Υπερψηφίστηκε τελικά το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την πρόληψη διάδοσης τρομοκρατικού περιεχομένου στο Διαδίκτυο, κατόπιν οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην Ολομέλεια της Βουλής και πριν την ψήφιση του εν λόγω Νομοσχεδίου, εκφράστηκαν έντονες επιφυλάξεις, ανησυχίες και προβληματισμοί από όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, σχετικά με την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης και την ανάγκη να γίνει πιο σαφές “ό,τι συνιστά τρομοκρατικό περιεχόμενο” σε δημοσιεύματα. Εκφράστηκαν επίσης φόβοι για τη φίμωση κάθε φωνής ασυμβίβαστης με την πολιτική της Κυβέρνησης και γενικά, έθεσαν θέμα γενικευμένης λογοκρισίας.
Ο Υφυπουργός Δικαιοσύνης κ. Μπουγάς “καθησύχασε” τις ενστάσεις όλων των εισηγητών των κομμάτων, διαβεβαιώνοντας ότι η ελευθερία της σκέψης, του λόγου και της έκφρασης “προστατεύεται απόλυτα στη χώρα μας” από τις διατάξεις του Συντάγματος και όλων των σχετικών Διεθνών Συμβάσεων που έχουν ενσωματωθεί στο Εθνικό Δίκαιο. Δήλωσε ακόμα, ότι η χώρα μας παραδίδει ένα “πλήρες νομοθέτημα που καλύπτει κάθε πτυχή του κανονισμού των παρόχων υπηρεσιών στο Διαδίκτυο” και τόνισε τέλος μεταξύ άλλων ότι επιδιώκεται με το νομοσχέδιο “μια ανοιχτή και δημοκρατική κοινωνία αρχής”.
Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση επιδόθηκαν άλλη μια φορά, σε στείρες αντιπαραθέσεις με τον γνωστό πια σε μας “ξύλινο” τυποποιημένο λόγο, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού τελικά το νομοσχέδιο ψηφίστηκε απ΄όλους, όπως γίνεται πάντα για κάθε νόμο.
Όλη η Βουλή, σαν μια μεγάλη παρέα, με την αγαστή βοήθεια και συνεργασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποφασίζει για τον τρόπο ζωής μας, την ελευθερία μας και το δικαίωμα άσκησής της.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως, η οδηγία της ΕΕ δεν ορίζει τι θεωρείται “τρομοκρατικό περιεχόμενο” για ένα δημοσίευμα, άρα δίνει την άνεση στην Κυβέρνηση να λογοκρίνει αυθαίρετα, ότι θεωρεί πως είναι ‘’επικίνδυνο’’ για την πολιτική της εικόνα.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα στην Ελληνική Βουλή να απαγορεύσει τη δημοσίευση κάθε τρομοκρατικού χτυπήματος ή ενέργειας, στις ενημερωτικές σελίδες του Διαδικτύου- κι όχι μόνο.
Στο δια ταύτα, το Επιτελικό Κράτος θα μπορεί να χαρακτηρίζει ό,τι θέλει ως “τρομοκρατικό περιεχόμενο” και θα απαγορεύει αυταρχικά τη δημοσίευσή του.
Βλέπουμε πολιτικές πρακτικές που καταπατούν την αρχή της δίκαιης ενημέρωσης και της ελευθερίας του Τύπου, για την οποία ήδη γνωρίζουμε, ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 108η θέση στη Διεθνή Κατάταξη και απ΄ό,τι φαίνεται ανοίγονται προοπτικές για χαμηλότερα.
Αναρωτιόμαστε εύλογα, αν οι Κυβερνώντες μας γνωρίζουν τις έννοιες Ελευθερία και Δημοκρατία…
Σε μια αληθινή Δημοκρατία δεν πρέπει επ΄ουδενί να περιορίζεται η ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, σε ό,τι αφορά την περιγραφή ενός γεγονότος, που όντως συνέβη. Χρειάζεται οι πολίτες να είναι οπωσδήποτε ενημερωμένοι για τα συμβάντα, ακριβώς όπως έγιναν και όχι, όπως βολεύει τα συμφέροντα αυτών, που μας κυβερνούν.
Η ελευθερία της έκφρασης του Τύπου είναι αυτή, που θα διασφαλίσει την ανεξάρτητη και δίκαιη ενημέρωση των πολιτών, χωρίς να “φιλτράρεται” η αλήθεια μέσα από διάφορα νομοσχέδια, που επιθυμούν μόνο να κατευθύνουν την κοινή γνώμη εκεί, που οι ίδιοι που τα ψηφίζουν, θέλουν. Ο πολίτης μιας δημοκρατικής κοινωνίας έχει απόλυτο δικαίωμα να γνωρίζει, τι ακριβώς γίνεται γύρω του και με κάθε λεπτομέρεια, για να μπορέσει να διαμορφώσει τη δική του γνώμη, μέσα από τη γνώση, που θα του προσφέρει η πληροφορία. Αυτό σημαίνει Ελευθερία και δίκαιη ενημέρωση και βέβαια, προϋποθέτει ανεξάρτητο Τύπο, όχι κατευθυνόμενο και καλοπληρωμένο από τους ιθύνοντες, διότι αυτό οδηγεί σε σύγχυση και φανατισμό τους ανθρώπους και σε καταστάσεις τελείως ξένες και άσχετες με την έννοια της ενημέρωσης.
Αν δεν ζούμε σε περιβάλλον πλήρους ελευθερίας, πώς να μιλήσουμε για Ελευθερία του Λόγου και της έκφρασης; Είναι οξύμωρο να αναγκαζόμαστε να θεωρήσουμε ως σωστό και δίκαιο, μόνο ό,τι η Κυβέρνηση αποφασίζει, ενώ μας αποκρύπτει σημαντικά, ίσως, γεγονότα υπό το πρόσχημα της τρομοκρατίας ή του τρομοκρατικού χτυπήματος.
Είναι η ώρα να βάλουμε οριστικό τέλος σε όλον αυτόν τον παραλογισμό και να σκεφτούμε σοβαρά και με γνώμονα τη Λογική μας, πώς θέλουμε να ζήσουμε και τι είδους ενημέρωση χρειαζόμαστε, για να μπορούμε να λαμβάνουμε τις αποφάσεις εκείνες, που θα μας οδηγήσουν σε μια αληθινή ανθρώπινη κοινωνία, με στόχο και σκοπό το συλλογικό και ατομικό μας συμφέρον, που θα αξίζει να παραδώσουμε στους απογόνους μας.
Αργυρώ Παναγιωτοπούλου