Γράφει ο Ηλίας Καλλέργης
Πριν λίγες μέρες, ξεκίνησε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Ιωαννίνων, η εκδίκαση της υπόθεσης της τέως εισαγγελέως Πρωτοδικών και προϊσταμένης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Κέρκυρας, Μαρίας Τατάκη, η οποία κατηγορείται για «κακουργηματική κατάχρηση εξουσίας κατ΄ αληθή πραγματική συρροή» και για «υπεξαγωγή δημοσίων εγγράφων κατά συρροή».
Τι έκανε η εν λόγω δημόσια λειτουργός με λίγα λόγια;
Έκρυβε παραπάνω από 1000 δικογραφίες που αφορούσαν διάφορα αδικήματα, κακουργήματα και πλημμελήματα, με αποτέλεσμα την παραγραφή χιλιάδων αδικημάτων, όπως για παράδειγμα υπόθεση μη πληρωμής ΦΠΑ ύψους 7 εκατ. ευρώ ή υποθέσεις που αφορούσαν εγκλήματα κατά της ζωής.
Ως λογικό επόμενο, με την συγκεκριμένη υπόθεση γεννώνται εύλογα ερωτήματα για το ρόλο της προϊσταμένης αρχής της εισαγγελέως, η οποία στην ουσία είναι διορισμένη από την εκάστοτε κυβέρνηση. Ποιος καλύπτει ποιον;
Το μόνο σίγουρο, είναι πως και σε αυτή την περίπτωση – βάσει τα όσα δήλωσε ο πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας Γιώργος Καλούδης – αφορά «παραεισαγγελικό» κύκλωμα.
«Οι καταγγελίες που δεχόταν από πολίτες, τότε, η εισαγγελέας Εφετών, πως οι υποθέσεις τους καθυστερούν υπερβολικά οδήγησε στην αποκάλυψη της υπόθεσης. Εγώ έπραξα το καθήκον μου», ανέφερε ο Γιώργος Καλούδης και προσέθεσε: «Έχουν γίνει δεκάδες προσπάθειες να συγκαλυφθεί η υπόθεση. Έχει σε σημαντικό βαθμό συγκαλυφθεί. Έχω δεχθεί επώνυμες και ανώνυμες απειλές κατά της δικής μου ζωής και της οικογενείας μου, από τότε μέχρι τώρα.
Μπορείτε να αντιληφθείτε το μέγεθος του σκανδάλου; Σημειωτέον, η γυναίκα στο σπίτι της οποίας βρεθήκαν 1.000 δικογραφίες, προϊόν υπεξαγωγής, δεν βρέθηκε ποτέ κατηγορούμενη.
Πώς είναι δυνατόν ένας θεσμός που πρωτοεμφανίστηκε επί Καποδίστρια το 1830, ως “Ερευνητής της αλήθειας” για θέματα παντός επιστητού που αφορούν την πολιτεία, να έχει καταντήσει αυτός που κρύβει την αλήθεια και το φως σε χιλιάδες υποθέσεις;
Και όμως, εν έτει 2024, στη χώρα που αποτυπώθηκε και χαράχθηκε το δίκαιο σε όλο τον πλανήτη, η δικαιοσύνη φαίνεται να είναι και τυφλή και κουφή και βαριά άρρωστη.
Δεκάδες τα παραδείγματα, Τέμπη, Καραϊβάζ, Μάτι, Μάνδρα, Μίχος, Γεωργιάδης, Σώρρας και άλλες τόσες. Σε άλλες περιπτώσεις συγκαλύπτουν, σε άλλες περιπτώσεις αφορίζουν.
Αυτό πρέπει να εκπροσωπεί όμως η δικαιοσύνη και οι λειτουργοί της;
Μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν στο όνομα όποιας “ελεύθερης” – “ανεξάρτητης” δικαιοσύνης και να μη δέχονται τον παραμικρό έλεγχο; Ούτε μια, ούτε δύο, 1000 υποθέσεις για να κινηθεί διαδικασία και αυτό έπειτα από καταγγελίες πολιτών για καθυστέρηση υποθέσεων!
Δηλαδή, αν δεν υπήρχε έννομο συμφέρον από κάποιον αντίδικο, θα γινόντουσαν και άλλες παραγραφές αδικημάτων;
Αυτό σε μια πολιτεία με αρχές και αξίες, δε θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει.
Επιπλέον κι όπως όλα δείχνουν, οι νομοθέτες δεν είναι άξιοι και ικανοί να δημιουργούν νόμους για ανθρώπους. Το δε δαιδαλώδες νομοθετικό μας σύστημα με ένα σωρό ασαφείς και αντιφατικούς νόμους, με τροπολογίες επί των τροπολογιών, δίνει την “ευχέρεια” στον κάθε δικαστή να τους “μεταφράζει” κατά το δοκούν… “Κατά συνείδηση”, όπως λένε και οι ίδιοι.
Από την άλλη…
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, πρέπει να αποδίδει το δίκαιο με άριστο τρόπο διανεμητικά, διορθωτικά και με αμοιβαιότητα.
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, είναι μία από τις δώδεκα Αξίες που ο άνθρωπος τις έχει έμφυτες αλλά τις ξεχνάει με την σημερινή εκπαίδευση.
Η ευρυθμία μιας Πολιτείας, στηρίζεται στην ισοπολιτεία, στην ισονομία και στην ισοκρατία των πολιτών. Δεν πρέπει να γίνονται διακρίσεις σε ανώτερα και κατώτερα κοινωνικά στρώματα.
Αυτή την απόδοση του δικαίου, καλείται ως καθήκον του να το εκτελέσει το Δικαστικό Σώμα. Η Πολιτεία στηρίζεται στο λειτούργημα του, επειδή η Δημοκρατία μεγαλουργεί, μόνο όταν η Δικαιοσύνη λειτουργεί άριστα.
Οι Δικαστικοί, οφείλουν να τηρούν και να επιβάλλουν το νόμο και τη δικαιοσύνη απαρέγκλιτα και αμερόληπτα. Χωρίς να καλύπτουν υποθέσεις (Καραϊβαζ – Τέμπη) ή να σκηνοθετούν “υποθέσεις” με σκοπό να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη και να αποκρύψουν την αλήθεια. (Σώρρας)
Οι Δικαστές όλων των επιπέδων και ειδικοτήτων, θα πρέπει αυστηρά και ευσυνείδητα να απέχουν από οποιεσδήποτε ομαδοποιήσεις κάτω από στοές, club, τάγματα, κτλ για να είναι σε θέση να λειτουργούν αμερόληπτα το λειτούργημά τους. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν υπόγεια και αντίθετα της θέσης που βρίσκονται.
Τέτοιες υποθέσεις, όπως της τέως εισαγγελέως Πρωτοδικών και προϊσταμένης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Κέρκυρας Μαρίας Τατάκη, μας αποδεικνύουν τη φυσική ανάγκη για μια μετάβαση σε κάτι διαφορετικό, σε κάτι πραγματικά δίκαιο για όλους τους ανθρώπους.
Μόνο έτσι θα είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ “τυφλή” στις διακρίσεις και “κουφή” στις προτροπές για άδικο.
ΑΛΛ’ Η ΔΙΚΗ ΓΑΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΚΟΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ
Αλλά η Δικαιοσύνη βλέπει και στο σκοτάδι.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ