Άρης Μέττος
Για άλλη μια φορά, οι άθλιες εικόνες που έλαβαν χώρα στο Πανθεσσαλικό Στάδιο στον Βόλο, με την χωρίς λόγο δυναμική εμπλοκή των αστυνομικών δυνάμεων, αμαύρωσαν το Ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και το αθλητικό πνεύμα γενικότερα. Οι ευθύνες πολλές και σοβαρές, θα πρέπει να αφορούν το Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας του πολίτη. Όταν το θεσμικό όργανο, που οφείλει να προστατεύει τους πολίτες από τέτοιες απαράδεκτες και επικίνδυνες, αντιαθλητικές συμπεριφορές, πυροδοτεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις βίας, χωρίς ουσιαστικό λόγο, τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλαπλά..
Η βία στα γήπεδα αποτελεί σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο με άμεσο αντίκτυπο στο πολιτικό, πολιτισμικό, κοινωνικό και οικονομικό στερέωμα. Η συγκεκριμένη διαπίστωση, δυστυχώς, είναι εις γνώση όλων εκείνων των παραγόντων (κρατικών και ιδιωτικών), που επιδιώκουν την συνεχή εργαλειοποίηση του αθλητισμού, προς ίδιον όφελος.
Μια σειρά από μέτρα, όπως ή καθολική κατάργηση των συνδέσμων, η ταυτοπροσωπία των φιλάθλων με ονομαστικά εισιτήρια και συγκεκριμένη θέση στους χώρους άθλησης, η ουσιαστική χρήση καμερών ασφαλείας, που να λειτουργούν προληπτικά, αλλά και κατασταλτικά, εντοπίζοντας άμεσα τυχόν παραβατικά και εγκληματικά στοιχεία σε πραγματικό χρόνο (με σκοπό την βραχεία ή μακρόχρονη απομάκρυνση τους από τους αγωνιστικούς χώρους), θα μπορούσαν να λειτουργήσουν επικουρικά στην επίλυση του χρόνιου προβλήματος της βίας στους αθλητικούς χώρους, εφόσον εφαρμοστούν ολοκληρωτικά.
Το θέμα όμως είναι βαθύτερο και δυστυχώς, αποτελεί απόρροια έλλειψης πολιτικής βούλησης, να υπάρξει οριστική λύση στο πρόβλημα. Οικονομικές και πολιτικές επιδιώξεις είναι κυρίως αυτές, που πυροδοτούν και δυναμιτίζουν το κλίμα στον αθλητισμό με τα γνωστά αποτελέσματα. Δυστυχώς παράγοντες του αθλητισμού και πολιτικοί αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία μιας πελατειακής σχέσης που καλά κρατεί εδώ και χρόνια.
Στημένα πρωταθλήματα, οπαδικά συνθήματα με πολιτική χροιά, αστρονομικά κέρδη από στοιχηματικές εταιρείες, στοχευμένες ή μη, συγκρούσεις συνδέσμων με στρατευμένους “οργανωμένους φιλάθλους’’ με αντιπολιτευτική επιχειρηματολογία, περί μη αποτελεσματικότητας των κυβερνητικών θεσμών, αποτελούν μερικά μόνο από τα στοιχεία του ‘’μενού’’ στον μακρύ κατάλογο διαστρέβλωσης και καταστρατήγησης του αθλητικού ιδεώδους και της ευγενούς άμιλλας, που θα πρέπει να διέπει τον αθλητισμό.
Το 10% από τα τηλεοπτικά συμβόλαια των ομάδων, μέρος του οποίου καταλήγει στα ταμεία των ενστόλων για τις υπηρεσίες φύλαξης, που προσφέρουν (αποτελεσματικές ή μη) από μόνο του αποτελεί απόδειξη αυτής της ιδιαίτερης σχέσης, που έχει αναπτύξει η πολιτεία με τον αθλητικό παραγοντισμό όλα αυτά τα χρόνια, με ότι συνεπάγεται αυτό για την ύπαρξη του φαινομένου της βίας στα γήπεδα και όχι μόνο.
Η αλλαγή στην νοοτροπία όλων αυτών, που ασχολούνται επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με τον αθλητισμό, έχει την βάση της στην γενικότερη εκπαίδευση και παιδεία των πολιτών και στην σχέση τους με τον αθλητισμό, η οποία πρέπει να διακατέχεται από ανιδιοτέλεια, χωρίς οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα. Οι πολίτες κάθε ηλικίας έχουν ανάγκη από σύγχρονες αθλητικές υποδομές με οργανωμένους συλλόγους, που έχουν μια ‘’καθαρή’’ σχέση με την πολιτεία πάνω στην οποία να μπορεί να δομηθεί το φίλαθλο πνεύμα και η έννοια του ”ΥΓΙΟΥΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ”.