Γράφει η Ελένη Νιάρχου
Χρόνια τώρα παρακολουθούμε τους νέους αυτής της χώρας να φεύγουν στο εξωτερικό για σπουδές και, μετά το πέρας των σπουδών τους, να παραμένουν εκεί για να εργαστούν, αφού οι ευκαιρίες εργασίας, οπουδήποτε αλλού εκτός της Ελλάδας, είναι ευνοϊκότερες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να βρει τρόπους ώστε κάποια στιγμή, όχι απλώς οι νέοι μας να σταματήσουν να φεύγουν στο εξωτερικό, αλλά να επιστρέψουν και όσοι έφυγαν, καλεί, μέσω του Υπουργείου Μετανάστευσης, αλλοδαπά “ταλέντα”, γιατί τα δικά μας ταλέντα για κάποιο λόγο δεν μας … κάνουν.
Το φαινόμενο της μετανάστευσης των νέων από την Ελλάδα σε άλλες χώρες είναι η απόρροια της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, αλλά κυρίως της εκπαιδευτικής κρίσης στην Ελλάδα. Αφού το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας δεν ανταποκρίνεται στην εκπαιδευτική κατάρτιση της εποχής μας, οι νέοι επιλέγουν άλλες χώρες για την πανεπιστημιακή τους εκπαίδευση, ή το μεταπτυχιακό τους. Μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών τους, διαμένουν σε μια ξένη χώρα για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό το διάστημα είναι αρκετό, ώστε να αντιληφθούν τις τεράστιες εργασιακές ευκαιρίες, που τους παρουσιάζονται εκεί. Το αποτέλεσμα; Όλα τα “ταλέντα” που η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει στο δυναμικό της, εργάζονται σε ξένες χώρες συμβάλλοντας στην ανάπτυξη μιας άλλης χώρας και όχι της δικής μας.
Για το Υπουργείο Μετανάστευσης, η λύση στην ανάπτυξη της δικής μας χώρας είναι το νέο νομοσχέδιο, το οποίο περιλαμβάνει μια σειρά νέου τύπου αδειών πρόσβασης στην αγορά εργασίας. Στο πλαίσιο αυτό, εισάγεται η Talent Visa και η Tech Visa και αφορά ξένους φοιτητές, καθηγητές, ενδοεταιρικές μεταθέσεις, αλλά και εργαζόμενους σε εταιρείες με μεγάλο όγκο αλλοδαπών, με σκοπό την ενίσχυση της άδειας παραμονής. Με αυτό το νομοσχέδιο, η κυβέρνησή μας ευνοεί την εισαγωγή αλλοδαπών ταλέντων συνοδευόμενα με οικονομικά πακέτα ενίσχυσης, που θα διαχειριστεί το Ταμείο Αλληλεγγύης του Υπουργείου, δηλαδή χρήματα, που θα φύγουν και πάλι από τα δημόσια ταμεία.
Καταλαβαίνουμε όλοι, ότι τα προβλήματα που υπάρχουν σε αυτή την χώρα είναι θέμα διαχείρισης, προτεραιοτήτων και πολιτικής βούλησης. Πάντα βρίσκουν τρόπους για να εξυπηρετήσουν δικές τους προτεραιότητες, αλλά ποτέ τρόπους για τις υποχρεώσεις που έχουν απέναντι στους Έλληνες πολίτες. Λειτουργούν πάντα κατά το δοκούν.
Έτσι ακριβώς λειτουργούν και με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχετικά με την Ευρωπαϊκή Εκπαιδευτική πολιτική. Από τη μία, χρησιμοποιούν τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία, κατόπιν των υποδείξεων των επιτροπών, ακόμα και αν αυτό μπορεί να παραποιήσει κομμάτια της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Από την άλλη όμως, δεν ακολουθούν την ενιαία Ευρωπαϊκή πολιτική, η οποία ορίζει ότι όλα τα κράτη μέλη της θα πρέπει να έχουν ισάξιο εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε οι Ευρωπαίοι πολίτες να μπορούν να συμπορεύονται στην επαγγελματική κατάρτιση που λαμβάνουν. Τα χρήματα που πρέπει να επενδυθούν, ώστε το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας να είναι ανάλογο των υπόλοιπων μελών-κρατών της Ε.Ε. δεν πλησιάζουν καν σε αυτά, που όντως δαπανώνται για την παιδεία.
Η Ελληνική πολιτεία θα έπρεπε από μόνη της να αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα ενός πλήρους εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο θα είναι η βάση για την δημιουργία καταρτισμένων πολιτών βασισμένη στα ιδιαίτερα ταλέντα τους, ώστε να είναι χρήσιμοι για την λειτουργία της κοινωνίας. Τα σχολεία θα πρέπει να διαθέτουν κάθε σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή, ώστε τα Ελληνόπουλα να μπορούν να αναπτύξουν κάθε δημιουργική τους ικανότητα, πνευματική ή σωματική, πάντα υπό την επίβλεψη εξαιρετικών εκπαιδευτικών, οι οποίοι θα μπορούν να αναγνωρίσουν τις ικανότητες των παιδιών. Η πολιτεία θα πρέπει να έχει έτοιμες τις θέσεις εργασίας τις οποίες, στο μέλλον, θα στελεχώσουν οι σημερινοί μαθητές.
Για να επιτευχθούν όλα αυτά, θα πρέπει να μην υπάρχει κανένας περιορισμός στα χρήματα τα οποία θα επενδυθούν για κάτι τέτοιο. Άλλωστε, οι Ελληνικές κυβερνήσεις μας έχουν ήδη αποδείξει ότι, όταν χρειάζεται να επενδυθούν χρήματα, τα χρήματα βρίσκονται και χρησιμοποιούνται. Ας αποφασίσουν λοιπόν απλά, να τα επενδύσουν στην παιδεία. Αν πάλι δεν μπορούν να το κάνουν, ως Έλληνες πολίτες, οφείλουμε να επιλέξουμε αυτούς που μπορούν.