Γράφει η Δημήτρης Αλαμπάνος
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Φεβρουάριο που μας πέρασε, παρέπεμψε την χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, επειδή δεν είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, όπως αυτές προκύπτουν μέσα από την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2012/34/ΕΕ. Η οδηγία αυτή αφορά την δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού χώρου με δέσμευση εκτέλεσης ως το 2015.
Χαρακτηριστική είναι η παράγραφος 15 στην εκτίμηση της συγκεκριμένης οδηγίας που αναφέρει: “Για να καταστεί αποτελεσματικός ο κλάδος της μεταφοράς εμπορευμάτων, ιδίως δε ο διασυνοριακός, απαιτείται άνοιγμα της αγοράς.”
Όλοι γνωρίζουμε βέβαια τι εννοεί η Ε.Ε και οι θεσμικοί της παράγοντες, όταν αναφέρονται σε “άνοιγμα της αγοράς”. Ιδίως όταν το “άνοιγμα” αφορά το εθνικό μας δίκτυο σιδηροδρόμων.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν, η κυβέρνηση Τσίπρα, το 2017 κάτω από το βάρος των πιέσεων των εταίρων μας, να πουλήσει – χαρίσει τον ΟΣΕ στην ιταλική εταιρία Ferrovie dello Stato Italiane Group, έναντι του “συμβολικού” ποσού των 45 εκατομμυρίων ευρώ και μάλιστα με την υποχρέωση ετήσιας κρατικής χρηματοδότησης! Μια απόφαση σκάνδαλο που απασχόλησε και ακόμη απασχολεί την κοινή γνώμη.
Η παραπομπή όμως της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε ως αποτέλεσμα να κωλυσιεργήσει η χρηματοδότηση του ΟΣΕ – δηλαδή της Ιταλικής εταιρίας που τον “αγόρασε”.
Τελικά με διοικητική πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποσύρεται η σχετική προσφυγή και διευκολύνεται έτσι η χρηματοδότηση του ΟΣΕ από το Ελληνικό Δημόσιο, ενώ ταυτόχρονα επιταχύνεται η οικονομική ενίσχυση του σιδηροδρόμου και μάλιστα με γενναία αύξηση της επιδότησης από τα 45 στα 75 εκατομμύρια ευρώ!
Με δεδομένα όλα αυτά και με νωπές τις μνήμες από την πρόσφατη τραγωδία των Τεμπών, τίθενται εύλογα ερωτήματα.
Γιατί η Ε.Ε επιμένει για την επιβολή κάποιων ευρωπαϊκών οδηγιών στις χώρες μέλη και σφυρίζει αδιάφορα όταν κάποιες άλλες δεν εφαρμόζονται; Γιατί, ας πούμε, δεν αντέδρασε όταν οι ελληνικές τράπεζες, αν και πήραν με αρνητικά επιτόκια δάνεια για να δανείσουν με τη σειρά τους χαμηλότοκα τις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αυτές δεν το έπραξαν ποτέ, παρά μόνον επέστρεψαν πίσω τα κεφάλαια, κρατώντας τα κέρδη των αρνητικών επιτοκίων;
Και στο κάτω κάτω της γραφής, αν είναι να ακολουθούμε πιστά κάθε φορά τις επιταγές της Ε.Ε, ακόμη κι αν αυτές είναι κατά των ελληνικών συμφερόντων, γιατί να καλούμαστε να ψηφίζουμε τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, κοροϊδεύοντας τελικά τους εαυτούς μας;