Γράφει ο Στέφανος Σουφλερός
Το τελωνείο του Έβρου απέρριψε 80.696 κιλά μια τεράστια ποσότητα προϊόντων, εκ των οποίων το 99% ερχόταν από τη Τουρκία. Η αίτια; Περιείχαν μεγάλη ποσότητα φυτοφαρμάκων. Η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης μας ενημερώνει ότι το τελευταίο εξάμηνο του προηγούμενου έτους, οι αρμόδιοι γεωπόνοι σε ελέγχους που πραγματοποίησαν σε εισαγόμενα προϊόντα από την γείτονα χώρα, διαπίστωσαν την ακαταλληλότητα τους και τα απέρριψαν.
Από την Τουρκία εισάγουμε νωπά προϊόντα κρέατα και ψάρια, αλλά και πολλά άλλα προϊόντα πρωτογενούς τομέα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούμε κάτι τέτοιο. Η Ιταλία στο παρελθόν έχει αναφέρει κάτι ανάλογο με κελυφωτά φιστίκια προερχόμενα από την Τουρκία.
Η RASFF, η Ευρωπαϊκή πλατφόρμα ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των χωρών της ΕΕ, για επικίνδυνα τρόφιμα, μας ειδοποιεί μέσα σε 24 ώρες για 6 προϊόντα που βρέθηκαν στην Ιταλία, Γερμανία και Βουλγαρία με φυτοφάρμακα, σε μανταρίνια, γκρέιπφρουτ, πορτοκάλια και για αφλατοξίνες σε φιστίκια και σε αποξηραμένα σύκα και η χώρα εισαγωγής είναι η Τουρκία.
Τελικά το τι έρχεται στο πιάτο μας και τι τρώμε γενικά, πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις.
Το οξύμωρο όμως είναι να εισάγουμε ψάρια, το οποίο είναι το 5ο σημαντικότερο προϊόν που εισάγουμε από την Τουρκία… Λες κι εμείς δεν έχουμε θάλασσα, λες και η δική μας θάλασσα δεν έχει ψάρια, ή μήπως οι Τούρκοι αλιείς ψαρεύουν σε άλλες θάλασσες;
Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα κι άλλη μια απόδειξη ότι ο πρωτογενής τομέας της αλιείας στην χώρα μας πάσχει.
Μην αναρωτιόμαστε όμως πώς φτάσαμε μέχρι εδώ… Είναι ακόμη μια φορά η συνέπεια των επιλογών και των αποφάσεων της Ε.Ε. που επιβάλλονται ως εγχώριοι νόμοι με την συναίνεση βεβαίως των κυβερνήσεων. Κι αυτό δεν έχει γίνει μόνο σε έναν από τους τρεις βασικούς πυλώνες του πρωτογενή τομέα, την αλιεία εν προκειμένω, αλλά το ίδιο βλέπουμε να έχει συμβεί και στην γεωργία και στην κτηνοτροφία.
Τα αρνητικά αποτελέσματα αυτών των επιλογών, τα διαπιστώνουμε, όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στην υγεία μας, μιας και τελικά φτάνουν στο πιάτο μας “σκουπίδια”, μολυσμένες τροφές με απαγορευμένα φυτοφάρμακα, καθώς η Τουρκία – όπως και χώρες της Βόρειας Αφρικής- αδιαφορεί για τους βασικούς κανόνες υγιεινής.
Αυτό που πραγματικά μας πονάει πολύ είναι ότι η Ελλάδα είχε τον μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο από όλα τα κράτη της Ευρώπης και είχαμε την δυνατότητα να καλύψουμε τις ανάγκες όχι μόνο της χώρας μας, αλλά ένα μεγάλο μέρος των αναγκών σε όλες τις χώρες κράτη μέλη της Ε.Ε. Σύμφωνα λοιπόν με την κοινή αλιευτική πολιτική κυρίως μέσω της εφαρμογής του μέτρου της οριστικής παύσης των αλιευτικών δραστηριοτήτων, με οικονομική ενίσχυση, ο στόλος μειώθηκε και μειώνεται συνεχώς.
Τα προβλήματα συσσωρεύονται επί δεκαετίες, όπως είναι η αδυναμία συντήρησης των αλιευτικών σκαφών λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, το ενεργειακό κόστος των καυσίμων που αυξήθηκε σε μεγάλο ποσοστό, η μη καταβολή αποζημιώσεων, η έλλειψη κινήτρων στην νέα γενιά για να ασχοληθεί με το επάγγελμα, η παράνομη αλιεία, κι οι Ελληνοποιήσεις ψαριών, που οι ελεγκτικοί φορείς σφυρίζουν αδιάφορα, πλήττοντας τους εγχώριους αλιείς και παραπλανώντας το καταναλωτικό κοινό… Προβλήματα που μένουν -εσκεμμένως;;;- ανεπίλυτα. Το πιο σημαντικό όμως είναι η άρνηση της εκάστοτε κυβέρνησης να βάλει ξανά σε τροχιά ανόδου τον πρωτογενή τομέα στην χώρα μας.
Το κερασάκι στην τούρτα όμως, που κάνει έκδηλη και την θέση των κυβερνώντων είναι ο ποινικός κώδικα του 2019, που επιτρέπει στους Τούρκους αλιείς να ψαρεύουν στα Ελληνικά χωρικά ύδατα, καθώς αυτό δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα!!
Αναρωτιόμαστε, ποια κυβέρνηση σε ποιο σοβαρό κράτος θα είχε αυτή τη στάση απέναντι στα συμφέροντα τον πολιτών της;
Για να επαναφέρουμε τον πρωτογενή τομέα, αλλά και τον δευτερογενή τομέα σε ανελικτική πορεία, χρειάζεται ισχυρή πολιτική βούληση που εκ του αποτελέσματος αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει.
Ο πρωτογενής τομέας είναι αυτός που θα φέρει πραγματική ανάπτυξη στην χώρα μας και είναι αυτός που απαξιώθηκε και σήμερα τείνει να εξαφανιστεί.
Χρειάζεται ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο να θέσει τις βάσεις, ώστε με τις κατάλληλες τεχνολογίες να μεγιστοποιηθεί η παραγωγική διαδικασία και τα προϊόντα μας γεωργικά, κτηνοτροφικά και αλιευτικά να μπορούν να καλύπτουν πρωτίστως όλες τις ανάγκες της χώρας μας,
Με λίγα λόγια, στην αλιεία, μιας και μιλάμε για αυτόν το κλάδο, θα πρέπει να παράγουμε τόσο αλιευτικό προϊόν, όσο χρειάζεται η χώρα μας, χωρίς να εισάγουμε αγνώστου προελεύσεως προϊόντα,…Αντιθέτως, να είμαστε σε θέση και να εξάγουμε μοναδικά και άριστης ποιότητας ως μεταποιημένα προϊόντα σε όλον τον πλανήτη.
Είμαστε η χώρα των υδάτων και είναι λογικό να υπάρχει υδατοκαλλιέργεια όλων των ειδών και μάλιστα με την χρήση φυσικών τροφών ακόμα και για τα ψάρια. Θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα στις υδατοκαλλιέργειες ιχθύων, οστράκων και μαλακίων και ό,τι παράγεται ως τελικό προϊόν της μητέρας φύσης, χωρίς την παρέμβαση των μεγαλοεταιριών που μοναδικό σκοπό έχουν την κερδοφορία τους. Μπορούμε να κάνουμε ιχθυοκαλλιέργειες που θα έχουν τέτοια τεράστια απόδοση και δεν θα παρουσιάζουν καμία διαφορά με τα ψάρια της ελεύθερης θαλάσσης.
Οι εργαζόμενοι στην αλιεία, αλλά και όσοι θέλουν κι επιθυμούν να ασχοληθούν με τον πρωτογενή τομέα γενικότερα, επιβάλλεται να έχουν την πλήρη στήριξη της πολιτείας με ό,τι αυτό συνεπάγεται, από τεχνογνωσία, εξοπλισμό και τα απαραίτητα κεφάλαια, γιατί σκοπός και στόχος της πολιτείας είναι να μεριμνά για τους πολίτες και να δίνει απλόχερα όλα τα εργαλεία και τις δυνατότητες για την ευημερία τους.
Όσοι αναρωτιούνται που θα βρεθούν τα χρήματα για να μπορούμε να βάλουμε μπρος την παραγωγική μηχανή στον πρωτογενή, αλλά και στον δευτερογενή τομέα, να τους απαντήσουμε ότι το πρόβλημα μας, ούτε είναι και ποτέ δεν ήταν οικονομικό! Άλλωστε, μια ματιά στους τελευταίους τουλάχιστον 8 κρατικούς προϋπολογισμούς της χώρας θα τους πείσει..
Το πρόβλημα μας είναι ότι όλοι όσοι διαχειρίζονται τον δικό μας πλούτο αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς, πού και πώς να τον κατασπαταλήσουν και ποιες τσέπες θα γεμίσουν με αυτόν, χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν! Σίγουρα και εκ του αποτελέσματος, δεν φροντίζουν ούτε για την χώρα μας, ούτε για τις δικές μας πραγματικές ανάγκες, ούτε για τις δικές μας τσέπες. Αυτό ήρθε η ώρα να αλλάξει…