Γράφει ο Άρης Μέττος
“Η Σουηδία και η ΕΕ θα έχουν όπως πάντα έναν αφοσιωμένο σύμμαχο στο πρόσωπο του προέδρου της Μακεδονίας για την επίτευξη των ευρωπαϊκών στόχων και της ισότητας των φύλων”.
Με αυτά τα λόγια η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της γειτονικής χώρας Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα ευχαρίστησε την πρεσβεία της Σουηδίας για την συγχαρητήρια ανάρτηση της. Μετά από μερικές ημέρες, σειρά πήρε ο επικεφαλής του VMRO DPMNE Χρίστιν Μιτσκόσκι που δήλωσε πως είναι δικαίωμά του να αποκαλεί τη χώρα του «Μακεδονία», τονίζοντας μάλιστα πως “αν η Ελλάδα θεωρεί ότι η Συμφωνία των Πρεσπών παραβιάζεται τότε «υπάρχει και το Διεθνές Δικαστήριο…”.
Οι δηλώσεις αυτές δεν θα πρέπει να προκαλούν έκπληξη στους Έλληνες πολίτες. Είναι απόρροια συγκεκριμένων πολιτικών σχεδιασμών και κινήσεων που μεμονωμένα και σωρευτικά έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην Ελληνική κοινωνία και στον εθνικό ιστό της χώρας θέτοντας σε αμφισβήτηση ιστορικά και επιστημονικά δεδομένα που έχουν σχέση με την πολιτισμική αξία μιας τεράστιας παράδοσης που αφορά τον Μακεδονικό Ελληνισμό και την πορεία του από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα.
Οι εδώ θιασώτες της αυτοκρατορικής πολιτικής φάνηκαν να ενοχλούνται από τις παραπάνω δηλώσεις, κάνοντας λόγο μάλιστα εκ στόματος του πρωθυπουργού για ‘’παράνομες και ανεπίτρεπτες πράξεις, η οποίες παραβιάζουν την Συμφωνία των Πρεσπών και το ίδιο το Σύνταγμα του κράτους’’. “Η Νέα Δημοκρατία”, συνεχίζει ο κος Μητσοτάκης “είχε καταψηφίσει την Συμφωνία το 2019 προειδοποιώντας, μάλιστα, τότε, για τα προβλήματα που θα δημιουργούσαν οι αστοχίες της…”
Στην πορεία όπως φρόντισαν να την ‘’τιμήσουν’’ ως δεσμευτική για την χώρα με διεθνή απήχηση και βαρύτητα.
Ενώ λοιπόν από τις προεκλογικές αναγγελίες, περί ακύρωσης της Συμφωνίας, η κυβέρνηση πέρασε στην υπογραφή της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με την διεθνή της πλέον ονομασία “Βόρεια Μακεδονία” ήρθε η ώρα η Ελλάδα να πληρώσει τις δήθεν ‘’αστοχίες’’ και διπλωματικά ατοπήματα του παρελθόντος.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε η χρονική περίοδος που ηγέτες και θεσμικοί παράγοντες γειτονικών χωρών εκδηλώνουν απόψεις και δράσεις με πολλαπλούς αποδέκτες, προδικάζοντας καταστάσεις και δρομολογώντας αλλαγές στην πολιτική -και όχι μόνο- σκηνή της περιοχής, διόλου ευχάριστες για την Ελληνική πραγματικότητα.
Οι επερχόμενες Ευρωεκλογές δοκιμάζουν τα αντανακλαστικά της Ελλάδος σε μια σειρά από θέματα που απαιτούν ψύχραιμη μεν, αλλά ξεκάθαρη και δυναμική παρέμβαση στα πλαίσια της διεθνούς νομιμότητας. Τώρα μάλιστα που οι συζητήσεις για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση περισσότερων Βαλκανικών χωρών είναι ανοιχτή για την αποφυγή ίσως και εθνοτικών συγκρούσεων μεταξύ κοντινών κρατών (όπως κάποιοι θεσμικοί παράγοντες αναφέρουν) θα πρέπει η χώρα μας να κάνει ευρέως γνωστό σε Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο ότι τέτοιες δηλώσεις και κινήσεις εκτός ιστορικής και συνταγματικής πορείας δεν θα γίνουν ανεκτές από κανέναν.
Βέβαια η ίδια η πολιτική των Αθηνών τα τελευταία 50 χρόνια έχει επιτρέψει φαινόμενα όπως τα παραπάνω και συνεχίζει. Για παράδειγμα στις 28 Ιουλίου 2022, το Πρωτοδικείο Φλώρινας επικύρωσε το καταστατικό μιας ΜΚΟ που φέρει τον τίτλο «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» που ως κύριο σκοπό έχει την «διατήρηση και καλλιέργεια της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα» και την επιδίωξη της εισαγωγής της, ως προαιρετικού μαθήματος, και στις τρεις βαθμίδες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Δεν είναι τυχαία η στρατηγική της γείτονος και ΄΄συμμάχου’’ στα πλαίσια του ΝΑΤΟ Τουρκίας, για την επίτευξη του οράματος της “γαλάζιας πατρίδας”, όπως τυχαία δεν είναι και η πρόσφατη ‘’ιδιωτική’’, όπως ό ίδιος δήλωσε, προεκλογική συγκέντρωση του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα που μπροστά σε 5000 οπαδούς του περίπου έκανε διάφορες αναφορές στην δυναμική που έχει αποκτήσει η παρουσία των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα, αφήνοντας αιχμές για την υποδοχή τους στην Ελληνική επικράτεια την εποχή που οι Ελληνικές κυβερνήσεις άνοιξαν τα σύνορα, σε μια περίοδο μάλιστα, όπου παραμένει ανοιχτό το ζήτημα του φυλακισμένου και εκλεγμένου δημάρχου της Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη.
Δεν είναι λίγες οι ευθύνες λοιπόν των Ελληνικών κυβερνήσεων που με τις πρακτικές και τις πολιτικές τους έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση έντονης ανασφάλειας και ασφυκτικής πίεσης στους Έλληνες πολίτες, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Το μεταναστευτικό πρόβλημα σε συνδυασμό με δηλώσεις αλυτρωτισμού, αλλά και ευθείας αμφισβήτησης της ιστορίας και της γεωγραφικής ακεραιότητας από γειτονικές χώρες, δημιουργούν συνθήκες που εύκολα μπορούν να αποβούν απειλητικές για το μέλλον της Ελληνικής επικράτειας.
«Τα Βαλκάνια παράγουν περισσότερη Ιστορία από όση μπορούν να καταναλώσουν» – εκτίμηση αποδιδόμενη στον Τσώρτσιλ.
Η συγκεκριμένη φράση, αλλά και οι τεράστιες ιστορικές καταστροφές που βίωσε ο Ελληνισμός τα τελευταία 100 με 200 χρόνια, δεν δείχνουν να έχουν συνετίσει την Ελληνική κοινή γνώμη και κατ’ επέκταση την πολιτειακή της διακυβέρνηση. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις τα τελευταία χρόνια θα έπρεπε να έχουν θορυβήσει την κυβερνητική πολιτική. Η “σταθερότητα” που η σημερινή κυβέρνηση στηρίζει στις πολύ καλές σχέσεις που έχει με την Αμερικανική πολιτεία, στα πλαίσια μάλιστα της Ευρωπαϊκής σύμπλευσης της στο ζήτημα της Ουκρανίας, δεν είναι επιχείρημα πάνω στο οποίο πρέπει να στηριχθεί η εξωτερική πολιτική της χώρας μας.
Η Ιστορία διδάσκει ότι οι σημερινοί φίλοι μπορεί εύκολα να γίνουν αυριανοί εχθροί, οπότε η μόνη σταθερά πάνω στην οποία ένα ανεξάρτητο κράτος μπορεί να χτίσει την εξωτερική πολιτική του, διασφαλίζοντας την εδαφική του ακεραιότητα και ανάπτυξη, είναι η αυτόνομη σε όσο μεγαλύτερο βαθμό μπορεί επένδυση στους δικούς του πόρους που αφορούν την άμυνα, την βιομηχανική παραγωγή και αυτάρκεια, τον πρωτογενή τομέα κ.λπ.
Με λίγα λόγια για να είσαι ισχυρός πρέπει να είσαι και ανεξάρτητος σε τέτοιο βαθμό όπου να μπορείς να αποφύγεις το να γίνεις εκβιαζόμενος. Η πολιτική και διπλωματία ακολουθούν ως αποτέλεσμα των στόχων και σκοπών που ένα κράτος θέτει στο πέρασμα των χρόνων.
Με αυτό τον τρόπο η Ελληνική πλευρά κατάφερε να θέσει και να δημιουργήσει το ζήτημα της Μακεδονίας εκεί που στην ουσία δεν υπάρχει κάτι να διαπραγματευτεί. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να μοιράσει η Ελλάδα με κάποιο γειτονικό κράτος, είτε αυτό είναι όνομα, γλώσσα, έδαφος, ιστορία.
Η έννοια του όρου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δεν είναι ένα απλό όνομα ή μια γεωγραφική περιοχή με την οποία κάποιοι, εντός και εκτός συνόρων, μπορούν να παίζουν με επιθετικούς προσδιορισμούς, αλλοιώνοντας την ιστορική και πολιτισμική του αξία. Πέρα από αυτό, κανείς δεν μπορεί να παραδώσει τα τεράστια κληρονομικά και πνευματικά δικαιώματα που ο όρος “Μακεδονία” φέρει.
Υπάρχουν τεράστια υλικά και άυλα στοιχεία συνδεδεμένα με την Μακεδονία που οι Έλληνες πολιτικοί, εσκεμμένα ή μη, δείχνουν να αγνοούν με αποτέλεσμα να έχουμε φαιδρές εικόνες τεράστιων αγαλμάτων του Μέγα Αλέξανδρου σε κεντρικές πλατείες των Σκοπίων, δηλώσεις αμφισβήτησης της ιστορικής και επιστημονικής παραδοχής περί Ελληνικότητας της Μακεδονίας, ανιστόρητες εκδόσεις και τηλεοπτικές εκπομπές καπήλευσης της ιστορικής αλήθειας και πολλές άλλες δράσεις που εκθέτουν την παγκόσμια πολιτιστική ανθρώπινη ταυτότητα και παρουσία.
Η Ελλάς υπήρξε και συνεχίζει να είναι μέγας ζωοδότης και τροφοδότης της παγκόσμιας κληρονομιάς του ανθρώπου. Απλόχερα προσέφερε τα δώρα της διανόησης της σε όλη την ανθρωπότητα μέσα από αμέτρητες εφαρμογές στις επιστήμες, την φιλοσοφία, τις τέχνες, την πολιτική και γενικά σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης παρουσίας και εξέλιξης.
Αποτελεί μέγα ύβρις απέναντι στην παγκόσμια ιστορία και τις πανανθρώπινες αξίες η προσπάθεια διαστρέβλωσης της πνευματικής παραγωγής της Ελλάδος, από όπου και αν προέρχεται, εφόσον αυτή έχει στο σύνολο της προσφερθεί σε όλους τους λαούς χωρίς ποτέ να ζητηθεί κάτι σε αντάλλαγμα. Τουλάχιστον, ας σεβαστούμε την ταυτότητα του δημιουργού που μέσω της αρχετυπικής σύλληψης του και εκτέλεσης, τόσα έχει συνεισφέρει στην πρόοδο του ανθρώπου.