Γράφει η Ελένη Νιάρχου
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να δώσει παράταση στα μέτρα που ήδη έχει πάρει για την οικονομική στήριξη στην Ουκρανία, λόγω των συρράξεων στην περιοχή που ακόμα συνεχίζονται, δηλαδή την ανανέωση της αναστολής των εισαγωγικών δασμών και ποσοστώσεων στις ουκρανικές εξαγωγές στην Ε.Ε έως τις 5 Ιουνίου 2025.
Βέβαια το να κάνει κάτι για να σταματήσουν οι συρράξεις αυτές … ούτε λόγος. Να πιέσει η Ε.Ε. ώστε να σταματήσει όλο το άδικο που λαμβάνουν οι άνθρωποι … φυσικά ούτε λόγος. Αντί λοιπόν, όλοι οι παγκόσμιοι φορείς, που θεωρητικά είναι υπέρ της ειρήνης, να συμφωνήσουν μεταξύ τους και να βρουν τρόπους για να σταματήσουν τους πολέμους στον πλανήτη, περιορίζονται μόνο, στο πώς θα “ενισχύσουν” τα κράτη που πλήττονται από τους πολέμους αυτούς.
Φυσικά οι οικονομικές και άλλες ενισχύσεις βοηθούν τα κράτη αυτά, αλλά η “βοήθεια” αυτή είναι μόνο επιφανειακή και προσωρινή. Γιατί οι συνέπειες του πολέμου είναι ανυπολόγιστες, και οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν δεν γυρίζουν πίσω…
Η Ε.Ε. λοιπόν, με την βοήθεια που παρέχει στην Ουκρανία, όχι απλώς δεν λύνει κάποιο πρόβλημα, αντιθέτως με τις αποφάσεις της επιβαρύνει την Ευρωπαϊκή Οικονομία. Σε μία περίοδο μάλιστα, που οι πολίτες των κρατών-μελών της Ε.Ε. από τους οποίους προκύπτουν τα έσοδά της, αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρά οικονομικά προβλήματα και καλούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να έναν πόλεμο, που ούτε τον επέλεξαν αλλά και ούτε επιθυμούν να συνεχιστεί.
Τελευταία μάλιστα, με τα θέματα που έχουν προκύψει στον αγροτικό τομέα, οι αγρότες πλήττονται ακόμη περισσότερο, όταν έχουν να συναγωνιστούν τα απαλλαγμένα από δασμούς εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα της Ουκρανίας, τα οποία σίγουρα θα προτιμήσουν οι καταναλωτές λόγω της χαμηλής τους τιμής.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τελικά, δεν ενεργεί υπέρ του σκοπού για τον οποίο δημιουργήθηκε, αλλά σύμφωνα με τις ατζέντες που η ίδια έχει σχεδιάσει και αποφασίσει.
Σε σχέση με την κατάσταση στη Ουκρανία, θα έπρεπε να προστατέψει τα κράτη-μέλη της και να βρει λύση για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές επιπτώσεις που μπορεί να υπάρχουν από τον πόλεμο αυτό. Γι΄ αυτό άλλωστε δημιουργήθηκε. Αντ’ αυτού, αποφασίζει νέους κανονισμούς για την αγροτική πολιτική της Ευρώπης. Κανονισμούς που έχουν φέρει τους αγρότες σε αδιέξοδο, κάνοντας τους δυσβάσταχτη την επιβίωση τους. Κανονισμούς που έχουν αυξήσει το κόστος παραγωγής και οδηγούν τους πολίτες να πληρώνουν τα προϊόντα κατανάλωσης πολύ ακριβά. Κανονισμούς που ενισχύουν την φτηνή πλέον, εισαγωγή προϊόντων από τον Ουκρανία με αβάσταχτο ανταγωνισμό για την Ευρωπαϊκή Οικονομία.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο τρόπος που λειτουργεί, είναι σαν να “κλέβει” τον ρόλο του ΟΗΕ.
Πραγματικά είναι οξύμωρο, πώς ο ΟΗΕ δηλαδή ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αφήνει δύο κράτη-μέλη του να είναι σε πόλεμο, ενώ περιορίζεται και αυτός σε επιδερμικές λύσεις στέλνοντας οικονομικές και άλλες ενισχύσεις στην Ουκρανία. Δηλαδή όλες οι παγκόσμιες συμφωνίες δεν συνυπογράφονται για να υλοποιούνται οι στόχοι τους; Όπως η “Ειρήνη” στην περίπτωση του ΟΗΕ; Όπως η “ευημερία” των κρατών-μελών στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Απ’ ό,τι φαίνεται όχι …
Θα πρέπει επιτέλους, σε αυτόν τον πλανήτη, ο καθένας να αναλάβει τον ρόλο του για να μπορέσουμε όλοι οι πολίτες να διασφαλίσουμε μία ζωή, όπως αρμόζει σε εμάς τους ανθρώπους. Θα πρέπει οι Ευρωπαϊκές Επιτροπές και τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. συνεχώς να ελέγχουν και επαναπροσδιορίζουν τις αποφάσεις της Ε.Ε. σε σχέση με τις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί, αλλά και τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε η Ένωση αυτή.
Κάτι που ποτέ δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα, γι’ αυτό και η χάραξη της Ευρωπαϊκής πολιτικής απέχει πολύ από την ευημερία των κρατών-μελών της, αλλά και των Ευρωπαίων πολιτών.