Απερίγραπτο το συναίσθημα να έχεις αφήσει το παιδί σου στο σχολείο μία εύθυμη μέρα σχολικής εκδρομής και να το παραλάβεις χτυπημένο και θύμα κλοπής. Αυτό συνέβη την περασμένη εβδομάδα στην Ελευσίνα, όπου δύο ανήλικοι μαθητές 13 ετών, έπειτα από εκπαιδευτική εκδρομή, δέχτηκαν επίθεση από ομάδα, επίσης ανήλικων 14 εως 17 ετών, έξι από τους οποίους συνελήφθησαν στα πλαίσια του αυτοφώρου.
Μόλις λίγες μέρες πριν, μαθήτρια έπεσε θύμα άγριου ξυλοδαρμού από συμμαθήτριές της, σε σχολικό προαύλιο, με σχετική βιντεοσκόπηση από το περιστατικό να μοιράζεται στο διαδίκτυο.
Δυστυχώς το φαινόμενο βίας μεταξύ ανηλίκων και οργανωμένων ομάδων εφήβων, που χτυπούν και κλέβουν συνομηλίκους τους σε διάφορες γειτονιές της πρωτεύουσας – κι όχι μόνο- είναι πλέον τρομακτικά συχνό.
Τα περιστατικά παραβατικότητας και εγκληματικότητας τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί σε τραγικό βαθμό. Από επίσημα στοιχεία της Ελληνικής αστυνομίας, συνολικά 1.350 ανήλικοι συνελήφθησαν σε όλη τη χώρα τον Σεπτέμβριο, για διάφορα αδικήματα και συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, συνελήφθησαν 17 ανήλικοι για βιασμό, προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας ή πορνογραφία ανηλίκων, 28 επειδή είχαν στην κατοχή τους όπλα, 292 για κλοπές και ληστείες και 86 για πρόκληση σωματικών βλαβών.
Μάλιστα, ακόμα και σε περιοχές, όπως η Κηφισιά των βορείων προαστίων, το φαινόμενο έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις, ωθώντας τους κατοίκους της περιοχής να δημιουργήσουν ομάδα εθελοντών επιτηρητών νεανικής παραβατικότητας, «Kifisia Watch», που αριθμεί πλέον 2.600 μέλη, τα οποία σε μικρές ομάδες εναλλάξ, περιπολούν κάθε Σαββατοκύριακο στους δρόμους της πόλης, στην προσπάθειά τους να προλάβουν να ενημερώσουν την αστυνομία για ξυλοδαρμούς και κλοπές, με θύματα και θύτες, ανήλικους.
Ως προς το πώς έφτασε το πιο ευαίσθητο κομμάτι του πληθυσμού αυτής της χώρας σε αυτό το σημείο, σύμφωνα με έρευνες, διατριβές, αλλά και σύμφωνα με τα ίδια τα θύματα και τις οικογένειες και φίλους τους, οι αιτίες φαίνεται να είναι πολλές και σύνθετες. Από το οικονομικό άγχος, που βίωσαν πολλές οικογένειες μετά τα μνημόνια, την προώθηση βίαιων και επιθετικών προτύπων με ποικίλους τρόπους έως και τον – ενάντια στην ανθρώπινη φυσιολογία – εγκλεισμό που βιώσαμε όλοι πολύ πρόσφατα, οι ερμηνείες είναι πολλές. Η βία δυστυχώς έχει γίνει κομμάτι του πολιτισμού μας. Από τα κινούμενα σχέδια, έως τις ταινίες και τα βιντεοπαιχνίδια, έως τα τελευταία μουσικά πρότυπα (αρκεί να ακούσει κανείς στίχους κομματιών trap μουσικής), η βία είναι πλέον μέσα στα κύτταρα του σύγχρονου Έλληνα, σε βαθμό να συνηθίζει τόσο την ύπαρξή της, ως φυσιολογική σχεδόν στάση ζωής.
Από την άλλη, ένας μαθητής απασχολεί ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου του μέσα σε σχολικά κτίρια, τα οποία δεν διαφέρουν στο σχεδιασμό τους ιδιαίτερα, με εκείνα των φυλακών… και με ένα τέτοιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που κάθε άλλο παρά θελκτικό είναι.
Είναι ξεκάθαρο, ρίχνοντας μια ματιά στον κρατικό προϋπολογισμό, ότι δισεκατομμύρια ευρώ φεύγουν για σκοπούς πολύ λιγότερο σημαντικούς από την παιδεία, παρόλο, που υπάρχουν πολιτικοί φορείς, που έχουν καταθέσει προτάσεις για σχολεία, χωρίς κανένα οικονομικό περιορισμό, με κάθε σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή, -από θέατρα μέχρι όλες τις αθλητικές εγκαταστάσεις εντός του σχολείου- που απαιτείται, για το κτίσιμο του σώματός τους, της ψυχής τους και του πνεύματος τους, ώστε να δημιουργήσουμε υγιείς νέους ανθρώπους.
Η αντιμετώπιση μιας τόσο σοβαρής και κρίσιμης για το μέλλον μας, πραγματικότητας δεν γίνεται απλά να είναι ο διορισμός κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων μέσα στα σχολεία, σύμφωνα με το όραμα και την πρόταση της υφυπουργού παιδείας Δόμνας Μιχαηλίδου.
Αν θέλουμε να μιλάμε για λύση και όχι για μπαλώματα, θα έπρεπε να μιλάμε για παιδεία και μόρφωση μέσα σε ιδανικό, για τα παιδιά μας, περιβάλλον, με σύγχρονα μέσα και εκπαιδευτικούς, που χαίρουν σεβασμού και προωθούν την δημιουργική έφεση κάθε νεαρού ανθρώπου ξεχωριστά, σύμφωνα με την κλίση και τα ταλέντα του. Θα έπρεπε να μιλάμε για μία πολιτεία με προβολή υγιών προτύπων, ανδρείας και ηρωισμού, που υπάρχουν ήδη στην πλούσια Ιστορία μας. Δεν θα είχε κανένα λόγο ένας ανήλικος άνθρωπος να φθονεί και να κλέβει αγαθά, αν είχε αφθονία επιλογών δημιουργικής απασχόλησης στο σχολικό του περιβάλλον και αν, με την σχετική στήριξη της πολιτείας, υπήρχε αφθονία υλικών και αξιών στην οικογένειά του.
Επί του παρόντος όμως, τα παιδιά μας βιώνουν και έχουν επομένως αναγκαστικά ως υπόδειγμα, μία πολιτεία που επιβραβεύει τον εαυτό της στο μεγάλο έγκλημα, αφήνοντας ελεύθερους κυβερνητικούς αξιωματούχους, που εμπλέκονται σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος (όπως με τη γνωστή υπόθεση Novartis) και τον 57χρονο Λιγνάδη που κρίθηκε ένοχος πρωτοδίκως, για κατά συρροή βιασμών δύο νεαρών, ενώ τα δικά της παιδιά, τα στέλνει σε ιδιωτικά σχολεία και σχολεία του εξωτερικού…
Αμέρισσα Αποκρεμιώτη