Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Έντονες διαφωνίες προέκυψαν μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών τη δεύτερη μέρα της συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες σχετικά με την ανασύνταξη της ευρωπαϊκής οικονομίας, έναντι των ανταγωνιστών της σύμφωνα με τις υποδείξεις της έκθεσης του Ιταλού Πρωθυπουργού Ενρίκο Λέτα. Το επίκεντρο της διαφωνίας ήταν το σχέδιο ολοκλήρωσης των χρηματιστηριακών αγορών των 27 κρατών-μελών.
Ο στόχος των Ευρωπαίων ηγετών στις συζητήσεις των Βρυξελλών, που είχαν ήδη αρχίσει από το 2014, ήταν η εξασφάλιση χρηματοδότησης προς τις ευρωπαϊκές start-up και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ώστε αυτές να μην εγκαταλείπουν την Ευρώπη για να μετεγκατασταθούν στις ΗΠΑ, όπου έβρισκαν ευνοϊκότερο επιχειρηματικό περιβάλλον.
Η ανταγωνιστικότητα όμως είναι ένα επιφανειακό πρόσχημα, αφού στις τρέχουσες συζητήσεις κορυφής των Βρυξελλών γίνεται πιο ξεκάθαρη η πρόθεση των ευρωπαϊκών ηγεσιών να αυξήσουν τα έσοδα του ταμείου τους από τον ΦΠΑ και τους φόρους όλων των start-up και μικρομεσαίων επιχειρήσεων που θα παραμείνουν στο ευρωπαϊκό έδαφός, ώστε να χρηματοδοτήσουν την ευρωπαϊκή ατζέντα. Δηλαδή τον πόλεμο στην Ουκρανία, την ενεργειακή μετάβαση και τις μελλοντικές υγειονομικές κρίσεις, που «προβλέπουν» οι αξιόπιστοι οργανισμοί υγείας.
Είχαμε αναφερθεί ξανά σε προηγούμενο άρθρο για την ανησυχία της Ευρωζώνης λόγω των “επενδυτικών κενών” που διαπίστωνε, για τη μεγάλη της αγωνία να τα καλύψει και ποιοι καλούνται να το κάνουν αυτό.
Μη φανταστεί λοιπόν κανείς ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση νοιάζεται για τους πολίτες της. Τίποτε από όσα σχεδιάζει δεν αποβαίνει προς όφελός μας. Ποτέ δεν ερωτήθηκαμε, ως ευρωπαίοι πολίτες, αν συμφωνούμε με τον πόλεμο, ούτε μπορούμε να καταλάβουμε την υποστήριξη στην Ουκρανία που θέτει την Ευρώπη σε αντιπαλότητα με τη Ρωσία, με τις επακόλουθες δεινές συνέπειες…
Η ενεργειακή μετάβαση, ειδικά στη Ελλάδα, εκτίναξε τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος στα ύψη και κατέστρεψε το φυσικό περιβάλλον από τις ανεμογεννήτριες. Όσο για τις υγειονομικές απειλές, μόνο ταλαιπωρία, φόβο και επιπλέον έξοδα προσθέτουν στους κατοίκους των ευρωπαϊκών χωρών, χωρίς καμία ουσιαστική βελτίωση του επιπέδου της υγείας τους για να αντιμετωπίζουν καλύτερα τους κινδύνους αυτούς.
Έχουμε λοιπόν το παράδοξο, από τη μια να ζημιώνονται οι πολίτες-χρηματοδότες της ευρωπαϊκής ατζέντας, αντί να ωφελούνται κι από την άλλη, η ΕΕ να αναζητά ολοένα και περισσότερα χρήματα και τρόπους για να τα εξασφαλίσει και να συνεχίσει την υλοποίηση των σχεδίων της. Και από ό,τι φαίνεται βρήκε τον τρόπο…
Ας δούμε τι λέει πάνω σ΄αυτό ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ : “ Η ΕΕ διαθέτει 33 τρισεκατομμύρια ευρώ σε ιδιωτικές αποταμιεύσεις. Πρέπει να βρούμε τρόπους να τις διοχετεύσουμε στις εταιρείες μας. Οι νεοφυείς επιχειρήσεις της ΕΕ λαμβάνουν λιγότερη από τη μισή χρηματοδότηση από τις νεοφυείς επιχειρήσεις των ΗΠΑ. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Η απάντηση είναι: ‘’Ενωση Κεφαλαιαγορών”.
Βέβαια δεν λέει καθαρά “χρειαζόμαστε περισσότερα έσοδα και βρήκαμε τον τρόπο να τα εξασφαλίσουμε” γιατί η διπλωματική γλώσσα που χρησιμοποιεί, δεν του το επιτρέπει.
Σύμφωνα με την “ευφυή” τοποθέτηση του Σαρλ Μισέλ τα 33 τρισεκατομμύρια των ιδιωτικών αποταμιεύσεων, πρέπει να διοχετευθούν στις νέες επιχειρήσεις που θέλουν να κρατήσουν στην Ευρώπη. Βρήκε επί πλέον και τον τρόπο να διοχετεύσει τις ιδιωτικές αποταμιεύσεις των πολιτών στα κανάλια χρηματοδότησης της ευρωπαϊκής ατζέντας μέσω της Ένωσης Κεφαλαιαγορών.
Η Ένωση Κεφαλαιαγορών που ακούγεται τόσο δελεαστική και σωτήρια θα λειτουργήσει όπως το “τυράκι” που τσιμπάει το υποψήφιο θύμα και θα προτρέψει τους πολίτες να επενδύσουν τις οικονομίες τους στο Χρηματιστήριο για να αγοράσουν μετοχές.
Γιατί να μην σκεφτούμε ότι οι μετοχές θα χάσουν την αξία τους, γιατί άλλος κινεί τα νήματα, όπως γνωρίζουμε και οι πολίτες θα χάσουν τα χρήματά τους;;; Όλοι θυμόμαστε στην Ελλάδα τις τραγικές συνέπειες από το Χρηματιστήριο, τις βιώσαμε από κοντά είτε σε φίλους είτε σε συγγενείς και δεν χρειαζόμαστε περαιτέρω στοιχεία.
Για ποιό λόγο λοιπόν να τους αφήσουμε όλοι εμείς οι Ευρωπαίοι πολίτες να χαράξουν πολιτική με τα δικά μας κεφάλαια; Μήπως θα υπάρξει έλεγχος της πορείας των χρημάτων μας μέσα στην Ενωση Κεφαλαιαγορών που σχεδιάζουν να κάνουν;
Ήδη διαφώνησαν έστω προσχηματικά, για την ισχυρή κεντρική εποπτεία των χρηματιστηρίων, αλλά πουθενά δεν διαφάνηκε μια προοπτική απολογισμού στους πολίτες για να ενημερώνονται πού πάνε τα χρήματά τους.
Μήπως μπορούμε να εμπιστευτούμε την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Οχι βέβαια, αφού και η ίδια ερευνάται για σκάνδαλα και διαφθορά από τον Ευρωπαίο εισαγγελέα.
Με την Ένωση Κεφαλαιαγορών και όλα τα διαδικαστικά συμφώνησε και ο Πρωθυπουργός μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης -σιγά μη δεν συμφωνούσε- τόνισε πάντως, ότι αυτό δεν πρέπει να ακυρώνει το ρόλο των εθνικών αρχών. Φαίνεται ότι θα επιστρέψει με ειδικά σχέδια για τη χώρα μας.
Όλες αυτές οι σύνοδοι κορυφής στην Ευρώπη που κάθε τόσο κάνουν πως τσακώνονται και μετά τα ξαναβρίσκουν, αποσκοπούν μόνο στο να χρησιμοποιήσουν τα δικά μας χρήματα, των Ευρωπαίων πολιτών για να χρηματοδοτήσουν τα δικά τους σχέδια και προγράμματα και φυσικά με το αζημίωτο.
Το όφελος του ευρωπαίου πολίτη δεν υπάρχει πουθενά στις ευρωπαϊκές ατζέντες, γιατί αν υπήρχε θα το είχαμε δει…
Αντίθετα, ιδιαίτερα στη χώρα μας που βρίσκεται στις χαμηλότερες θέσεις στα πάντα, ζούμε μια συνεχή υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας σε κάθε επίπεδο. Η ατζέντα της Ευρώπης που χρηματοδοτούμε, χωρίς ποτέ να ερωτηθούμε γι αυτήν, μας οδηγεί καθημερινά και μεθοδευμένα στην πλήρη κατάπτωσή μας.
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και δεν μπορούμε να ανεχόμαστε μια κατάσταση που ούτε μας αρέσει και ούτε μας ταιριάζει.
Είναι επιτακτική ανάγκη να επέλθει αλλαγή στον τρόπο διοίκησης και διαχείρισης των ευρωπαϊκών κρατών για να επανέλθουμε στην αρχική επιδίωξη της ένωσης των Ευρωπαίων πολιτών που συνθέτουν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ώστε να ζούμε με ειρήνη και ευημερία.
Σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που πιπιλάει συνεχώς την έννοια της «Δημοκρατίας», η δύναμη των αποφάσεων θα πρέπει να ανήκει στους πολιτών της. Άλλωστε, είναι αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες τους, τα προβλήματά που απαιτούν καίριες λύσεις και τους τομείς που πρέπει να αναπτυχθούν ή να αλλάξουν ριζικά..
Οι ηγεσίες τους οφείλουν απλά να προβαίνουν με ορθό τρόπο στην υλοποίηση των αποφάσεων αυτών για το συνολικό όφελος, μέσα από το οποίο θα ωφελείται και ο κάθε πολίτης ατομικά, όπως είναι φυσικό.
Δίκαιο είναι επομένως, να χρηματοδοτούμε «ατζέντες» που έχουμε οι ίδιοι επιλέξει, να γνωρίζουμε στην ακρίβεια πού πάνε τα χρήματα μας, να βιώνουμε τα ωφέλιμα αποτελέσματα στην καθημερινότητα μας και να έχουμε την πλήρη ενημέρωση για τον τελικό απολογισμό των εσόδων και των εξόδων μας.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να βγούμε από το τέλμα που μας τραβάει συνεχώς προς τα κάτω και να αρχίσουμε την ανελικτική πορεία μας ως πολίτες μιας πραγματικής Ενωμένης Ευρώπης.