Γράφει η Αμέρισσα Αποκρεμιώτη
Ταυτόχρονα με το πρώτο του πάτημα στη γη, ο άνθρωπος έστρεψε το βλέμμα του προς τα πάνω, στους φωτεινούς φάρους του ουρανού!
Στις 8 Απριλίου τα βλέμματα, όπου αυτό ήταν ορατό, στράφηκαν προς το φαινόμενο της έκλειψης του Ηλίου, η είδηση έκανε τον γύρο ολόκληρου του κόσμου κατακλύζοντας με φωτογραφίες και αστρολογικές προβλέψεις το διαδίκτυο. Κι ενώ ένα από τα πλεονεκτήματα του να βιώνεις εδώ στη Γη είναι η παρακολούθηση αυτού του υπέροχου ουράνιου στερεώματος, πόσο λίγο το απολαμβάνουμε! Έχουμε ξεχάσει να κοιτάμε ψηλά. Μας το θυμίζουν όμως τις ημέρες που το φεγγάρι έχει την “τιμητική του”, κάθε έκλειψη και πανσέληνο.
Οι αρχαίοι πολιτισμοί όμως, τότε που ο άνθρωπος κοιτούσε περισσότερο πάνω απ’ ‘οτι κάτω, τον Ήλιο λάτρευαν. Στις παραδόσεις και τους μύθους τους, η έκλειψη συμβολιζόταν πολλές φορές ως ένα τεράστιο φίδι και απεικονιζόταν με επικές μάχες που διεξάγονταν στα βάθη της νύχτας, με το φίδι να επιδιώκει να κατασπαράξει τον ήλιο, σβήνοντας έτσι το ζωογόνο φως του και βυθίζοντας τη δημιουργία στο αιώνιο σκοτάδι.
Οι γιορτές τους όμως, όπως και “το μεγάλο πνεύμα – Θεός” είχαν πάντα να κάνουν με τον ήλιο! Το χειμερινό ηλιοστάσιο πάντα συμβόλιζε και θα συμβολίζει τη νίκη του φωτός απέναντι στο σκοτάδι και ήταν η αρχαιότερη και μεγαλύτερη γιορτή του κόσμου. Όσο για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό συγκεκριμένα, η αντίστοιχη πρωτοχρονιά ήταν προς τα τέλη Ιουλίου την πιο ηλιόλουστη εποχή του χρόνου!
Υπάρχει κι ένα εκπληκτικό φαινόμενο, εκείνο της επιτολής του Σειρίου στα τέλη Ιουλίου, κατά τη διάρκεια του οποίου ο δικός μας ήλιος ευθυγραμμίζεται με τον κεντρικό ήλιο του σύμπαντός μας, τον Σείριο και οι δύο ήλιοι ανατέλλουν ταυτόχρονα από τον ορίζοντα. Ο ήλιος ήταν λοιπόν το σημείο αναφοράς όλων των μεγάλων πολιτισμών!
Ωστόσο, παρόλη την τεράστια σημασία των δύο αυτών ηλιακών ορόσημων που συμβαίνουν κάθε χρόνο, κανέναν κατακλυσμό φωτογραφιών και συζητήσεων δεν βλέπουμε να γίνεται για αυτά. ‘Ολο το εγκώμιο πλέκεται γύρω από τη σελήνη.
Για μερικές φευγαλέες στιγμές, η μικρή σελήνη περνάει μπροστά από τον τετρακοσίων φορές μεγαλύτερο σε διάμετρο ήλιο, και σε κάποια σημεία της γης βλέπουμε τη σκιά της. Κι όμως αυτό αναφέρεται ως “ολική έκλειψη ηλίου”. Κι επειδή η γλώσσα μας έχει το “σημαινόμενον” και το “σημαίνον”, η σχέση γλώσσας, νου και κόσμου δεν είναι καθόλου τυχαία στα Ελληνικά! Η λέξη “έκλειψη” προκύπτει από το ρήμα εκλείπω δηλαδή: ἐκ + λείπω και σημαίνει εξαφανίζομαι, παύω να υπάρχω. Η σχέση λοιπόν γλώσσας, νου και κόσμου εδώ φέρει τόσο μεγάλο βάρος που από τη γλώσσα, στο νου του κόσμου ισοδυναμεί με αφανισμό. Κι έτσι, όπως κανείς σχεδόν δεν μιλάει πια για την νίκη του φωτός, που τόσους αιώνες ήταν σημείο αναφοράς…Όλοι μίλησαν για “ολική έκλειψη ηλίου”, δηλαδή για την εξαφάνιση του μοναδικού αστεριού του ηλιακού μας συστήματος χωρίς ουσιαστική εξήγηση.
Ο μοναδικός που έκανε μία λογική τοποθέτηση και έθεσε το όλο θέμα στην πραγματική του διάσταση είναι ο Πρόεδρος του Πολιτικού Φορέα Ελλήνων Συνέλευσις, Αρτέμης Σώρρας, στο λογαριασμό του στα Social Media:
https://www.facebook.com/share/p/Ef93CXtzSb89pkSh
Άλλωστε, ο ίδιος είναι που μας θύμισε την Επιτολή, την τεράστια αυτή ηλιακή γιορτή, που καθόλου τυχαία, ο μεγαλύτερος πολιτισμός του κόσμου, ο Ελληνικός, τιμούσε καταμεσής του καλοκαιριού, όπως γιορτάζουν τώρα την πρωτοχρονιά, ίσως όχι τυχαία, την λιγότερο φωτεινή εποχή του χρόνου…