Γράφει ο ο Χάρης Δαμίγος
Ο “λόγος” χωρίζεται σε 2 βασικές κατηγορίες: “τον προφορικό” και “τον γραπτό”. Η κάθε κατηγορία έχει τις ιδιαιτερότητές της. Ο “προφορικός λόγος”, ας πούμε, μπορεί να χαρακτηριστεί χαριτολογώντας κι ως: “λόγια του αέρα”, ενώ ο “γραπτός” είναι η απόδειξη του προφορικού. Ένα μεγάλο πρόβλημα, που δυστυχώς δεν μπορεί να λυθεί, κι έτσι υπερτερεί ο προφορικός λόγος, είναι η έκφραση. ‘Οχι η έκφραση όπως: παροιμία, ατάκα, ανέκδοτο, αλλά ο τρόπος μας, ο τόνος κι η έμφαση που δίνουμε, όταν λέμε κάτι.
Πάμε στην πράξη τώρα και σας γράφω το εξής: “Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά”. Το διαβάσατε; Σας έκανε καμία αίσθηση; Δεν νομίζω.
Πάμε στον προφορικό τώρα και κάντε εικόνα τον εαυτό σας να λέτε αυτή την έκφραση. Δεν θα προσπαθήσετε να την περιγράψετε, όσο καλύτερα γίνεται; Με ποιητική χροιά ας πούμε, ή με στόμφο ώστε να πιάσετε όλο το εύρος της έκφρασης; Αυτό κάνετε, είμαι σίγουρος!
Χρησιμοποίησα σήμερα αυτή την έκφραση, επειδή δεν μπορώ να κάνω βίντεο για να με δείτε πως θα την πω, οπότε τη γράφω για να σας υπενθυμίσω ότι η Ελλάδα ταλαιπωρείται εδώ και πολλά – πολλά χρόνια, από κατάμαυρα κοράκια, με ακονισμένα νύχια γαμψά. Μη μου πείτε ότι σας έβαλα δύσκολα και δεν ξέρετε για ποιά κοράκια μιλάω…
Άντε, να βοηθήσω και να σας δώσω αριθμό και τοποθεσία. 300 κοράκια που τα έχουν μαντρωμένα σ’ ένα κτίριο πάνω από την πλατεία Συντάγματος!!!. Αυτοί οι 300 είναι μια σπάνια κατηγορία κοράκων μη αποδημητικών (πρόβλημα αυτό, δεν ξεκουμπίζονται ποτέ) και η πτηνιατρική κοινότητα, μετά από τη μελέτη που τους έκανε, τους έδωσε την Λατινική ονομασία: Greeκ Korakοus Politicus, σε μετάφραση: Ελληνικά κοράκια πολιτικής.
Αυτά είναι αγαπητοί μου φίλοι και φίλες τα κοράκια, τα πολιτικά κοράκια, που αποτελούν τη μεγάλη και διαχρονική πληγή της χώρας μας. Αυτά, που ζουν εις βάρος μας. Αντιλαμβάνεστε ότι ακόμα και στα κοράκια, υπάρχει μια “ομερτά”, που πραγματικά δεν τους χωρίζει τίποτα, παρά μόνο ο διαγωνισμός μεταξύ τους, δηλ. το σε πόσους περισσότερους ανθρώπους θα κάνουν ζημιά. Η “ομερτά” επιβεβαιώνεται με την έκφραση: “Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει”. Αυτά τα κοράκια, που χωρίς ίχνος ντροπής, έχουν μάθει να πατάνε πάνω σε πτώματα, πάνω στον ανθρώπινο πόνο, με την λέξη “ενσυναίσθηση” να τους είναι παντελώς άγνωστη.
“Μέσα στο κλουβί,
που λέγεται Βουλή,
μπήκανε κοράκοι πολλοί,
περιμένοντας την εντολή,
για επίθεση, όταν τους δοθεί!!!
Οι άνθρωποι απέξω, αμήχανοι περνούν
και τα κοράκια στα παράθυρα, καρτερικά κοιτούν!!!”
Δικό μου το ποίημα και το κατοχυρώνω…
Οι χρήσεις αυτού του κτιρίου λοιπόν, είναι πάρα πολλές, ενδεικτικά αναφέρω: ζωολογικός κήπος, θέατρο, σινεμά, οίκος ευγηρίας …… κλπ. Αφού μιλάμε όμως για κοράκια, είμαι αναγκασμένος να το χρησιμοποιήσω σαν ζωολογικό κήπο. Όλα τα είδη ζώων και πτηνών έχουν έναν μπροστάρη, έναν αρχηγό. Έτσι κι εδώ στο κλουβί του ΠΑΣΟΚ, έχουν τον αρχηγό τους, τον “αρχικόρακα” ας πούμε τον Νίκο Ανδρουλάκη. Τον μοναδικό πολιτικό αρχηγό, που κατάφερε αυτά που είπε να γραφτούν στην πέτρα. Τώρα, τι εννοούσε; Πιθανώς ούτε κι αυτός κατάλαβε, αλλά αυτό έπρεπε να πει. Με την ιδιότητα του αρχικόρακα κατάφερε κι έστησε, μέσα στο ζωολογικό κήπο, μια θεατρική παράσταση, πατώντας πάνω στον πόνο και στα θύματα των Τεμπών. Μια παράσταση, την οποία έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε κάθε λίγο και λιγάκι, αφού έχουμε μάθει μέχρι και τους διαλόγους απ’ έξω. Τίτλος της παράστασης “Πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση”.
Πως μεταφράζεται αυτό; “Πρόταση στήριξης στη διορισμένη κυβέρνηση” κι εξηγώ: Για ψάξτε, πότε πρόταση δυσπιστίας ή πρόταση μομφής, όπως θέλετε πείτε την, έφερε σε δύσκολη θέση την οποιαδήποτε κυβέρνηση; -Ποτέ. Ποτέ, γιατί οι προτάσεις αυτές ισχυροποιούν, κατά κάποιο μαγικό τρόπο, τις κυβερνήσεις. Βέβαια, εδώ επιβεβαιώνεται πάλι, η ομερτά που είπα πιο πάνω, γιατί τα μικρά κοράκια προκειμένου να μη χάσουν τη θέση τους στο κλουβί, συσπειρώνονται και δίνουν την ψήφο εμπιστοσύνης, χαλαρά και χωρίς ενδοιασμούς κι ενσυναίσθηση, στην κυβέρνηση. Έτσι, παραμένουν κι αυτά στο κλουβί, κοιτώντας από το παράθυρο εμάς, χωρίς να κινδυνεύουν από κάποιο κυνηγό.
Εγώ τώρα, θα τολμήσω να πω ότι ο Ανδρουλάκης πήρε τηλέφωνο τον Μητσοτάκη και του είπε: Κυριάκο φίλε μου, συντοπίτη μου, μπορεί να με παρακολουθούσες με το “Predator” αλλά περασμένα ξεχασμένα. Τώρα, εσύ θα μου χρωστάς χάρη, γιατί θα καταθέσω πρόταση δυσπιστίας. Ούτε στον ύπνο του δεν περίμενε τέτοια κίνηση ο Μητσοτάκης. Του ήρθε κάπως ξαφνικό ή μήπως τελικά δεν ήταν; Το αποτέλεσμα της κίνησης αυτής φίλοι και φίλες, είναι ότι συσπειρωμένοι όλοι αυτοί συνεχίζουν το κυβερνητικό τους “πάρεργο” εις βάρος μας.
Αγαπητέ αναγνώστη, Έλληνα/ίδα πολίτη, πόσο αντέχεις ακόμα να είσαι θεατής, σε ένα θέατρο παραλόγου;
Πόσο αντέχεις ακόμα να ζουν εις βάρος σου, κοράκια με νύχια γαμψά; Πόσο αντέχεις ακόμα να πατάνε πάνω στον πόνο τον δικό σου, αλλά και του συνανθρώπου σου;…