Γράφει η Ελένη Νιάρχου
Οι 27 υπουργοί Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε σύσκεψη στις Βρυξέλλες, και κατόπιν των πιέσεων από τις αγροτικές κινητοποιήσεις, έτσι δήλωσαν τουλάχιστον, συμφώνησαν στην ανάγκη να αναθεωρηθεί η ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) και μάλιστα, πριν τις ευρωεκλογές.
Εμείς φυσικά αντιλαμβανόμαστε ότι οι ανησυχίες της Ευρώπης για το τι τελικά θα ψηφίσουν οι πολίτες των χωρών στις επικείμενες εκλογές, μετά από όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί, τους οδήγησαν στην … αναθεώρηση. Για να δείξουν ότι ακούνε τα μηνύματα των αγροτών κάνοντας τους να προβούν σε … αλλαγές.
Και τι αλλαγές μπορούν να γίνουν πάνω σε μία Αγροτική Πολιτική, όταν στην εφαρμογή της αλλάζει ολόκληρο το σκηνικό που μέχρι τώρα γνωρίζαμε για τον πρωτογενή τομέα; Δεν μπορεί να γίνει καμία αλλαγή που να διασφαλίζει αγρότες και παραγωγή … Όλα συμβαίνουν, απλά για να μπορέσει η Ε.Ε. να κερδίσει χρόνο, ώστε στο τέλος να περάσει τους νόμους της, όπως ακριβώς τους θέλει, αφήνοντας μας να πιστεύουμε ότι συμμετέχουμε στις αποφάσεις.
Σε αυτό το κομμάτι, η Ε.Ε., έχει επιστρατεύσει και την πολιτική ηγεσία όλων των κρατών-μελών της, κάποιοι από τους οποίους συμμετείχαν στη σύσκεψη στις Βρυξέλλες.
Για την Ελλάδα, παρών στις Βρυξέλλες ήταν ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Λευτέρης Αυγενάκης, ο οποίος, πριν την σύσκεψη, δήλωσε: “Η φωνή μας στις Βρυξέλλες, στο Συμβούλιο Υπουργών για τις αλλαγές στην ΚΑΠ, θα είναι η φωνή όλης της Ελληνικής Κυβέρνησης και όλων των αγροτών της χώρας.” Μία φωνή που δεν την ακούσαμε όταν ψηφιζόταν η νέα ΚΑΠ.
Ο υπουργός τόνισε επίσης, ότι η Ελλάδα αξιοποιεί προς όφελος των Ελλήνων αγροτών τις διεθνείς συμμαχίες που έχει χτίσει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και φυσικά, πως οι κινητοποιήσεις των αγροτών που συνέβησαν στην χώρα μας είναι ένα γερό “χαρτί” για τις προτάσεις της Ελλάδας προς την Ευρώπη. Μάλιστα … Έπρεπε να ξεσηκωθούν όλοι οι αγρότες για να καταλάβει η κυβέρνηση ότι τα μέτρα είναι απέναντί τους. Δεν είχε τη νόηση να το καταλάβει πριν … Αλλά και τώρα που το “κατάλαβε”, δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα…
Μέσα από τις δηλώσεις του υπουργού, η χώρα μας παρουσιάζεται ως ένα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που το μόνο που μπορεί να κάνει απέναντι στις αποφάσεις που έρχονται από την Ευρωβουλή, είναι να … ζητιανεύει έναν ευνοϊκότερο τρόπο αντιμετώπισης στα προβλήματα του αγροτικού τομέα. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Γιατί πρέπει να είμαστε … ζητιάνοι; Ως κράτος-μέλος της Ε.Ε. δεν έχουμε δικαίωμα συμμετοχής στις αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου; Αυτός δεν είναι ο λόγος που γίνονται οι Ευρωεκλογές και το κάθε κράτος στέλνει τους εκπροσώπους του εκεί;
Ναι, φυσικά. Αυτή ακριβώς είναι η διαδικασία που εκτελείται για την εκπροσώπησή μας στην Ευρώπη. Όταν όμως ένας νόμος έχει ήδη ψηφιστεί από το Ευρωκοινοβούλιο, είναι πλέον αργά. Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και η χώρα μας, οφείλουν απλώς να τον ακολουθήσουν, κάνοντας τον … νόμο της χώρας. Άλλωστε η φράση “οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης” είναι κάτι που από μόνο του μας δείχνει ότι, ως χώρα, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, από το να συμμορφωθούμε με τις οδηγίες αυτές. Άρα οι Ευρωβουλευτές δεν έχουν πουθενά λόγο;
Αν παρακολουθήσουμε την διαδρομή μέχρι την ψήφιση ενός Ευρωπαϊκού νόμου θα καταλάβουμε πολύ καλά, ποιο είναι το σημείο αυτό, που με την δική μας παρέμβαση, μπορούν όχι μόνο να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά και να ανατραπούν.
Για να μπορέσει ένας ευρωπαϊκός νόμος να εφαρμοστεί θα πρέπει πρώτα να δομηθεί μία πρόταση από κάποια Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σύμφωνα με το άρθρο 289, παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ε.Ε., κατά κανόνα, το συμβούλιο της Ε.Ε. είναι ο μόνος νομοθέτης.
Το Ευρωκοινοβούλιο πρέπει να δίνει την έγκρισή του, ή να προτείνει τροπολογίες, πλην ειδικών εξαιρέσεων και κατόπιν έγκρισης των επιτροπών. Όταν κάτι φτάσει στο Ευρωκοινοβούλιο, ως πρόταση, είναι αυτή ακριβώς η στιγμή, που μπορούν οι Ευρωβουλευτές, (εκπρόσωποι των κρατών), να καταψηφίσουν την πρόταση, αν αυτή υπονομεύει τις συνθήκες που έχουν υπογραφεί ή την ευημερία κρατών και πολιτών.
Αυτό ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο έχουν λόγο τα κράτη-μέλη μέσω των Ευρωβουλευτών τους. Όμως, σε αυτό το τόσο κρίσιμο σημείο, η Ευρωβουλή σιωπά. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή οι Ευρωβουλευτές αποτελούν κομμάτι των κοινοβουλευτικών κομμάτων της εκάστοτε χώρας, οι οποίοι δεν έχουν δείξει και τις καλύτερες διαθέσεις απέναντι στους πολίτες;
Υπόθεση κάνουμε …
Και όσο οι “Έλληνες” ευρωβουλευτές θα εγκρίνουν ευρωπαϊκούς νόμους, που θα οδηγούν τους Έλληνες πολίτες στην εξαθλίωση, τόσο εμείς θα … “υποθέτουμε” ότι είναι απέναντί μας.
Και όσο οι “Ελληνικές” κυβερνήσεις θα φωνάζουν για αναθεωρήσεις ευρωπαϊκών νόμων, ενώ δεν άσκησαν ποτέ βέτο και δεν συμβούλεψαν τους ευρωβουλευτές τους για καταψήφιση νόμων, τόσο εμείς θα … “υποθέτουμε” ότι είναι απέναντί μας.
Και όσο οι υπουργοί μας θα πηγαίνουν σε συσκέψεις στην Ευρώπη, ως εκπρόσωποι των αιτημάτων μας, σε ήδη τετελεσμένες αποφάσεις, ενώ ποτέ δεν μας υποστήριξαν, πριν παρθεί η απόφαση, τόσο εμείς θα … “υποθέτουμε” ότι είναι απέναντί μας.
Τελικά, ποιοι δεν είναι απέναντί μας;
Υπάρχει κάποιος στα υψηλά κλιμάκια, που να λειτουργεί υπέρ του πολίτη;
Φυσικά και όχι.
Γι΄αυτό άλλωστε βιώνουμε την εξαθλίωσή μας … Επειδή κανείς δεν είναι υπέρ μας.
Μέχρι τις ευρωεκλογές έχουμε ακόμα 3 μήνες. Τώρα που έχουμε καταλάβει, πως οι αποφάσεις που παίρνονται στην Ευρωβουλή είναι νόμοι που αφορούν όλα τα κράτη και εμείς οφείλουμε απλά να τους ακολουθήσουμε…. τώρα που έχουμε καταλάβει ότι η δράση των Ελλήνων ευρωβουλευτών είναι ανύπαρκτη… τώρα που παίρνονται οι πιο κρίσιμες αποφάσεις για την ανθρωπότητα…. οφείλουμε να δώσουμε το παρόν στην εκλογική διαδικασία για το ευρωκοινοβούλιο και να επιλέξουμε με νόηση αυτούς, που δεν έχουν κανένα βρώμικο “πολιτικό παρελθόν” να τους κρατάει δέσμιους για τις αποφάσεις που πρέπει να πάρουν. Ας είμαστε λοιπόν προσεκτικοί.
Ο χρόνος είναι σύμμαχός μας.