Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο, τμήμα του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου του LSE, (London school of Economics) με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, δημοσίευσε έρευνά του με θέμα “Το χρηματιστήριο του ονόματος της Ελλάδας”, η οποία βασίστηκε σε επιστημονικά στατιστικά στοιχεία. Το Παρατηρητήριο έχει ως σκοπό, την έρευνα υψηλής ποιότητας με διεπιστημονική προσέγγιση για τις σχέσεις χωρών μεταξύ τους, καθώς και να αναδείξει μια νέα γενιά ερευνητών με εξειδικευμένες γνώσεις, αναφορικά με όλες του τις θεματικές.
Το βασικό θέμα της έρευνας αυτής που αφορούσε την Ελλάδα ήταν “Πώς έχει αλλάξει το εθνικό brand από τα χρόνια της κρίσης μέχρι σήμερα”. Το Παρατηρητήριο θέλησε να εξετάσει, αν και πόσο άλλαξε η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, τι αντίκτυπο είχαν τα γεγονότα που συνέβησαν στο εσωτερικό της και τέλος ποιά είναι η μακροπρόθεσμη τάση αυτής της εικόνας. Στη συνέχεια, η έρευνα εξηγεί ότι ένα ελκυστικό “brand” δηλαδή “εμπορικό σήμα” μπορεί να βοηθήσει τη χώρα τόσο στις διπλωματικές της σχέσεις, όσο και στις οικονομικές, αυξάνοντας τις εξαγωγές των προϊόντων της, ή ενθαρρύνοντας επενδυτές να δραστηριοποιηθούν στη χώρα αυτή.
Αναζητώντας μια ασφαλή μέθοδο για να στηρίξουν την έρευνά τους στο Παρατηρητήριο, κατέληξαν να επικεντρωθούν, στο τι λένε οι ξένοι για την Ελλάδα, σε συνδυασμό με το τι λένε οι Έλληνες για άλλες χώρες. Ως πηγές δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν 4.789.985 μεμονωμένες προφορικές δηλώσεις, που συγκεντρώθηκαν με τη χρήση λογισμικού στο LSE και εξετάστηκε η περίοδος από το 1989 ώς το 2019.
Οι άξονες γύρω από τους οποίους κινήθηκε η έρευνα ήταν η “σημαντικότητα” μιας χώρας, η “αντίληψη” που υπάρχει γι αυτήν και η “φήμη” γύρω από αυτήν. Τα αποτελέσματα αποτυπώθηκαν σε γραφήματα και έδειξαν όντως την επίδραση, που είχαν τα χρόνια της κρίσης, στο brand της Ελλάδας.
Αυτή ήταν η μέθοδος του Ινστιτούτου που οδήγησε την έρευνα στα συγκεκριμένα συμπεράσματα.
Είναι η ώρα όμως να αναρωτηθούμε, ποιός πραγματικά ευθύνεται για τον απόηχο του ονόματος της ιερής μας Χώρας στην Ευρώπη, που κατά το Παρατηρητήριο “υπέστη σημαντικό πλήγμα” στη φήμη της, κατά τα χρόνια της κρίσης και μετατόπισε το branding της μακριά από τη δημοκρατική μετάβαση του 1974;
Εκ του αποτελέσματος, μπορούμε πούμε, ότι όλες οι πολιτικές, που ασκήθηκαν από τότε στην Ελλάδα, κατά την περίοδο που ονομάστηκε “Μεταπολίτευση”, από τις ίδιες περίπου οικογένειες, συνετέλεσαν βαθμιαία στο να δημιουργήσουν το αδιέξοδο, που οι Ευρωπαίοι ονόμασαν “κρίση”.
Οι εκάστοτε Κυβερνήσεις, διαχρονικά, “στήθηκαν” με τέτοιο τρόπο, ώστε ο πολίτης, να μην έχει σχεδόν καμία πρόσβαση στην άσκηση εξουσίας που επέβαλαν, ενώ παράλληλα, έπνιγαν ή διαστρέβλωναν τις όποιες φωνές διαμαρτυρίας ακούγονταν, εκτοξεύοντας το χρέος της χώρας σε τέτοια επίπεδα, που η μόνη φαινομενική λύση ήταν πλέον τα μνημόνια.
Από την άλλη, οι πολίτες δεν κατάλαβαν ποτέ, πώς δημιουργήθηκε όλο αυτό το χρέος εφόσον οι ίδιοι ήταν πάντα συνεπέστατοι στις οικονομικές υποχρεώσεις τους και ποτέ δεν τους δόθηκε δωρεάν κάποιο αγαθό. Σήμερα, έφτασαν στο σημείο να βλέπουν ένα ντόμινο με αρνητικές πρωτιές της Ελλάδας σε βασικούς τομείς και σε πολλά πεδία.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η Eurostat η Ελλάδα κρίθηκε πρωταθλήτρια στην ανεργία των νέων, στην ακρίβεια των προϊόντων, ακόμα και για τα βασικά είδη διατροφής, με τους μισθούς να κατηφορίζουν, πρωταθλήτρια στις ανατιμήσεις – όπως αυτές που εκτοξεύουν την ενέργεια στα ύψη- στο κόστος στέγασης και στο αρνητικό ποσοστό ρυθμού αποταμίευσης (-4%) στον πίνακα της Ευρωζώνης.
Ο χορός των αρνητικών κατατάξεων συνεχίζεται με την Ελλάδα να βρίσκεται στην 108η θέση σε σύνολο 180 χωρών σε ό,τι αφορά την Ελευθερία του Τύπου και η απόκρυψη των πραγματικών γεγονότων από τους πολίτες καλά κρατεί. Η Ελληνική Δικαιοσύνη κατατάσσεται μεταξύ των τεσσάρων τελευταίων ευρωπαϊκών χωρών, ως προς την ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών και είναι επόμενο, εφόσον η ηγεσία της διορίζεται από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις της χώρας.
Όμως, τίποτε από τα παραπάνω δεν λαμβάνει υπόψη του το Ελληνικό Παρατηρητήριο, όταν διαπιστώνει και αναφέρει την αλλαγή του εθνικού brand της χώρας, εστιάζοντας στο αποτέλεσμα και αδιαφορώντας για το αίτιο.
Τυχαίο να είναι άραγε και το αρνητικό πρόσημο,που δόθηκε πάλι από τις ηγεσίες, στη λέξη “ΕΘΝΟΣ” όταν, όποιος πολίτης ή σύνολο πολιτών επιθυμούσε να εκφράσει τα εθνικά του αισθήματα, χαρακτηριζόταν αυτόματα και εντελώς αυθαίρετα ως “ακροδεξιός” και έμπαινε κατ΄ευθείαν στο περιθώριο, δυσφημιζόταν και χαρακτηριζόταν ως “γραφικός”;
Φυσικά και δεν είναι τυχαίο, καθότι δεν υπάρχει τύχη…
Η λέξη “ΕΘΝΟΣ” είναι νομικός όρος που χρησιμοποιείται στα επίσημα έγγραφα του ΟΗΕ (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών) και περικλείει όλα τα δίκαια και τα δικαιώματα, που φέρει σε κάθε επίπεδο, είτε πνευματικό είτε υλικό.
Από ετυμολογική άποψη, η λέξη “ΕΘΝΟΣ” παραπέμπει στις γνωστές μας λέξεις έθος-ήθος-συνήθεια και σημαίνει τα ήθη και τα έθιμα που καθιερώθηκαν σύμφωνα με τη βούληση των πολιτών. Ο ορισμός, που συναντάμε στο παγκοσμίως αναγνωρισμένο λεξικό Liddell-Scott, αναφέρει ως ερμηνεία της λέξης “σύνολο ανθρώπων που κατοικούν κατά κανόνα στον ίδιο γεωγραφικό χώρο, με κοινή καταγωγή, γλώσσα και ιστορία και έχουν τον ίδιο πολιτισμό”
‘Ολα αυτά είναι προϋποθέσεις, τις οποίες οι Έλληνες πληρούν και κατά συνέπεια συνθέτουν διαχρονικά το ΕΘΝΟΣ τους. Βρίσκονταν πάντα σ΄αυτόν τον τόπο και οι επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι το DNA τους αποτελεί συνέχεια των “Αρχαίων” Ελλήνων προγόνων τους.
Η λέξη “ΕΘΝΟΣ” λοιπόν, με την τόσο βαριά και πολυεπίπεδη σημασία της, αποκρύφτηκε σκοπίμως από τους Έλληνες πολίτες, για να ξεχάσουν ποιοί είναι και να αποδυναμωθούν ως ολότητα, όπως ήταν προορισμένοι από την αρχή, να ζουν και να δημιουργούν.
Αυτό πρέπει ακριβώς να αλλάξει σήμερα, να αρχίσει να παγιώνεται μέσα μας η εθνική μας συνείδηση και να αναδειχθεί η ελληνικότητά μας. Οφείλουμε να δείξουμε σεβασμό στην καταγωγή μας, να ερευνήσουμε, να μελετήσουμε και να μάθουμε την αληθινή μας Ιστορία και τον Πολιτισμό μας και να αρχίσουμε να συνδέουμε το παρελθόν μας με το παρόν μας για να προχωρήσουμε στο μέλλον μας.
Άλλωστε και στις μέρες μας, με τις πρεσβείες μας, ανά τον κόσμο, να μένουν απαθείς και αδρανείς, μη ασκώντας καμία εξωτερική πολιτική που να προβάλλει και προωθεί τα εθνικά μας συμφέροντα – αντιθέτως, ακόμα και να τα σαμποτάρουν -η Ελλάς είναι σε όλους γνωστή, χωρίς καν να χρήζει διαφήμισης! Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει σήμερα την παλαιότητα και το μέγεθος του λαμπρού Ελληνικού πολιτισμικού θαύματος, παγκοσμίως. Ολόκληρος ο πλανήτης ήταν ΕΛΛΑΣ και αυτό πρέπει να ξαναγίνει και θα ξαναγίνει. Δεν θα είναι δύσκολο, διότι τα ίχνη του Ελληνικού Πολιτισμού βρίσκονται παντού και δεν έχουμε παρά να τα ακολουθήσουμε. Σε όποιο σημείο χτυπήσει αρχαιολογική σκαπάνη, θα πέσει πάνω σε αρχαία ελληνικά ευρήματα, τα οποία μπορούν να μας καθοδηγήσουν στην πορεία μας.
Όταν όλοι μας αισθανθούμε βαθιά υπερήφανοι για τη μοναδική κληρονομιά μας και προωθήσουμε με το Λόγο μας, τις πράξεις μας, τις ενέργειές μας και γενικότερα τη θέση και τη στάση ζωής μας, το ανυπέρβλητο αυτό μεγαλείο, τότε το εθνικό brand name της Ελλάδας θα φτάσει τόσο ψηλά, όσο ποτέ στη σύγχρονη εποχή μας.
Αυτό το υπέροχο όραμα μπορεί να το υλοποιήσει ένας αμιγώς Ελληνικός Πολιτικός Φορέας του Έθνους, που σε αντίθεση με όλες ανεξαιρέτως τις προηγούμενες ηγεσίες, κόμματα, πολιτικά σχήματα κ.λ.π.θα θέσει ως στόχο και σκοπό, να φέρει όλους τους Ελληνες και την Ελλάδα στη θέση που τους αξίζει και να τη στερεώσει με τέτοιον τρόπο, ώστε κανείς να μην την ξεχάσει ξανά… ποτέ!