Δημήτρης Αλαμπάνος
Κατατέθηκε στη βουλή για συζήτηση και ψήφιση το νομοσχέδιο που αφορά τον κρατικό προϋπολογισμό του 2024. Διαβάζω σε διάφορα δημοσιεύματα, πως ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, τρίβει τα χέρια του από χαρά καθώς υπάρχει κατ΄αρχήν συμφωνία στο Eurogroup για τον τρέχοντα Προϋπολογισμό, η οποία δημιουργεί ένα «αόρατο» πλεονέκτημα της τάξης των 2 μέχρι 3 δισ. ευρώ, στην πρόταση Προϋπολογισμού που εγκρίθηκε στις Βρυξέλλες.
Ο κ. Χατζηδάκης «μαρτύρησε» πως η συμφωνία αφορά τον μη υπολογισμό στο έλλειμμα/πλεόνασμα των δαπανών για την άμυνα. Για την ακρίβεια αναφερόμαστε στο μέρος εκείνο των αμυντικών δαπανών που σχετίζονται με την συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και όχι τις λειτουργικές δαπάνες του στρατού. Για την ακρίβεια αφορά τη βοήθεια της χώρας μας μέσω του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία για να πολεμήσει τη Ρωσία.
Με άλλα λόγια ο κύριος Χατζηδάκης αντί να προβληματίζεται που 2 με 3 δισεκατομμύρια ευρώ πραγματικά και ορατά θα λείψουν από την ελληνική οικονομία, για άλλο ένα δύσκολο οικονομικό έτος, αυτός χαίρεται, γιατί αυτά τα χρήματα θα γίνουν… αόρατα από τον κρατικό προϋπολογισμό! Λογιστικό το κέρδος, πραγματική όμως η ζημιά.
Μιας όμως και αναφερόμαστε στον κρατικό προϋπολογισμό, ας ρίξουμε μια ματιά στους σχετικούς νόμους κύρωσής του για τα τελευταία έτη: Διαπιστώνουμε λοιπόν, πως ενώ μέχρι το 2015 όλοι οι ετήσιοι κρατικοί προϋπολογισμοί κυμαίνονταν κάτω από το επίπεδο του ΑΕΠ όπως είναι και το λογικό, από το 2016 και ένθεν εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη.
Έτσι βλέπουμε πως από 154,5 δισεκατομμύρια, που ήταν στο σύνολό τους τα προβλεπόμενα έσοδα για το 2015, να ανέρχονται σε 583,3 δις (!!!) το αμέσως επόμενο έτος, με τα προβλεπόμενα πιστωτικά έσοδα να είναι περίπου 533 δις!
Έκτοτε, παρατηρείται κάθε επόμενο χρόνο, ο κρατικός προϋπολογισμός να μεγαλώνει με ταχείς ρυθμούς, για να φτάσουμε στον προϋπολογισμό του 2023, που προέβλεπε έσοδα για το κράτος πάνω από 798 δις ευρώ! Μια επίσης αξιοσημείωτη παρατήρηση είναι, πως στους προϋπολογισμούς των τελευταίων ετών παρατηρείται σημαντική απόκλιση ανάμεσα στα προβλεπόμενα έσοδα σε σχέση με τα έξοδα, με τα τελευταία πάντα να υπερισχύουν.
Γενικώς, η κατάσταση είναι για άλλη μια φορά χαοτική, μπερδεμένη και αποτρεπτική για ένα πολίτη, προκειμένου αυτός να καταλάβει τι προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός και τι μέλλει γενέσθαι το έτος που ακολουθεί. Ακόμη και οι συζητήσεις στη βουλή για τον προϋπολογισμό εστιάζουν σε μεμονωμένες λεπτομέρειες και δεν αφορούν το μπάχαλο βάσει του οποίου συντάσσεται. Έτσι μένουν αναπάντητα τα ερωτήματα:
Τι είναι τα τεράστια, για την ελληνική οικονομική πραγματικότητα, ποσά που εμφανίζονται ως πιστωτικά έσοδα και ως δάνεια;
Τι ακριβώς εξυπηρετούν;
Ποιος εγγυάται γι αυτά;
Γιατί δεν αξιοποιούνται για τη μείωση του δημοσίου χρέους; Γιατί οι τελευταίοι προϋπολογισμοί είναι αρνητικοί;
Τι ρωτάω κι εγώ τώρα θα μου πείτε…