Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Στα πλαίσια της προεκλογικής του εκστρατείας εν όψει των ευρωεκλογών, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε πρόσφατα την Περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας για να κάνει τις συνήθεις επαφές ρουτίνας με τους τοπικούς παράγοντες και να ενημερωθεί για όλα τα ζητήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη ή που πρόκειται να τεθούν σε εφαρμογή.
Παράλληλα και επειδή το θεώρησε ίσως μια καλή διπλωματική ευκαιρία, έστειλε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος, το μήνυμα στην ηγεσία των Σκοπίων που επιμένει να αυτοπροσδιορίζεται ως “Μακεδονία”, ότι “ο δρόμος για την Ευρώπη περνάει και από τη χώρα μας”.
Ο πρωθυπουργός φαίνεται να εκτοξεύει απειλές προς τα Σκόπια με την συγκεκριμένη δήλωση που προορίζεται για εγχώρια κατανάλωση, ενώ στην ουσία ανοίγει τον δρόμο στην υλοποίηση των βλέψεων των Σκοπίων για ενοποίηση της “Μακεδονίας”, μέσω της πολιτικής ερημοποίησης που ακολουθεί.
Οι μεθοδευμένες πολιτικές πρακτικές που άσκησαν οι κυβερνήσεις τόσο του κ. Μητσοτάκη, όσο και όλων των προηγούμενων, οδήγησαν στο αποτέλεσμα που βλέπει σήμερα κανείς στη Δυτική Μακεδονία, ένα τοπίο δηλαδή που θα μπορούσε να ονομαστεί “κρανίου τόπος”.
Οι περισσότεροι νέοι έχουν φύγει στο εξωτερικό, η ανεργία και η φτώχεια μαστίζουν την περιοχή, τα χωριά αδειάζουν, τα μικρά μαγαζιά κλείνουν ή φυτοζωούν και όλα τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η Δυτική Μακεδονία είναι μια από τις χειρότερες περιφέρειες της Ευρώπης.
Τα αρπακτικά της “πράσινης μετάβασης” με την οργιώδη εγκατάσταση φωτοβολταϊκών και ανεμογεννητριών σε βουνά και κάμπους συντέλεσαν αποφασιστικά στην απολιγνιτοποίηση της περιοχής που θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους.
Η Υψηλή Γέφυρα των Σερβίων, πρώτος σταθμός της περιοδείας του κ. Μητσοτάκη και μια από τις σημαντικότερες γέφυρες της Ελλάδας είχε τεθεί εκτός λειτουργίας για λόγους στατικότητας για μεγάλο χρονικό διάστημα και δόθηκε ξανά σε κυκλοφορία, μόλις τον Ιούνιο του 2023, επιφέροντας τεράστιες οικονομικές -και όχι μόνο- ζημίες στο εμπόριο και στις μεταφορές, χωρίς να εξετάσουμε τον σοβαρό κίνδυνο στον οποίο εκτέθηκαν οι κάτοικοι και όσοι τη χρησιμοποιούσαν.
Συμπεριλάμβανε άραγε αυτήν τη γέφυρα ο Πρωθυπουργός στο “δρόμο για την Ευρώπη που περνάει και από τη χώρα μας”;
Το πρόγραμμά της επίσκεψής του περιλάμβανε στη συνέχεια το Βελβεντό, την Κοζάνη, τη Φλώρινα και την Καστοριά.
Πολλά τοπικά μέσα σχολίασαν το γεγονός ως την “επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον τόπο του εγκλήματος”.
Πριν ο κ. Μητσοτάκης τολμήσει να εκστομίσει το περίφημο μήνυμα για την “οδό της Ευρώπης που περνάει και από την Ελλάδα” θα έπρεπε να έχει επισκεφθεί τον ΟΑΕΔ της Κοζάνης, της Φλώρινας και της Καστοριάς για να ενημερωθεί από τους τραγικούς αριθμούς των ανέργων, εφόσον τόσο πολύ τον ενδιαφέρουν τα νούμερα και να επιχειρήσει και μια μικρή περιοδεία μέσα στις πόλεις και τα χωριά για να διαπιστώσει με τα ίδια του τα μάτια την ερημοποίηση.
Αντίθετα, προτίμησε να πάει στους “δικούς του ανθρώπους”, τους κατέχοντες διοικητικές θέσεις με τους οποίους συνεργάζονται ανέκαθεν όλες οι κυβερνήσεις-διαχειριστές του βίου μας και της ζωής μας, εφαρμόζοντας εδώ και δεκαετίες ολοένα και πιο άγριες ευρωπαϊκές πολιτικές, που μας εξοντώνουν κυριολεκτικά.
Με ποιό κριτήριο αλήθεια ο πρωθυπουργός μίλησε στο Σύνδεσμο Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος ζητώντας τους και ψήφο ευθύνης για μια ισχυρή Ελλάδα; Ποιές εξαγωγές εννοούσε σε μια χώρα που καταστρέφεται συστηματικά, μη παράγοντας σχεδόν τίποτα με αποκλειστική ευθύνη των ηγεσιών της;
Σήμερα υπάρχουν πολλά μέτωπα ανοιχτά σχεδόν σε όλους τους τομείς και οι καταστάσεις είναι ρευστές. Παρατηρούμε ότι θεσμικοί παράγοντες των Σκοπίων προκαλούν ανοιχτά με τις δηλώσεις περί “Μακεδονίας” από τις οποίες αφαιρούν αυθαίρετα ακόμα και τον προσχηματικό προσδιορισμό “Βόρεια”. Τονίζουν δε στην Ελλάδα ότι μπορεί να καταφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αν θεωρεί ότι παραβιάζεται η συμφωνία των Πρεσπών.
Ασφαλώς, η απαράδεκτη Συμφωνία των Πρεσπών έκανε την αρχή παραχωρώντας το όνομα “Μακεδονία”, ο δε γεωγραφικός προσδιορισμός “Βόρεια Μακεδονία” ήταν όπως φαίνεται πολύ βολικός για να συνδυαστεί με τη δυτική και να αποτελέσουν την ενιαία “Μακεδονία”.
Ποιός θα βρεθεί να προβάλει αντίσταση στην αρπαγή ουσιαστικά αυτού του τμήματος της Ιερής μας Χώρας, όταν οι κάτοικοί του αναγκάστηκαν να τον εγκαταλείψουν λόγω του οικονομικού μαρασμού του τόπου τους για να αναζητήσουν αλλού τα προς το ζην;
Οι ίδιοι οι κάτοικοι στην ολότητά τους είναι οι μόνοι που μπορούν να διεκδικήσουν και να προστατεύσουν αποτελεσματικά τη γη των προγόνων τους, στην οποία ζουν και δημιουργούν από γενιά σε γενιά. Τώρα, αυτοί έχουν φύγει και οι λίγοι ηλικιωμένοι που έχουν ίσως παραμείνει, δεν θα τα καταφέρουν να αντισταθούν και η ενοποίηση της Μακεδονίας θα είναι σχεδόν σίγουρη. Ίσως ανοίξει την όρεξη στους παγκόσμιους σχεδιαστές και για άλλες περιοχές γειτονικές και μη.
Η Μακεδονία δεν είναι μια απλή τοποθεσία στην Ελληνική επικράτεια. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα, είναι έννοια αδιαίρετη, πολυσήμαντη και πολυδιάστατη που φέρει μέσα της ανεκτίμητα στοιχεία σε υλικό και πνευματικό επίπεδο, μια τεράστια κληρονομιά για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Κανένας επομένως δεν μπορεί να εκχωρεί τα ιερά κληρονομικά μας δικαιώματα “παίζοντας” με επινοημένους προσδιορισμούς κατά το δοκούν.
Οι φυσικοί υποστηρικτές του κληρονομικού Δίκαιου είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι και χρειάζεται άμεσα να γίνουν επενδύσεις και να αναβιώσει η οικονομία που θα σταματήσει αυτή την τεράστια φυγή και εγκατάλειψη.
Οι Μακεδόνες πρέπει να επιστρέψουν στον τόπο τους, να ξαναγίνουν δυνατοί και εύρωστοι οικονομικά και παραγωγικά, ώστε να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε μια για πάντα τα κληρονομικά μας δικαιώματα, θωρακίζοντάς τα απέναντι σε όποια επιβουλή. Μόνον έτσι θα μπορούμε να λέμε δικαιωματικά και από θέση ισχύος ότι ο δρόμος για την Ευρώπη περνάει από την Ελλάδα.