, που η πολιτεία θα μας χρεώνει, μέσω των ιδιωτών παρόχων κι έπεται συνέχεια, με το άλλο φυσικό αγαθό, το νερό, που είναι η πηγή της ύπαρξής μας.
Τώρα, για να φτάσουμε στο δια ταύτα, εάν ένας πολίτης ή ένα σύνολο πολιτών στραφεί ενάντια στις αποφάσεις, που θα πάρει το ΤΑΙΠΕΔ για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, με νόμιμα και νομικά μέσα, θα συναντήσει έναν απροσπέλαστο νομικό τοίχο, που ονομάζεται ΑΣΥΛΙΑ.
Η ασυλία δεν δίνεται εφ’ όρου ζωής, αλλά για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, μέχρι να ολοκληρωθεί ο στόχος για τον οποίο δόθηκε, όπως έγινε με τους τραπεζίτες, όταν ολοκληρώθηκε η αρπαγή των σπιτιών κι επιχειρήσεων των Ελλήνων πολιτών από τις τράπεζες, καταργήθηκε, γιατί δεν τους είναι πλέον απαραίτητη.
Ο κ. Μητσοτάκης, όπως είθισται από όλους τους πολιτικούς, προεκλογικά, δεσμεύτηκε
κατηγορηματικά (όπως αναφέρεται και στο πρώτο σκέλος του βίντεο που ακολουθεί), ότι δεν υπάρχει ζήτημα ιδιωτικοποίησης του νερού, αλλά ήταν, είναι και θα είναι δημόσιο αγαθό. Βέβαια, στο ίδιο βίντεο μιλάει για στρατηγικό επενδυτή, ο οποίος θα αναλάβει τη διαχείριση και της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ. Ο προβληματισμός του είναι, το πώς θα γινει με τον σωστό τρόπο.
Και ο τρόπος βρέθηκε και λέγεται ΑΣΥΛΙΑ, σε αυτούς, που θα πάρουν την απόφαση να πουλήσουν το νερό.
Από αυτό και μόνο, αντιλαμβανόμαστε ότι η δέσμευση του Πρωθυπουργού δεν ήταν προς όλους εμάς τους πολίτες, αλλά προς τους “στρατηγικούς επενδυτές”, όπως τους αποκαλεί. Διότι, για να φέρει κάποιος τον τίτλο: “επενδυτής”, θα πρέπει να φέρει και τα χρήματά του για να τα επενδύσει κι όχι να του δανείσουμε εμείς, όπως στις περιπτώσεις με τα Ελληνικά αεροδρόμια, τον ΟΣΕ, το εθνικό οδικό δίκτυο και τόσα άλλα, που πήραν δανεικά μέσα από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες ανακεφαλαιοποιήθηκαν από όλους εμάς, τους πολίτες.
Όταν βγαίνει δημόσια, ο φέρων θεσμική θέση, πόσο μάλλον ο πρωθυπουργός της χώρας και δεσμεύεται προς τον πολίτη, ότι δεν τίθεται καν θέμα ιδιωτικοποίησης του νερού και στη συνέχεια, όχι μόνο δεν το κάνει, αλλά πράττει ακριβώς το αντίθετο, τότε είναι προς την λάθος κατεύθυνση.
Ο πρωθυπουργός που έχει τον πρώτο λόγο, θα έπρεπε όχι μόνο να τηρήσει την δέσμευσή του, αλλά και να προχωρήσει ένα βήμα ακόμα πιο πέρα. Να δεσμευτεί δημόσια, ότι θα μειώσει το κόστος του νερού που επιβαρύνει τους πολίτες με υπέρογκα ποσά, γιατί είναι ένα αγαθό, που μας το προσφέρει η ίδια η φύση κι είναι για όλους.
Να δεσμευτεί ότι δε θα κόβεται η παροχή του νερού σε κανένα σπίτι, γιατί με αυτόν τον τρόπο, μας υποχρεώνει σε αργό θάνατο, που θα προέλθει από μικρόβια και έλλειψη βασικής υγιεινής. Αν δεν μπορούμε να πλυθούμε, να καθαρίσουμε το σπίτι μας, το περιβάλλον που ζούμε και διαβιώνουμε, λόγω της στέρησης παροχής νερού, που είναι η μόνη δυνατότητα πρόσβασης μας στο νερό – γιατί πια, δεν έχουμε πρόσβαση π.χ. σε δημόσιες βρύσες ή σε ποταμούς- τότε είμαστε καταδικασμένοι σε αργό θάνατο.
Ο πρωθυπουργός, έχει ανάλογα δείγματα από τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας.
Γνωρίζει πολύ καλά ότι πληρώνουμε ( αν μπορούμε…) πολύ πιο ακριβά την ενέργεια για να ζεσταθούμε και να κινηθούμε, αλλά, παρόλα αυτά, συνεχίζει το ξεπούλημα των φυσικών αγαθών και την καταστρατήγηση του συλλογικού δικαίου.
Στον αντίποδα του κάθε ‘’ Μητσοτακικού λόγου’’, βρίσκεται ο ουσιώδης πολιτικός λόγος, ο οποίος έχει ως γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, είναι πάντα σταθερός, ακλόνητος, δεσμευτικός και γίνεται Νόμος.
Μόνο τότε θεωρείται ότι παράγει δίκαιο και δίνει την δυνατότητα στο σύνολο των πολιτών, μέσα από την εφαρμογή του, να εξελιχθούν και ταυτόχρονα, να επέλθει η εξέλιξη όλης της κοινωνίας.
Συνεπαγωγικά, σε αυτήν την πρόταση, δεν έχουν θέση τα ιδιωτικά συμφέροντα, υπάρχει μόνο το ΕΜΕΙΣ!
Οι πολιτειακές αρχές πρέπει να κάνουν ορθή χρήση του δικαίου, ώστε να μην αφήνουν περιθώρια στο άδικο να αναπτυχθεί. Μόνο έτσι υποχρεούνται τα θεσμικά πρόσωπα να παράγουν αυστηρό πολιτικό λόγο και αποτελέσματα νόμων και μόνο με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται οι προϋποθέσεις της αέναης ανάπτυξης, μιας πραγματικά βιώσιμης πολιτείας. Όπου βιώσιμη και εξελικτική πολιτεία θεωρείται εκείνη που δημιουργεί συνεχώς δυνατούς πολίτες, με γνώση και συμμετοχή στα ‘’κοινά’’, οι οποίοι με την σειρά τους εξασφαλίζουν την ίδια την πολιτεία.