Δημήτρης Αλαμπάνος – εκπαιδευτικός
Το τρίτο αίτημα πληρωμής για το δανειακό σκέλος του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ), ύψους 1,84 δισ. ευρώ υπέβαλε σήμερα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, αρμόδιος για το Ταμείο Ανάκαμψης, κ. Νίκος Παπαθανάσης, αφού επιτεύχθηκε νωρίτερα από το προβλεπόμενο, o στόχος της συμβασιοποίησης δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης 3,52 δισ. ευρώ. Πρόκειται για ένα σκέλος του Ταμείου Ανάκαμψης – Ελλάδα 2.0 το οποίο παρουσιάζει ιδιαίτερα υψηλή ζήτηση από τις επιχειρήσεις όλων των μεγεθών, καθώς τα δάνεια του ΤΑΑ χορηγούνται με σταθερό επιτόκιο δανεισμού 0,35% για πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις και 1% για μεσαίες και μεγάλες, εν μέσω ραγδαίας αύξησης των επιτοκίων και του κόστους κεφαλαίου σε διεθνές επίπεδο.
Να μια πολύ θετική είδηση θα πει κάποιος με μια πρώτη ανάγνωση. Μέσα σε ένα ζοφερό περιβάλλον, όχι μόνο για την Ελληνική, αλλά για την παγκόσμια οικονομία, η Ελλάδα πέτυχε να απορροφήσει μέσω του επενδυτικού αυτού προγράμματος χρήματα, ώστε να βοηθηθούν όχι μόνο οι μεγάλες, αλλά και οι μικρότερες επιχειρήσεις.
Ας ανοίξουμε όμως μια παρένθεση να δούμε, σύμφωνα πάντα με τη Ε.Ε, πώς κατατάσσονται οι επιχειρήσεις ανάλογα με το μέγεθός τους: Ο ευρωπαϊκός ορισμός της πολύ μικρής επιχείρησης είναι να έχει κάτω από 10 εργαζομένους και ετήσιο κύκλο εργασιών ως 2 εκατομμύρια ευρώ. Μικρή είναι η επιχείρηση που απασχολεί από 10 ως 50 εργαζομένους και ο ετήσιος κύκλος εργασιών κυμαίνεται από 2 ως 10 εκατομμύρια ευρώ, ενώ μεσαία θεωρείται μια επιχείρηση που απασχολεί από 50 ως 250 εργαζομένους και παρουσιάζει κύκλο εργασιών από 10 ως 50 εκατομμύρια ευρώ!
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς εύκολα ότι οι χαρακτηρισμοί μικρή και μεσαία επιχείρηση είναι εκ πρώτης όψεως, μάλλον παραπλανητικοί, αφού οι προϋποθέσεις που έχει θέσει η Ε.Ε είναι προφανώς σύμφωνες με τα πρότυπα των ανεπτυγμένων οικονομιών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.
Μια άλλη σημαντική λεπτομέρεια για να μπορέσει μια επιχείρηση να ωφεληθεί από το εν λόγω πρόγραμμα, είναι η επιχείρηση αυτή να είναι σε θέση να συνάψει δανειακή σύμβαση με κάποια συστημική τράπεζα, αφού οι επιδότηση από το πρόγραμμα, πρέπει να συνδυάζεται με τραπεζικό δανεισμό. Εδώ, ο αριθμός των εταιρειών που μπορούν να ωφεληθούν, μειώνεται κατακόρυφα, αφού είναι κοινό μυστικό στην αγορά, ότι οι περισσότερες μικρές επιχειρήσεις έχουν χαρακτηριστεί κόκκινες σε ό,τι αφορά την αξιοληπτική τους ικανότητα, λόγω της συνεχόμενης οικονομικής κρίσης, που ταλανίζει την Ελληνική οικονομία για δεύτερη διαδοχική δεκαετία.
Αξιοσημείωτη είναι παλαιότερη αναφορά του υπουργού Άδωνη Γεωργιάδη σε τηλεοπτική εκπομπή που παρότρυνε τις πολύ μικρές επιχειρήσεις να συγχωνευθούν μεταξύ τους (στην ουσία δηλαδή να εξαγοραστούν από μεγαλύτερες) αφού, όπως τόνισε, στην Ε.Ε επιχειρήσεις με λίγους εργαζομένους δεν έχουν πρόσβαση στις τράπεζες, άρα δε μπορούν να επιβιώσουν.
Ας μην αυταπατώνται οι αναγνώστες μας λοιπόν. Το πρόγραμμα αυτό δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μικρών επιχειρήσεων της γειτονιάς, αλλά μεγαλύτερων και μάλιστα πολλές φορές επιχειρήσεων ξένων ιδιοκτητών και συμφερόντων.Τι ακριβώς είναι ο μηχανισμός Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, όπως είναι η πλήρης ονομασία του; Είναι ένας μηχανισμός που δημιουργήθηκε με πρόσχημα την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων που προέκυψαν στις Ευρωπαϊκές οικονομίες εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία και της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης λόγω του κορονοϊού. Μέσω του μηχανισμού αυτού, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συγκεντρώνει κεφάλαια δανειζόμενη από τις κεφαλαιαγορές (έκδοση ομολόγων εξ ονόματος της ΕΕ). Στη συνέχεια, τα κεφάλαια αυτά είναι στη διάθεση των κρατών μελών, προκειμένου να υλοποιήσουν φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις. Με λίγα λόγια, είναι χρήματα που δανείζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξ ονόματος των ευρωπαίων πολιτών και τα διανέμει η ίδια, με τους κατά τόπους μηχανισμούς της, κατά το δοκούν, βάσει φωτογραφικών νομοθετημάτων και κανονισμών. Στο τέλος φυσικά είναι οι ίδιοι οι ευρωπαίοι πολίτες, που καλούνται να αποπληρώσουν αυτά τα δάνεια μέσω των φόρων τους. Το τυράκι είναι πάντα η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας. Το αποτέλεσμα όμως, είναι το κλείσιμο πολλών μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων και η απορρόφηση του τζίρου τους από τις μεγαλύτερες ανταγωνίστριες εταιρείες και δη τις πολυεθνικές. Πάντα με την ανοχή, αν όχι τη συγκατάθεση των ευρωπαίων πολιτών, αφού τα ομόλογα – εγγυήσεις εκδίδονται στο όνομά τους.