Ειρήνη Σιδέρη
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού πριν λίγες μέρες, μας δίνεται η ευκαιρία να μελετήσουμε τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που αποφασίστηκε το 1959. Ανάμεσα στα θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όπως περιγράφονται μέσα στη Διακήρυξη είναι τα εξής:
«Κάθε παιδί πρέπει να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέσα για τη φυσιολογική του ανάπτυξη, τόσο σε υλικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Κάθε παιδί που πεινάει πρέπει να τρέφεται, κάθε παιδί που είναι άρρωστο πρέπει να λαμβάνει περίθαλψη, κάθε παιδί που είναι αβοήθητο πρέπει να λαμβάνει βοήθεια, κάθε παραβατικό παιδί πρέπει να αποκαθίσταται πίσω στην κοινωνία, κάθε ορφανό και κάθε άστεγο παιδί πρέπει να αποκτά στέγη και κάθε είδους βοήθεια. Κάθε παιδί πρέπει να είναι το πρώτο άτομο που θα λαμβάνει ανακούφιση σε περιόδους δυστυχίας και πένθους».
Αυτά μόνο στα χαρτιά, γιατί η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Τίποτα από όλα όσα αναφέρονται στα δικαιώματα του Παιδιού δεν πράττει ούτε εξασφαλίζει ο ΟΗΕ. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών πρωτοστατεί στις ομιλίες και τις διαφημίσεις για Παγκόσμιες Ημέρες όλων των ειδών, έχοντας αφήσει πλήρως αβοήθητα εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως μέσα στην φτώχεια, την εγκληματικότητα, την πείνα και την δυστυχία. Διαχειρίζεται απεριόριστα χρηματικά κεφάλαια μέσα από την Διεθνή Σύμβαση του 1944, την γνωστή Συνθήκη Bretton Woods η οποία ΑΝ εφαρμοζόταν, δεν θα επέτρεπε να υπάρχει στον πλανήτη κανένας άνθρωπος πεινασμένος φτωχός και αβοήθητος.
Μέσω αυτής της Οικονομικής Συνθήκης που συμμετείχαν αρχικά 44 χώρες, και σήμερα έχουν φτάσει τις 198, κάθε μια χώρα κατέθεσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, κι έτσι δημιουργήθηκε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα. Με απλά λόγια συμφώνησαν και δημιούργησαν έναν παγκόσμιο κουμπαρά, ακριβώς για την εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας, αφού κάθε χώρα θα μπορεί να αντλεί τα δικά της κεφάλαια πρωτίστως για τις ανάγκες επιβίωσης των πολιτών της. Βάση αυτής της Παγκόσμιας Συμφωνίας απαγορεύεται άνθρωπος στον πλανήτη να πεινάει! Αντ’ αυτού, βλέπουμε μια παγκόσμια κλίκα να κινεί τα νήματα εις βάρος των ανθρώπων πατώντας στην κυριολεξία επί πτωμάτων, εγκαταλείποντας εκατομμύρια ανθρώπους όλων των ηλικιών στην φτώχεια, την πείνα και την εξαθλίωση.
Πάντα η Αλήθεια επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις όπως η καλοκάγαθη γιαγιούλα του παραμυθιού που τελικά ήταν ένας Λύκος μεταμφιεσμένος με κοφτερά δόντια. Μια γλυκιά και καλοκάγαθη γιαγιούλα σε μεταμφίεση είναι και ο ΟΗΕ. Είτε το δεχόμαστε είτε όχι είναι έτσι, πέρα από φαντασίες και θεωρίες.
Απο την άλλη, εμφανίζονται μη κυβερνητικές οργανώσεις που δεκάδες χρόνια τώρα κάνουν παγκόσμιους εράνους σε μόνιμη βάση για την καταπολέμηση της φτώχειας όπως είναι η UNICEF και η ACTIONAID και πολλές άλλες, οπού καλούνται οι πολίτες μέσω δωρεών, να λύσουν το πρόβλημα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει, αφού είναι μέσα στις υποχρεώσεις του ΟΗΕ από την ίδρυσή του!
Οπότε έχουμε έναν ΟΗΕ θεατή και άπραγο σε τόσα σοβαρά θέματα, και απο την άλλη, όλες αυτές τις “φιλανθρωπικές” οργανώσεις που επικαλούνται διαρκώς τις απάνθρωπες συνθήκες των τριτοκοσμικών χωρών, στοχεύοντας στο συναίσθημα μας. Αυτή, λοιπόν, η μόνιμη και διαχρονική προβολή δυστυχίας στους υπόλοιπους ανθρώπους δημιουργεί αισθήματα ενοχής, μιας και έχουν φαγητό στο πιάτο τους, αλλά είναι επίσης μία έμμεση απειλή και εκφοβισμός στο που μπορεί κάποιος εύκολα να βρεθεί, στην απόλυτη πείνα. Τρίτος κόσμος…ποιός άραγε έδωσε αυτό το όνομα, που σημαίνει ότι υπάρχει πρώτος κόσμος και δεύτερος? Ρητορικό ερώτημα.
Ποιοί τα επιτρέπουν όλα αυτά, τα τραγικά να συμβαίνουν στον πλανήτη μας, στον διπλανό μας και στον αδελφό μας? Το ερώτημα είναι…όλοι αυτοί που κάνουν το μεγάλο παιχνίδι παγκοσμίως, είναι τελικά Άνθρωποι;;
Δεν χρειαζόμαστε καμιά Παγκόσμια Ημέρα για να τιμήσουμε το οτιδήποτε και οποιονδήποτε. Μόνο η τήρηση των συμφωνιών, αν συνέβαινε δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα και σε καμία χώρα!