Αμέρισσα Αποκρεμιώτη
Πρόσφατα ανακοινώθηκε από τον κ. Δημήτρη Καιρίδη, αρμόδιο υπουργό για θέματα Μεταναστευτικής Πολιτικής, πως η κυβέρνηση επεξεργάζεται σχέδιο για νομιμοποίηση παράτυπων μεταναστών, που ήδη εργάζονται στη γη, ως “αξιοποίησή τους” και μάλιστα, εγκρίθηκε τελικά η εισαγωγή 168.000 εργαζομένων από τρίτες χώρες για τις “κενές θέσεις εργασίας”.
Ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης δε, Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ανέφερε πως: “Σε ετήσια βάση χρειαζόμαστε 180.000 εργάτες γης” και πρόσθεσε πως “οι χώρες που διαχρονικά κάλυπταν αυτή την ανάγκη είναι η Αίγυπτος, η Αλβανία, η Ινδία, το Μπαγκλαντές, το Βιετνάμ. Γι’ αυτό το λόγο και ζητήσαμε επιμόνως να προχωρήσει άμεσα το υπουργείο Εξωτερικών σε ενίσχυση των κατά τόπους πρεσβειών μας, ώστε να εξετάζονται οι φάκελοι, αλλά όχι με διάθεση απόρριψης, γιατί αυτό συμβαίνει το τελευταίο διάστημα μονίμως, αλλά με πραγματική διάθεση ελέγχου του φακέλου του κάθε ενδιαφερόμενου, να έρθει στην Ελλάδα για το αν θα εργαστεί κατόπιν αιτήματος συγκεκριμένης εταιρείας, η οποία θα τον απασχολήσει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα”.
Nα θυμίσουμε επίσης ότι, πριν λίγα χρόνια μάθαμε προς μεγάλη μας έκπληξη και για την “πυρετώδης συνεργασία μεταξύ των υπουργείων Μεταναστευτικής Πολιτικής, Παιδείας και Αγροτικής Ανάπτυξης, προκειμένου να κανονιστούν τα διαδικαστικά, ώστε να δοθούν εκτάσεις γης στη Βοιωτία και την Μακεδονία σε 1.500 πρόσφυγες και μετανάστες και να γίνει και η εκμάθηση σχετικά με την καλλιέργειά της.”
Μιλάμε για έκπληξη διότι για τους ‘Ελληνες, η λύση είναι κάποιο έκτακτο επίδομα, ενώ για άλλους πολίτες, όχι Έλληνες, (όπως πρόσφυγες δομών) έχουν παραχωρηθεί συσσίτια, διαμερίσματα, επιδόματα, πιστωτικές κάρτες και πλέον γη και εργασία.
Από την άλλη, στον νου και στη συνείδηση των περισσότερων Ελλήνων πολιτών, η Ελλάς είναι μία χώρα με ανύπαρκτη σχεδόν βιομηχανία. Η αλήθεια όμως βρίσκεται πολύ μακριά. Η Ελληνική βιομηχανία ζάχαρης, τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, η ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ΕΒΟ – ΠΥΡΚΑΛ) και ΕΛΒΟ είναι μόνο μερικές από τις περιπτώσεις, οι οποίες από υγιείς και κερδοφόρες επιχειρήσεις κατάντησαν ελλειμματικές ή πτωχευμένες και ξεπουλήθηκαν με τέτοιο (τεχνητό) τρόπο, ώστε παρόλες τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων, ρουθούνι δεν άνοιξε!
Η Ελλάς είχε και έχει πλούσια γη και ευφυέστατο ανθρώπινο δυναμικό, αλλά δυστυχώς είχε και έχει και ανθελληνικές ηγεσίες. Έτσι, ένα από τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της Μεσογείου, μία επιχείρηση που κάλυπτε τις ανάγκες Ελλάδας και Βαλκανίων σε ζάχαρη και μία κερδοφόρα βιομηχανία οχημάτων, μαζί με πολλές άλλες βιομηχανικές επιχειρήσεις, αποτελούν πια πονεμένο παρελθόν, που άφησε πίσω εκατοντάδες εκατοντάδων ανέργων Ελλήνων.
Ταυτόχρονα η Ελληνική αγροτική παραγωγή με τις επιδοτήσεις για καταστροφή προϊόντων, την ενίσχυση των εισαγωγών, την εκμετάλλευση της παραγωγής από μεσάζοντες και παρόμοιες τακτικές, απαξιώνουν τον αγροτικό τομέα και συνθέτουν – μαζί με την κατάρρευση της Ελληνικής βιομηχανίας και την καθόλου επαρκή προώθηση του τουρισμού – τον εξευτελισμό του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα πολίτη.
Αν σέβονταν λίγο τη χώρα και τους πολίτες της και αν είχαν ελληνική ψυχή οι άριστοι κυβερνήτες μας θα έπρεπε η βιομηχανία, ο τουρισμός και ο αγροτικός τομέας να έχουν αναπτυχθεί με τον πιο δυνατό τρόπο. Όμως, όλα φθίνουν και μαζί τους και οι ίδιοι οι Έλληνες. Φθίνουν σε σχέση με τις δυνατότητες για εργασία και ευημερία και φθίνουν και ως αριθμός. Ο πληθυσμός της Ελλάδας πεθαίνει αλλά νέος δεν γεννιέται. Τουλάχιστον όχι σε αξιόλογο ποσοστό.
Από το 2005 μέχρι σήμερα, από επίσημα στοιχεία ο ελληνικός πληθυσμός έχει μειωθεί κατά 7% μέσα σε 16 χρόνια. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι μόνες περιοχές όπου είχαμε αύξηση πληθυσμού είναι το Νότιο Αιγαίο και η Κρήτη, ακριβώς γιατί μόνο εκεί άκμασε η οικονομία λόγω του τουρισμού. Να προσθέσουμε και το πλέον τραγελαφικό! Η Ελλάς έχει το υψηλότερο κόστος στέγασης στην Ευρωπαϊκή Ένωση!
Αν και όλα κραυγάζουν ότι η εύρωστη εξέλιξη της Ελληνικής βιομηχανίας, γεωργίας και γενικότερα της “βαριάς οικονομίας” είναι ζωτικής σημασίας για την ατομική και πολιτειακή ευημερία, οι Ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνο σιωπούν εκκωφαντικά, αλλά επινοούν και τεχνάσματα για να συνεχίσουμε να παραμένουμε σε χαμηλό βιοτικό επίπεδο…
Είναι ιδιαίτερα αξιόλογο να βοηθάς τόσο πολύ ανθρώπους, που το έχουν ανάγκη, με κάθε τρόπο, που σημαίνει ότι παράλληλα είναι άκρως θλιβερό, να μη βοηθάς τους ίδιους τους πολίτες σου, αλλά να τους αφαιρείς κάθε δυνατότητα για αξιοπρεπή διαβίωση και το όνειρο να αποκτήσουν εργασία, στέγη και οικογένεια…