Γράφει ο Γιώργος Καραδήμας
Η κυρία Σακελλαροπούλου σε μία πολύ μεγάλη συνέντευξη, μίλησε για πάρα πολλά πράγματα από το προεδρικό της γραφείο, αλλά και από το χωριό της μητέρας της το οποίο βρίσκεται πολύ μακριά από την Αθήνα. Καθισμένη μπροστά στον παλιό μικρό σταθμό στο χωριό της, σχεδόν πάνω στις παλιές ράγες ερωτώμενη για το θέμα των Τεμπών και αν νιώθει υπερήφανη για τα 40 χρόνια στη δικαιοσύνη είπε :
“Aπό την ημέρα εκείνη, όταν βλέπω γραμμές ή τρένο, πέρα από τον πόνο και την οργή, νιώθω και ντροπή ακόμη…Θέλω να πιστεύω πως ναι, θα αποδοθεί Δικαιοσύνη…Είναι πολύ μεγάλη, βαριά κουβέντα, να πω ότι είμαι περήφανη. Εγώ δεν έχω να κρίνω και κανέναν. Υπήρξα σχεδόν 40 χρόνια δικαστής. Ξέρω ότι πολλοί συνάδελφοί μου προσπαθούν να κάνουν το σωστό. Βεβαίως θα υπάρξουν αστοχίες και λάθη. Άνθρωποι είναι και οι δικαστές. Αυτό που μέσα μου βαθιά εύχομαι και ελπίζω, είναι ακριβώς ότι είναι ανεξάρτητοι και δεν επηρεάζονται από κανέναν στην κρίση τους. Αυτό εύχομαι πάντα».
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια, το πόσο σοβαρά πρέπει να πάρουμε τις δηλώσεις της κυρίας Σακελλαροπούλου, διότι κατέχει το ανώτατο αξίωμα της χώρας μας, της Προέδρου της Δημοκρατίας. Και όχι μόνον, μιας και για 40 περίπου χρόνια υπηρέτησε το δικαστικό σώμα και τη δικαιοσύνη, οπότε σίγουρα σε αυτό το τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα έχει μάθει και γνωρίζει πολύ καλά, πώς λειτουργεί όλο το δικαστικό σώμα και όλη η δικαιοσύνη.
Αν, η κυρία Πρόεδρος της Δημοκρατίας “πιστεύει”, “εύχεται” και “ελπίζει” όπως η ίδια δηλώνει, ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη στην τραγωδία των Τεμπών, τότε υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα στο δικαστικό μας σώμα!
Αν ένα δικαστικό σώμα δεν μπορεί με σιγουριά να απονέμει το δίκαιο για τους πολίτες, τους οποίους υπηρετεί, αλλά μένει στις “ευχολογίες” όπως η Πρόεδρος μας, τότε πώς όλοι εμείς οι πολίτες να το εμπιστευτούμε;
Πώς να νιώσουμε ότι η κοινωνία στην οποία ζούμε, που σίγουρα κομμάτι της ίδιας είμαστε και εμείς, είναι προστατευμένη;
Εμείς οι πολίτες βεβαια γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό το κενό ασφαλείας, ειδικά όσοι από μας είχαν κάποια δικαστική διαμάχη. Γιατί γνωρίζουμε, πώς είναι να πληρώνεις δικηγόρους, παράβολα και παραστάσεις στα δικαστήρια. και επίσης όταν και εφόσον η όποια δικαστική διαμάχη κάποιου από εμάς φτάσει στο τέλος της, συμβαίνει μετά από οικονομική μας και ψυχική μας εξάντληση και προφανώς και μετά από ένα τεράστιο χρονικό διάστημα (τις πιο πολλές φορές και αρκετά χρόνια) αναμονής και αγώνα.
Σε ένα άλλο σημείο της συνέντευξής της, η κ. Σακελλαροπούλου δηλώνει ότι γνωρίζει πολλούς πρώην συναδέλφους που “προσπαθούν” να κάνουν το σωστό. Και εμείς οι πολίτες ακούγοντας την συγκεκριμμένη δήλωση, τι πρέπει να σκεφτούμε;
Μήπως ότι κάποιοι δεν κάνουν τελικά το σωστό;
Και αυτοί που “προσπαθούν”, γιατί δεν μπορούν; Τι τους εμποδίζει;
Γεγονός είναι ότι, οι πολιτικοί πάντα ευαγγελίζονται μία “ανεξάρτητη δικαιοσύνη” (ή μήπως τελικά δεν είναι;), που κάθε φορά ρίχνει φως σε όλα τα σκοτεινά σημεία (ή μήπως τελικά δεν ρίχνει φως), που πάντα την αφήνουν να κάνει τη δουλειά της ανεμπόδιστα (ή μήπως τελικά, όλο εμπόδια και τρικλοποδιές βρίσκει).
Γιατί τότε, λοιπόν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανησυχεί τόσο πολύ για όσα συμβαίνουν στη δικαιοσύνη που …και “εύχεται” και “ελπίζει”; Ενώ, σίγουρα η απονομή του δικαίου δεν χωράει ούτε ευχές, ούτε ελπίδες!
H πολιτεία δεν μπορεί να λειτουργεί με ευχές, πιστεύω και ελπίδες….
Eίναι επιτακτική η ανάγκη για ολική, ριζική μεταρρύθμιση σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου.
Στις επερχόμενες ευρωεκλογές όλοι εμείς οι πολίτες έχουμε τη δυνατότητα να ψηφίσουμε τον μοναδικό πολιτικό φορέα που:
-έχει δεσμευτεί για αυτή την ολική μεταρρύθμιση
-που έχει δεσμευτεί ότι θα εξυγιάνει όλους τους τομείς του δημοσίου
-που έχει δεσμευτεί ό,τι θα ελέγξει και θα αποδώσει ευθύνες παντού, ακόμα και στους δικαστές της χώρας μας.